Στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας «Γενιά 17» και του περιεχόμενου Στόχου 12, ο οποίος αφορά στην Υπεύθυνη Κατανάλωση και Παραγωγή, με την αρωγή του Ten Million Hands, ο Gera δημιούργησε μια νέα τοιχογραφία στο Μεταξουργείο. Ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε μια γυναικεία μορφή, η οποία αποδόθηκε με την ιδιότυπη και χαρακτηριστική για τον καλλιτέχνη, τεκνικολόρ πολλαπλότητα.
Ως δημιουργικό στοιχείο ταυτότητας, η συγκεκριμένη μορφολογική προσέγγιση επιτρέπει στον Gera την εικαστική σύλληψη μιας πραγματικότητας σε κίνηση. Εν μέσω ενός χρωματικού, ψυχεδελικού παιχνιδίσματος, η αναπαριστώμενη γυναίκα συγκεντρώνεται ή σχεδόν απορροφάται πάνω σε μία σφαίρα, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στα χέρια της. Τα τελευταία τροφοδοτούν επιδέξια μια (ανα)κυκλωτική κίνηση στην σφαίρα ορίζοντας ουσιαστικά το βασικό πρόταγμα του έργου. Μια αέναη και αρμονική παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, εντός ενός καθόλα αντιφατικού σύγχρονου κόσμου.
Όπως χαρακτηριστικά καταγράφεται από τον ΟΗΕ στον Στόχο 12, περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι ακόμα δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ 3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταλήγουν στους κάδους κάθε χρόνο και σχεδόν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι υποσιτίζονται και άλλο 1 λιμοκτονεί.
Το βλέμμα της γυναίκας, σε αντίθεση με το αεικίνητο, χρωματικό περιβάλλον, έχει μια ήρεμη και αποφασιστική στόχευση και ουσιαστικά γίνεται το αισθητηριακό επίκεντρο για τον θεατή, καθορίζοντας την σύνθεση. Είναι σαφές ότι η γυναίκα βρίσκεται εν μέσω της τέλεσης μιας συνειδητής πράξης.
Όπως διακηρύσσεται άλλωστε από τον ΟΗΕ, έως το 2030, στόχος είναι η επίτευξη της βιώσιμης διαχείρισης και της επαρκούς χρήσης των φυσικών πόρων, ενώ, παράλληλα, κρίνεται αναγκαίο να υπάρξει διασφάλιση ότι όλοι οι άνθρωποι παντού έχουν την απαραίτητη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με τη βιώσιμη ανάπτυξη και έναν τρόπο ζωής σε αρμονία με την φύση.
Η σφαίρα, που η αναπαριστώμενη γυναίκα κρατά στα χέρια της, ως άλλη μαγική σφαίρα, αποκαλύπτει τη δυνατότητα ενός εναλλακτικού, βιώσιμου μέλλοντος. Μοναδική προϋπόθεση για την επίτευξή του δεν είναι παρά μια συνειδητή αλλαγή σε συνήθειες της καθημερινότητας. Όμως, ακόμα και τέτοιες μικρές αλλαγές μπορεί, εν τέλει, να επιτρέψουν στο συλλογικό μάτι της ανθρωπότητας να εστιάσει μπροστά.
