Κείμενο: Άγγελος Κραβαρίτης
Γύρω στο μεσημέρι στις 30 Ιανουαρίου 1969, μια βροχερή μέρα που φυσούσε στο Λονδίνο, ο John, ο Paul, ο George και ο Ringo ανέβηκαν στην ταράτσα της Apple Corps και ακολούθησε μία από τις θρυλικότερες συναυλίες στην ιστορία της ποπ κουλτούρας.
Το γύρισμα του ντοκιμαντέρ που περιλάμβανε τις πρόβες και την ηχογράφηση του δωδέκατου άλμπουμ των Beatles, το Let It Be, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και αποφασίστηκε πως θα ήταν ωραίο το φιλμ να τελειώσει με μια συναυλία του συγκροτήματος. Η ταινία αυτή που σκηνοθέτησε ο Michael Lindsay- Hogg κυκλοφόρησε αμέσως μετά το άλμπουμ το 1970, και ήταν το κύκνειο άσμα των Beatles.
Αρχικά υπήρξε ενθουσιασμός και προτάθηκαν διάφορα μέρη για τη συναυλία, όπως οι Πυραμίδες στην Γκίζα, η έρημος Σαχάρα ή ένα Ρωμαϊκό αμφιθέατρο. Σιγά-σιγά όμως ο ενθουσιασμός μειώθηκε και όλοι συμβιβάστηκαν με την ιδέα οι Beatles απλά να παίξουν στην οροφή της εταιρείας τους, Apple Corps.
Οι Beatles είχαν σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις μετά τη συναυλία τους στο Candlestick Park στο San Francisco, στις 29 Αυγούστου 1966. Μέσα στην κορύφωση της Beatlemania, είχαν κουραστεί από τις σκληρές συνθήκες των συνεχόμενων περιοδειών, καθώς και από το γεγονός πως δεν μπορούσαν να ακούσουν τους εαυτούς τους στη σκηνή, λόγω των ανύπαρκτων εκείνη την εποχή ηχητικών συστημάτων, αλλά και των ουρλιαχτών του κοινού. Έτσι, τη μέρα της συναυλίας της ταράτσας, είχαν περάσει 885 μέρες από την τελευταία φορά που οι Beatles έπαιξαν μαζί ζωντανά, κάνοντας το γεγονός ακόμα πιο σημαντικό.
Στους τέσσερις Beatles προστέθηκε και ο κιμπορντίστας Billy Preston, τον οποίο είχε καλέσει ο George Harrison να παίξει μαζί τους στην ηχογράφηση του άλμπουμ Let It Be. Ο ζεστός και καλοσυνάτος χαρακτήρας του βοήθησε να εξομαλυνθούν οι εντάσεις μεταξύ του συγκροτήματος και το αποτέλεσμα της μουσικής του προσφοράς ήταν να γίνει ο μοναδικός άνθρωπος εκτός των τεσσάρων που το όνομά του γράφτηκε στα credits ενός δίσκου των Beatles, καθώς το single “Get Back” αποδόθηκε στους “Beatles with Billy Preston.”
O John Lennon έπαιξε με την φυσικού χρώματος Epiphone Casino του. Ο George Harrison από την άλλη, χρησιμοποίησε μια πολύ σπάνια κιθάρα που είχαν φτιάξει για αυτόν οι κατασκευαστές της Fender, Roger Rossmeisl και Philip Kubicki ένα χρόνο πριν, για την οποία κανείς δεν γνώριζε τίποτα. Ήταν μια Fender Telecaster φτιαγμένη εξ’ολοκλήρου από rosewood και έγινε γνωστή ως “The Rosewood Telecaster”. Η απόφαση του Harrison να παίξει με αυτήν την κιθάρα εκείνη τη μέρα την έκανε πολυπόθητη για τους συλλέκτες σε όλον τον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια των 42 λεπτών που διήρκησε η συναυλία, το ανυποψίαστο κοινό που σίγουρα είχε το καλύτερο διάλειμμα για φαγητό που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, είχε το προνόμιο να ακούσει 5 καινούρια τραγούδια των Beatles. Έπαιξαν αρκετές φορές τα “Get Back”, “Don’t Let Me Down”, “Dig A Pony”, “One After 909” και “I’ve Got A Feeling”, καθώς και ένα μικρό αυτοσχέδιο τζαμ του “God Save The Queen”, ενόσω ο ηχολήπτης Alan Parsons άλλαζε ταινίες στο στούντιο στο υπόγειο του κτηρίου.
Το κοινό που παρακολούθησε τη μοναδική αυτή συναυλία αποτελούνταν από μερικούς υπαλλήλους της Apple, ένα μικρό κινηματογραφικό συνεργείο και φυσικά ο βοηθός τους Mal Evans, που δεν έφευγε ποτέ από δίπλα τους. Λέγεται ότι ο επί χρόνια παραγωγός τους, George Martin, ήταν στο υπόγειο και ανησυχούσε μήπως τον συλλάβουν για διατάραξη κοινής ησυχίας. Έτσι λοιπόν, οι λίγοι που κατάφεραν να ακούσουν τους Beatles εκείνη τη μέρα θα πρέπει να ένιωθαν προνομιούχοι και να το θυμούνται για πάντα.
Όταν αστυνομικοί ανέβηκαν στην ταράτσα, οι Beatles κατάλαβαν πως θα σταματούσαν τη συναυλία, αλλά συνέχισαν να παίζουν για μερικά λεπτά. Ο Paul McCartney άλλαξε τους στίχους στο “Get Back” ώστε να ταιριάζουν στην περίσταση, λέγοντας “You’ve been playing on the roofs again, and you know your mama doesn’t like it, she’s gonna have you arrested!”
Με το “Get Back” η συναυλία τελείωσε, με τη διάσημη δήλωση του Lennon, “I’d like to say thank you on behalf of the group and ourselves and I hope we’ve passed the audition.”
Η συναυλία αυτή σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής για πολλούς θαυμαστές του συγκροτήματος. Πολλοί έλπιζαν πως ίσως να επρόκειτο για την πρώτη γεύση μιας επιστροφής των Beatles στις ζωντανές εμφανίσεις και τις περιοδείες. Όμως, αφού ηχογράφησαν ένα τελευταίο άλμπουμ, το Abbey Road, λίγους μήνες μετά είχαν διαλυθεί.
