Ποπ τέχνη για όλους

Μια ρετροσπεκτίβα – αφιέρωμα στον Roy Lichtenstein ξεκινάει στις 21 φεβρουαρίου στην Tate Modern στο Λονδίνο. Μέχρι τις 27 Μαΐου, 125 πολύχρωμα έργα του μεγάλου καλλιτέχνη θα εκτίθενται για πρώτη φορά συγκεντρωμένα μετά από 20 χρόνια.

Ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης σε μια συνέντευξή του το 1963 είχε αποκαλύψει ότι η αρχική του πρόθεση ήταν να δημιουργήσει έργα τέχνης τόσο “απαράδεκτα” που δεν θα τολμούσε κανείς να τα κρεμάσει στον τοίχο του! Μάλιστα, το περιοδικό Life αναρωτιόταν γραπτώς εκείνη την εποχή αν ο Lichtenstein ήταν ο χειρότερος ζωγράφος του κόσμου.. πράγμα λογικό εφόσον τα ποπ έργα του, που παραπέμπουν ευθέως σε μια κόμικς αισθητική, φέρνουν σε αμηχανία τους αμερικανούς τεχνοκριτικούς οι οποίοι δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν. Φυσικά, μέχρι το 1997 που έφυγε ο ίδιος από τη ζωή, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην και οι πίνακές του κοστίζουν μερικά εκατομμύρια δολάρια. 

Εκτός από τους γνωστούς πίνακές του, στην έκθεση θα παρουσιαστούν επίσης γλυπτά, κεραμικά, αλλά και χειρόγραφα που δεν έχουν ξαναεκτεθεί στο κοινό. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, πέρα από το εκθεσιακό κομμάτι, είναι το πλήρες ενημερωμένο πωλητήριο της Tate, όπου ο φιλότεχνος επισκέπτης μπορεί να αγοράσει σχεδόν τα πάντα (από μαξιλάρια, t-shirts μέχρι κούπες και σουπλά) με τη στάμπα των έργων του Lichtenstein.

Και σίγουρα αυτό εγείρει πολλές συζητήσεις γύρω από το πόσο pop πρέπει να είναι η τέχνη τελικά.. Από τον Damien Hirst και τον Jeff Koons, μέχρι την πανάκριβη συλλογή σερβίτσιου που είδα πρόσφατα σε ένα κατάστημα υαλικών με στάμπα τις διάσημες κυρίες του Klimt, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι η υψηλή τέχνη είναι γύρω μας και μπορούμε να την αποκτήσουμε με λίγα ή πολλά ευρώ, ευκολότερα πάντως από έναν αυθεντικό πίνακα.

Τελικά όμως, ο στόχος να γίνει η τέχνη προσβάσιμη σε όλους δε νομίζω πως επιτεύχθη χάρη στο μαγνητάκι με το drowning girl που μπορούμε να έχουμε όλοι στο ψυγείο μας. ΄Η στο μηχανικό μολύβι με τις κουκίδες του Hirst. Ή μήπως τελικά είναι έτσι;