Επιμέλεια: Αργυρώ Μποζώνη
Περνώντας τον καιρό της καραντίνας: Το ελculture ζητάει σε πρόσωπα απ’ τον κόσμο των τεχνών να μας στείλουν τη δική τους ανταπόκριση για τις μέρες της καραντίνας μοιράζοντας ελεύθερα μαζί μας τις σκέψεις τους.
Ο Κώστας Μπερικόπουλος μάς στέλνει τη δική του ανταπόκριση:
Έχω την τύχη η ταράτσα του σπιτιού μου να έχει μία μοναδική θέα. Πολλές φορές ανεβαίνω μ ένα καφέ, μ ένα ποτό και κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω.
Τον Πειραιά, τα καράβια, τον Παρθενώνα,τον Λυκαβηττό,τον Υμηττό, τους Ολυμπιακούς κύκλους στο Καλλιμάρμαρο πίσω από τις ιτιές και τις μπουκαμβίλιες…. Τον τελευταίο καιρό η απόδρασή μου προς τα «πάνω» είναι και πιο συχνή. Η καραντίνα… οι ειδήσεις …ζητάνε διέξοδο …προς τα «πάνω» …
Τον Γενάρη που μας πέρασε πήγαμε με τους «Όρνιθες» στη Χιλή. Ταξίδι ζωής.
Είναι πολλά αυτά που «γνώρισα» απ’ αυτόν τον κόσμο και τα έφερα μαζί μου… μαζί με δύο σουβενίρ: ένα μάλλινο χειροποίητο κουκλάκι της Frida Kahlo (το αγόρασα στο πεζοδρόμιο πίσω από το ίδρυμα Gabriela Mistral) και μία χειροποίητη κεραμική φιγούρα ενός άνδρα από τη φυλή selk΄nam (το αγόρασα από μία ηλικιωμένη πολύ ευγενική κυρία που τα έφτιαχνε μόνη της στο Centro Artecanal los Dominicos).
Διάβασα πολλά που με μάγεψαν γι’ αυτή τη φυλή selk΄ nam που δυστυχώς δεν υπάρχει πια! Την εξολόθρευσαν. Ποιοι, πώς και γιατί είναι μεγάλη ιστορία και εκτός θέματος.
Μιά μέρα που ανέβηκα «πάνω» ήθελα παρέα και πήρα μαζί μου τον selk΄nam. Τον ακούμπησα στο περβάζι και κοίταζα. Μία αυτόν, μία τον Παρθενώνα και μία την άδεια σε καραντίνα πόλη. Μία σκέψη τριγύριζε στο κεφάλι μου. Θα αφανιστούμε; Όταν κατέβηκα στο σπίτι, το μάτι μου έπεσε στη Frida. Στα χρώματά της. Στον αγώνα της στη ζωή.