Η Μαίρη Κατράντζου στο ελculture.gr

«Στην Ελλάδα δεν θα είχε γυρίσει ποτέ κανείς να με προσέξει, αντίθετα το Λονδίνο ποντάρει πολύ στους νέους σχεδιαστές προσφέροντας άμεση οικονομική υποστήριξη»

Αναμένοντας με αγωνία την απονομή των Fashion British Awards που μπορεί να την ανακηρύξουν «Σχεδιάστρια της Χρονιάς» (στις 27 Νοεμβρίου, δηλαδή αύριο!), η «do-er» Μαίρη Κατράντζου μίλησε στους ακροατές του TedxAthens για το πώς η ανάληψη δράσης και η πίστη στο στόχο της την εκτόξευσαν στην πρώτη γραμμή των σχεδιαστών παγκοσμίως! Μετά την… αγχωμένη ομιλία της, όπως δήλωσε η ίδια, η «βασίλισσα» των ψηφιακών τυπωμάτων και των κεφάτων χρωμάτων βγήκε στο προαύλιο του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, άναψε τσιγάρο και αφέθηκε σε μια πιο χαλαρή και laid back συζήτηση που αφορούσε στην μοναδικότητα και πρωτοτυπία της δουλειάς της, την τεράστια απήχηση της στους σταρ του Χόλυγουντ και τους fashion followers αλλά και στην ενδόμυχη ανασφάλεια που αποτελεί το σκαλοπάτι για το επόμενο βήμα. 

ελc: Η παγκόσμια κοινότητα της μόδας σας υποδέχτηκε με διθυραμβικές κριτικές αποκαλώντας σας «The Queen of Prints». Πως προέκυψε η εμμονή σας με τα digital prints (ψηφιακά τυπώματα) και τι ρόλο παίζει η οφθαλμαπάτη στο έργο σας;
Μαίρη Κατράντζου: Με τα digital prints και με την ιδέα της οφθαλμαπάτης μπορείς να δημιουργήσεις κάτι το οποίο μια γυναίκα δεν θα μπορούσε να φορέσει αν ήταν αληθινό, είτε λόγω μεγέθους είτε λόγω είδους, όπως για παράδειγμα τα υπερμεγέθη κοσμήματα, τα οποία είχα σχεδιάσει στην αρχή της καριέρας μου, τα μπουκάλια αρώματος, τα δωμάτια. Ήθελα να δώσω μια τρισδιάστατη αίσθηση χρησιμοποιώντας το digital print αντί για το κόψιμο. Με αυτό τον τρόπο δημιουργώ σουρεαλιστικούς κόσμους, πράγμα που με διασκεδάζει αφάνταστα!
Πάντως, σιγά σιγά αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να απομακρύνομαι από τα τυπώματα και να κάνω το επόμενο βήμα. Αλλά πρέπει να είμαι υπομονετική, γιατί υπάρχει πολύς κόσμος που τώρα τα ανακαλύπτει!

ελc: Στα ρούχα σας απεικονίζονται πίνακες του 18ου αιώνα, τοπία, εσωτερικοί χώροι σπιτιών, αμπαζούρ, μπουκάλια αρωμάτων. Πώς έχουν επηρεάσει την αντίληψη σας για την μόδα οι σπουδές σας στην αρχιτεκτονική (Rhode Island School of Design) και στο design (Central Saint Martins College of Art and Design);
M.Κ:
Με έκαναν να δω την μόδα με πιο καλλιτεχνική ματιά. Στην αρχιτεκτονική τα σχέδια αποκτούν πάντα μια τρισδιάστατη μορφή και η σκέψη γίνεται αναγκαστικά πιο αναλυτική. Στην μόδα, αυτό ερμηνεύεται με το να προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι που δίνει την τέλεια γραμμή στο γυναικείο σώμα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Από πολύ νωρίς, λοιπόν, άρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ το σχήμα και όχι ένα απλό φλατ τύπωμα.

ελc: Πολλοί χαρακτηρίζουν τις σουρεαλιστικές, μεταμοντέρνες και ευφάνταστες δημιουργίες σας έργα τέχνης. Ποια είναι η σκέψη σας πάνω σε αυτό; 
Μ.Κ: Συνηθίζεται να λέγεται για όποιον σχεδιαστή προσθέτει στην μόδα μια καλλιτεχνική πινελιά. Και μάλιστα χρησιμοποιείται πολύ συχνά ο όρος «Wearable Art», ο οποίος δεν θεωρώ ότι χαρακτηρίζει την δουλειά μου! Ωστόσο, υπάρχουν ρούχα που είναι “art pieces” – μόνο οι ατελείωτες ώρες και η δεξιοτεχνία/μαεστρία που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα ρούχο, μπορεί να το ορίσουν ως έργο τέχνης. Γενικά, όμως, όταν προσφέρεις στον κόσμο κάτι που θα φορεθεί και επομένως έχει μια λειτουργική και πρακτική διάσταση, δεν μπορείς να το αξιολογήσεις άμεσα σαν τέχνη!

ελc: Κατά καιρούς έχετε συνεργαστεί με διάφορους καλλιτέχνες, όπως με τον φωτογράφο Erik Madigan Heck, τον Αργεντινό καλλιτέχνη Pablo Bronstein στo πλαίσιo της έκθεσης του «Sketches of Regency Living» κ.α Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτές τις συνεργασίες; 
Μ.Κ: Ήταν εκείνοι που με προσέγγισαν πρώτοι και μου πρότειναν να συνεργαστούμε. Όταν ο Pablo Brostein ετοίμαζε την έκθεση του «Sketches of Regency Living» στο Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης (ICA) του Λονδίνου μου ζήτησε να εμπνευστώ από τους αρχιτεκτονικούς του πίνακες και να σχεδιάσω τα κοστούμια για τις δύο γυναικείες φιγούρες που θα πρωταγωνιστούσαν στο dance performance. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία και για τους δύο μας.
Ο Erik Madigan Heck, πάλι, ήθελε να φωτογραφίσει την δουλειά μου σαν look book. Νομίζω ότι είχε επηρεαστεί από την τεχνοτροπία μου που ακροβατούσε ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό, τον σουρεαλισμό και την  φωτογραφία. Από την άλλη, ο Erik παίρνει την φωτογραφία και την επεξεργάζεται τόσο πολύ που στο τέλος, σου δίνει την αίσθηση ενός πίνακα ζωγραφικής. Από την αρχή μου άρεσε πολύ η αισθητική του, εγώ δεν είχα look book και από τότε συνεργαζόμαστε κάθε σεζόν. Τον έχω αφήσει εντελώς ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, γιατί του έχω μεγάλη εμπιστοσύνη. Αν και είναι πολύ νέος, θεωρείται ένας από τους ανερχόμενους φωτογράφους στην Αμερική με σημαντικές συνεργασίες με τον Neiman Marcus, την Stella McCartney και τον Dries Van Noten.

ελc: Πώς αντιλαμβάνεστε τον συνεχή και αδιάλειπτο διάλογο ανάμεσα στην τέχνη και στην μόδα; 
Μ.Κ: Στην δουλειά μου και ειδικά στις συλλογές με τα πορτραίτα και με τα αντικείμενα τέχνης φαίνεται ξεκάθαρα αυτός ο διάλογος, αλλά ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Ωστόσο, ο κόσμος της τέχνης δεν αποδέχεται εύκολα τον κόσμο της μόδας, γιατί τον ταυτίζει με κάτι που είναι εμπορικό, εφαρμοσμένο και λιγότερο εμπνευσμένο. Είναι δύσκολο να εισχωρήσεις σε αυτόν. Ωστόσο, πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης με έναν έμμεσο τρόπο. Κάθε φορά που συναναστρέφομαι έναν καλλιτέχνη,  η δουλειά μου διευρύνεται, η σκέψη μου διαμορφώνεται και το μυαλό μου ανοίγει.

ελc: Από ποιους καλλιτέχνες και σχεδιαστές μόδας έχετε εμπνευστεί;
M.Κ:
Ακολουθώ κυρίως την Ιαπωνική Σχολή και τον μινιμαλισμό της, δηλ. τον Yohji Jamamoto και τους Comme de Garcons, αλλά και τον Helmut Lang λόγω της απλότητας στις γραμμές τους, η οποία εμπνέει τη δουλειά μου. Κάποιοι με χαρακτηρίζουν μαξιμαλίστρια θεωρώντας ότι επηρεάζομαι  από σχεδιαστές που είναι πληθωρικοί και δραματικοί όπως π.χ. ο Christian Lacroix. Ίσως τους μπερδεύει το γεγονός ότι παίζω με έντονα χρώματα και σχήματα, αλλά οι γραμμές μου είναι αρκετά λιτές και ποντάρουν στην απλότητα και την καθαρότητα. Νομίζω ότι η απλότητα χρειάζεται να δένει με το τύπωμα και να δημιουργεί κάτι που να φαίνεται σαν μια τέλεια συμμετρία. Eπίσης, για μένα η Prada αποτελεί πάντα ένα σημείο αναφοράς. Ακόμα και αν δεν σου αρέσει η δουλειά της κάθε σεζόν, έχει σίγουρα κάτι καινούριο και ενδιαφέρον να καταθέσει ξεπερνώντας τα όρια στο χώρο της μόδας.
Τέλος, έμπνευση αντλώ από τα ταξίδια μου, κατά τα οποία βλέπω εκθέσεις και ανακαλύπτω νέους καλλιτέχνες, γιατί δυστυχώς στο Λονδίνο δουλεύω ασταμάτητα και δεν προλαβαίνω να επισκέπτομαι μουσεία και γκαλερί.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.