Μια παλιά κιθάρα της μητέρας της ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει να παίζει μουσική στα 13 της και από τότε, 4 album μετά, δεν έχει πάψει να βλέπει τη μουσική σαν την «παιδική χαρά» της. Η Irene Skylakaki εμφανίζεται το 2012 με τη βελούδινη φωνή της να ηχεί σε ένα γνωστό αγγλόφωνο μονοπάτι με το όνομα ”In the Light”. Συνεχίζει την πορεία της μοιράζοντας τη ζωή της μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας, νομικής και μουσικής. Βρίσκεται εκτός του ”comfort zone” της και η ανάγκη της για έκφραση κερδίζει. Έκφραση χωρίς ταμπέλες και είδη, λογική και σκέψη για το μέλλον – στοιχεία που, όπως λέει, δεν θέλει να «μπαίνουν» στη μουσική της. Πλέον έχει στα χέρια της ένα ”Souvenir”, το νέο της δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με 11 τραγούδια που ευελπιστεί σε μερικά χρόνια να είναι κάποια από τα ενθύμια των δύσκολων αλλά και δημιουργικών χρόνων της ζωής της στο Λονδίνο. Ενώ έχει ήδη ετοιμάσει τον επόμενο δίσκο της, που είναι εμπνευσμένος από τον Leonard Cohen, τον οποίο θαυμάζει βαθιά, αυτή την περίοδο βιώνει και εκείνη μια εσωτερική πάλη μεταξύ πραγματικότητας και παραισθήσεων σιγοψιθυρίζοντας ‘‘Could this be for real or is it just hallucination?”.
Η πορεία από το “In the Light”, με το οποίο μας συστήθηκες, μέχρι σήμερα, 8 χρόνια μετά, πώς ήταν; Συνεχίζει να είναι η «παιδική χαρά» σου ακόμα και τώρα που ασχολείσαι αμιγώς επαγγελματικά;
Η πορεία από το “In the Light” μέχρι σήμερα ήταν γεμάτη! Μεσολάβησαν τέσσερα άλμπουμ και ένα που θα κυκλοφορήσει του χρόνου, αλλά είναι ήδη έτοιμο. Αν δεν ήταν η μουσική η «παιδική χαρά» μου, σίγουρα δεν θα εξακολουθούσα να ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική, γιατί ως επάγγελμα είναι ακραία δύσκολο.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου album, το 4ο κατά σειρά, με τίτλο ”Souvenir”. Ποια ήταν η έμπνευση σου για να το γράψεις; Τι ιστορία ήθελες να αφηγηθείς;
Το ”Souvenir” δεν είναι ένα ”concept album” με μία συγκεκριμένη ιστορία, αλλά μια συλλογή τραγουδιών που έχω γράψει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το ονόμασα “Souvenir” γιατί ίσως σε κάποια χρόνια να είναι ένα από τα ενθύμια μερικών δύσκολων, αλλά ιδιαίτερα δημιουργικών χρόνων της ζωής μου στο Λονδίνο.
Ποιος στίχος σου από τα κομμάτια του νέου δίσκου θα μπορούσε να σε περιγράψει σε αυτή τη χρονική περίοδο;
”Could this be for real or is it just hallucination?”
Από το ξεκίνημα σου μέχρι σήμερα κινείσαι σε αγγλόφωνα μονοπάτια; Πώς έκανες αυτή την επιλογή; Ο ελληνικός στίχος είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε να αγγίξεις στο μέλλον;
Οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι κυρίως αγγλόφωνοι / αγγλόφωνα, γι’ αυτό και όταν άρχισα να γράφω, αυθόρμητα άρχισα να γράφω στα αγγλικά. Ο ελληνικός στίχος σίγουρα με ενδιαφέρει και έχω αρχίσει ήδη να τον εξερευνώ, αλλά δεν νιώθω ακόμα έτοιμη να γράψω ελληνικά.
Η ζωή σου στο Λονδίνο και οι σπουδές σου εκεί στη νομική, πόσο επηρέασαν τη μουσική σου;
Με επηρέασαν πολύ γιατί βρισκόμουν εκτός του ”comfort zone” μου και αυτό είναι κάτι που βοήθησε τη δημιουργικότητά μου. Σπουδάζοντας νομική ένιωθα συχνά ασύμβατη με το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμουν, και η έκφρασή μου μέσα από τη μουσική ήταν αναγκαία. Στη συνέχεια βέβαια, σπούδασα στο Λονδίνο μουσική και τότε ένιωσα πόσο σημαντικό είναι να σπουδάζεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
Το συναίσθημα τού να κάνεις live στο Λονδίνο με το να κάνεις στην Αθήνα είναι το ίδιο;
Για κάποιο λόγο, στο Λονδίνο ένιωθα απίστευτα πιο απελευθερωμένη. Με το που ανέβαινα στη σκηνή ήμουν εκεί, παρούσα, κάτι που ακόμα δεν έχω καταφέρει να νιώσω στη live παρουσία μου στην Ελλάδα. Ίσως είναι κάτι ψυχολογικό και είναι προτεραιότητα για μένα να το λύσω.
Έχεις εκφράσει τον θαυμασμό σου για τον Leonard Cohen, ο οποίος αποτελεί και πηγή έμπνευσης σου για τον επόμενο δίσκο που ετοιμάζεις. Ποια στοιχεία του είναι αυτά που σε έχουν καθορίσει καλλιτεχνικά και τι να περιμένουμε από σένα σε αυτό τον νέο δίσκο;
Ο Leonard Cohen είναι για μένα ένας μοντέρνος Ιησούς. Δεν είναι μόνο τα τραγούδια του που με συναρπάζουν, αλλά η συνολική στάση του. Σε όσες συνεντεύξεις τον έχω ακούσει να μιλάει κρατάω σημειώσεις και εντυπωσιάζομαι από την απλότητα και την καθαρότητα της σκέψης του. Είναι ο ορισμός του σοβαρού καλλιτέχνη που αντιστοιχεί στο έργο του. Αυτό σίγουρα με εμπνέει, γιατί δεν ξεχωρίζω τον άνθρωπο από τα τραγούδια του. Πιστεύω ότι η σύνδεση είναι απόλυτη. Τον επόμενο μου δίσκο τον συνυπογράφω με τον Danton Supple (παραγωγό του προηγούμενού μου δίσκου ‘’Matterless’’) με τον οποίο φτιάξαμε ένα νέο συγκρότημα που λέγεται “Hydra”. Τα τραγούδια είναι εμπνευσμένα από τη μουσική του Leonard Cohen και χαρακτηρίζονται από ασυνήθιστες ρυθμικές επιλογές και σκοτεινό electro-ακουστικό ήχο.
Φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή τελειώσουν οι ιστορίες που θα θέλεις να πεις μέσα από τα τραγούδια σου;
Όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχουν και ιστορίες. Σίγουρα πάντως, η μουσική και το storytelling εμπεριέχουν έναν παραλογισμό από τη φύση τους. Δημιουργείς κάτι με την ελπίδα ότι κάποιος άλλος θα συνδεθεί με αυτό, χωρίς όμως αυτό να βασίζεται κάπου. Αν όμως όλοι σκεφτόμαστε μόνο λογικά, πιθανόν δεν θα υπήρχε η τέχνη στη ζωή μας και η ζωή θα ήταν μονοδιάστατη. Αποφεύγω να σκέφτομαι λογικά για τη μουσική μου και να προγραμματίζω το μέλλον, προσπαθώ να βρίσκομαι στο παρόν και σήμερα θέλω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να συνεχίσω να γράφω τραγούδια.
Υπάρχει ένας στίχος ή μία μελωδία ενός τραγουδιού – δικού σου ή άλλου καλλιτέχνη – που όταν το σκέφτεσαι σε δύσκολες φάσεις όπως αυτή σου δίνει δύναμη;
”I’ve nothing much to offer
There’s nothing much to take
I’m an absolute beginner
But I’m absolutely sane
As long as we’re together
The rest can go to hell
I absolutely love you
But we’re absolute beginners
With eyes completely open
But nervous all the same”
David Bowie – ”Absolute Beginners”
