Στον Σταυρό της Κρήτης, ανάμεσα σε βουνά και παραλίες, ο Θοδωρής Παπαδουλάκης έχει πλάσει ένα ιδιαίτερο σύμπαν μέσα στο οποίο συνυπάρχει το μεταφυσικό-υπερβατικό στοιχείο με τον υπαρκτό κόσμο. Το δικό του παραμύθι δεν έχει τον παραδοσιακό δράκο αλλά έχει σε πρώτο πλάνο «Κομάντα και Δράκους», σκοτεινές δυνάμεις, συμμορίες και ετοιμοπόλεμα παιδιά με όρεξη να ανακαλύψουν τον κόσμο και να αδράξουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Πρόκειται για ένα μεταφυσικό ταξίδι.
Για αυτό το μεταφυσικό ταξίδι μίλησε στο ελc μία από τους πρωταγωνιστές της νέας σειράς του Θοδωρή Παπαδουλάκη «Κομάντα και Δράκοι», η ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου. Για τα όνειρα και την πραγματικότητα, για το κρητικό τοπίο και τους ανθρώπους εκεί, για την ευτυχία, την ενότητα με τα πράγματα γύρω μας, για το μεταφυσικό, το άγνωστο και το ανθρώπινο.
Κομάντα και δράκοι | η εμπειρία
Η Μαρίνα μιλάει με πάθος για τη συμμετοχή της στη σειρά.
«Είναι μία πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Με πολύ ενθουσιασμό, πάθος και τρέλα, είναι άλλη μία πρόκληση που χτίζει γερά στομάχια. Με γοητεύει η πρόθεση του σεναρίου να μιλήσει για την πάλη μεταξύ καλού και κακού και το ότι καταπιάνεται με καταστάσεις και χαρακτήρες που πολύ δύσκολα συναντάς σε άλλες μυθοπλασίες.
Έμαθα να καταπατώ το εγώ μου και να μην έχω άποψη για τίποτα. Αναγκάστηκα πολλές φορές να βουτήξω στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο και κάποιες από αυτές να τα καταφέρω. Να λειτουργήσω χωρίς σενάριο, χωρίς κανένα δεδομένο και κανέναν έλεγχο. Υπάρχουν πολλές τέτοιες σκηνές που κόπηκαν στο μοντάζ, όμως εγώ τις έζησα. Και ξέρω ότι το κατάφερα και αυτό είναι σημαντικό για μένα, ακόμα κι αν τις μοιράστηκα μόνο με μερικά ζευγάρια μάτια του συνεργείου, του team μας. Γι’ αυτό είμαι ευγνώμων.
Η γαλήνη είναι η κατάσταση στην οποία επιθυμεί να βρίσκεται η ηρωίδα μου, η Ίρις. Είναι ο στόχος της. Κι ενώ ξεκινά με την πεποίθηση ότι από τη στιγμή που θα αφοσιωθεί στον γκουρού της και θα μείνει για πάντα στο Άσραμ, δίπλα του αυτές οι ποιότητες θα είναι η μόνιμη εσωτερική της κατάσταση, έρχονται αυτές οι προκλήσεις που τα ανατρέπουν όλα. Βρίσκεται αντιμέτωπη με άγνωστες δυνάμεις, τον φόβο αλλά και αδύναμες πτυχές της. Για μένα αυτές οι αξίες είναι εξίσου πολύτιμες και ο στόχος μου είναι να κερδίσω τη μάχη με τις δικές μου ανθρώπινες αδυναμίες και να παραμένω συνδεδεμένη με αυτές τις εσωτερικές ποιότητες όσο το δυνατόν περισσότερο. Και ακόμα καλύτερα να λειτουργώ έτσι και στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους και σε ό,τι χρειάζεται να αντιμετωπίσω στη ζωή».
«μερικοί άνθρωποι ξεχνούν την ευτυχία και τους απασχολούν άλλα πράγματα»
«Είναι τόσο αγαπημένη μου αυτή η φράση! Μα που το ξέρετε; Η ευτυχία είναι επίσης μία εσωτερική κατάσταση και όχι εξωτερική. Δηλαδή δεν εξαρτάται από το τι συμβαίνει γύρω σου αλλά από το πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τα πράγματα, πόσο διατηρείς την ικανότητα να αναγνωρίζεις διαρκώς τα θαύματα γύρω σου, να θυμάσαι ότι είσαι ένα με όλα και δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός με κανέναν και τίποτα έξω από εσένα. Αυτά είναι συνειδητοποιήσεις και βιώματα που μπορεί να νιώσει οποιοσδήποτε μετά από λίγο διαλογισμό ή προσευχή. Την ενότητά του με όλα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνηθίσεις να ασκείσαι στο να προσλαμβάνεις τον κόσμο γύρω σου με αθωότητα».
μεταφυσικό, υπερβατικό, ονειρικό, φαντασιακό
Της ζητώ να μου περιγράψει τη δική της σχέση με το μεταφυσικό στοιχείο, τη φαντασία και το όνειρο. Μου απαντά πως όλα αυτά τα στοιχεία είναι ο αγαπημένος της τόπος.
«Νομίζω πως όνειρο και πραγματικότητα είναι μία ενιαία αλήθεια. Όταν είσαι πραγματικά καλά και ευχαριστημένος, τα όνειρά σου είναι κι αυτά φωτεινά και καθαρά. Όταν ζορίζεσαι ή κρύβεις πράγματα από τον ίδιο σου τον εαυτό, τότε τα όνειρά σου γίνονται εφιάλτες και το ασυνείδητο σου σού φωνάζει να ξυπνήσεις. Κάτι πρέπει να δεις. Κάτι πρέπει να αντιμετωπίσεις.
Το υπερβατικό είναι ο αγαπημένος μου τόπος. Εκεί που θα ήθελα να βρίσκομαι διαρκώς, μακριά από την κανονικότητα, την καθημερινότητα, τον κόσμο έτσι όπως βιώνεται στις σύγχρονες κοινωνίες.
Δεν ξέρω αν αυτά που μου συμβαίνουν είναι από την πολλή φαντασία ή τη μεγάλη πίστη σε δυνάμεις πέρα από εμάς ή αν αυτά τα δύο είναι το ίδιο. Αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλές στιγμές που βιώνω πράγματα που κάποιοι άλλοι ούτε βλέπουν ούτε καταλαβαίνουν. Δεν έχω ιδέα ποια είναι τα όρια αλήθειας και ψέματος, πραγματικού και φανταστικού».
το τοπίο της Κρήτης & οι άνθρωποι | για τη διαφορετικότητα & τον φόβο
Ρωτώ τη Μαρίνα για το πώς λειτουργεί στη σειρά το τοπίο της Κρήτης και η συζήτηση οδηγείται στον άνθρωπο. Μου περιγράφει τη συγγενική σχέση που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και αν αυτοί φαίνονται διαφορετικοί. Το θέμα για αυτήν είναι να υπάρχει λίγη υπομονή για να αφήσουμε αυτή τη σχέση να έρθει στην επιφάνεια.
«Το τοπίο στην Κρήτη έχει κάτι αρχέγονο, πρωτογενές, ακίνητο, σκληρό. Λεβέντικο! Με κάποιον τρόπο όλα αναφέρονται σε αυτό, σε αυτή την αρχέγονη δύναμη που κυβερνάει τον τόπο. Εμένα στην Κρήτη αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι οι άνθρωποι. Συναντάς ακόμα Ανθρώπους. Ανθρώπους που η ψυχή τους και ο λόγος τους έχει ακόμα μεγάλη σημασία, που δεν δειλιάζουν μπροστά στον καπιταλισμό και την εξουσία και που η φωνή στην κοιλιά τους είναι ισχυρότερη από τη φωνή στο κεφάλι τους. Η καρδιά χτυπάει πιο δυνατά από το συμφέρον τους.
Τώρα θα σας πω εγώ μία ατάκα που είναι από επόμενο επεισόδιο: Με λίγη υπομονή ανακαλύπτεις πως όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι κοινό. Βαθιά μέσα μας όλοι έχουμε την ίδια ουσία. Και όταν γίνει μία τέτοια βουτιά συνειδητοποιείς την ενότητά σου με όλα, όπως είπαμε και πριν. Για αυτό μας γοητεύει τόσο πολύ να βρίσκουμε κοινά στοιχεία με άλλους ανθρώπους, γιατί έτσι γίνεται η υπενθύμιση του ότι είμαστε ένα. Τότε νιώθεις πάλι τη συγγένεια, την ασφάλεια, την αγάπη, την υπαρξιακή συγκίνηση. Η διαφορετικότητα υπάρχει μόνο σε πιο ρηχά στρώματα, σε αυτό που λέμε προσωπικότητα ή χαρακτήρα και αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί ανήκει στο παιχνίδι της ζωής και στα χαρίσματα που έχει ή στους διαφορετικούς δρόμους που διανύει κάθε άνθρωπος προκειμένου να φτάσει μετά από αγώνα στην ίδια κορυφή ή στον ίδιο βυθό με τον άλλον.
Σίγουρα ο φόβος είναι αυτός που δημιουργεί τους τοίχους και τις παγιωμένες αντιλήψεις των ανθρώπων. Έχοντας άποψη, νιώθεις ασφαλής. Το να αφεθείς με αθωότητα και εμπιστοσύνη στο άγνωστο, έτσι απλά, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, θέλει πολλά κότσια. Έχω όμως γνωρίσει ανθρώπους ερωτευμένους με το άγνωστο και παραδομένους σε μια ζωή που τους οδηγεί εκείνη χωρίς αυτοί να ελέγχουν και να αποφασίζουν πώς πρέπει να είναι τα πράγματα. Συνήθως είναι πολύ ευτυχισμένοι και λαμπεροί. Αλλά είπαμε, θέλει κότσια!».
Η νεανική μεταφυσική περιπέτεια μυστηρίου «Κομάντα και Δράκοι» προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 22.30 στο Mega.
