Η έκθεση παρουσιάζει το έργο τεσσάρων νέων καλλιτέχνιδων και επικεντρώνεται στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και των προεκτάσεων αυτής σε αντιληπτικό και συναισθηματικό επίπεδο. Οι καλλιτέχνιδες διερευνούν μηχανισμούς της μνήμης και της φαντασίας, επιστρατεύουν τεχνικές της μεταφοράς και του μύθου, επιχειρώντας τη δημιουργία νέων αξιακών και συμβολικών συστημάτων.
Η Μυρτώ Βρατσάνου παρουσιάζει ένα καταδυτικό χρονικό, συνδέοντας το λεξιλόγιο και τις μεταφορές της ελεύθερης κατάδυσης με τον ψηφιακό χώρο, επιχειρεί να διαπραγματευτεί έννοιες όπως η μνήμη, η ψηφιακή και φυσική συσσώρευση καθώς και τη σχέση ανάμεσα στο σώμα, το νερό, τον αέρα, την πίεση, το βάρος και το αντικείμενο.
Η Ελένη Ζερβού επαναδιαπραγματεύται το δίπολο ανθρώπου – φύσης υπό το πρίσμα μιας σχέσης θύτη – θύματος, εξετάζοντας τις οντολογικές και μυθολογικές ιδιότητες του άγριου στοιχείου μέσω αρχέτυπων συμβολισμών και διατυπώσεων.
Στο έργο της Αθηνάς Κουμπαρούλη συλλογές ευρημάτων οργανικής φύσεως συνδιαλέγονται γλυπτικά και σχεδιαστικά με αντικείμενα καθημερινής χρήσης επιχειρώντας να θίξουν την ανθρώπινη επιβολή στη φύση.
Η Ελπίδα Φραγκεσκίδου αποτυπώνει μια φανταστική υποβρύχια αρχαιολογική ανασκαφή και δημιουργεί γλυπτικά περιβάλλοντα επαναπροσδιορίζοντας την ταυτοτική προέλευση των ευρημάτων.
