Αποκαλύφθηκε η τελική μορφή της Αψίδας του Θριάμβου τυλιγμένης με αέρινα υφάσματα, L’Arc de Triomphe, Wrapped. Το προσωρινό έργο τέχνης στην καρδιά του Παρισιού είναι από το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου γεγονός και όλα τα μάτια είναι και θα παραμείνουν στραμμένα πάνω της έως την Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021.
Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε τις εργασίες εγκατάστασης που ξεκίνησαν στα μέσα του καλοκαιριού δίνοντας τελικά στο έργο την τελική του μορφή που θα δώσει το «παρών» για 16 μέρες και η αποσυναρμολόγησή του θα ξεκινήσει στις 4 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθεί έως τις 10 Νοεμβρίου 2021.
Καθημερινά πλήθος κόσμου επισκέπτεται το υπαίθριο έργο τέχνης, με 300 ξεναγούς να βρίσκονται σε ετοιμοτητα να απαντήσουν τις ερωτήσεις τους, αλλά και να προσφέρουν δείγμα του υφάσματος σε όσους το επιθυμούν.
Όνειρο ζωής από το 1960 των εμπνευστών της ιδέας Christo και Jeanne-Claude. Η ιδέα υπήρχε στο μυαλό αλλά και σχέδια, από το 1960, ενώ δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν μετά από μια κουραστική μέρα προγραμματισμού της έκθεσης στο Centre Pompidou, όπου ο Christo περπατώντας με τον Bernard Blistène, Διευθυντή του Pompidou και συζητώντας πώς συνηθίζεται ένας καλλιτέχνης να συνδυάζει ένα δημόσιο έργο με μια έκθεσή του ο Christo δηλώνει στον Blistène:
«Το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω είναι το τύλιγμα της Αψίδας του Θριάμβου. Η ειρωνεία είναι ότι, όταν λέω στον Blistène ότι θα ήθελα να το κάνω αυτό, με πήρε στα σοβαρά και σε λιγότερο από ένα χρόνο, ο Πρόεδρος Μακρόν ενέκρινε το έργο. Τα πράγματα συμβαίνουν στη ζωή τελείως απροσδόκητα. Από το 1962 έκανα σχέδια για την Αψίδα αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπαιρνα κάποτε άδεια».
Στο παρελθόν έχει δεχτεί έντονη κριτική για την καλλιτεχνική αξία των έργων του αλλά και για τη ζημιά που ίσως προκαλούν στο περιβάλλον. Ακόμα και ο ίδιος ο Christo ήταν ο πρώτος που αναγνώριζε το έργο του ως «παράλογο και άχρηστο» αλλά δεν πρέπει ίσως να ξεχνάμε ότι η προφανής αδυναμία του έργου είναι αυτό που την έκανε ξεχωριστή – ότι πρόκειται για την απόλυτη ανάδειξη της ελευθερίας μέσα στην οποία οφείλουμε να ζούμε κάτι που επιτρέπει και ενθαρρύνει τη δημοκρατία και την πολυφωνία.
Στο παρελθόν έχει δεχθεί έντονη κριτική για την καλλιτεχνική αξία των έργων του αλλά και για τη ζημιά που ίσως προκαλούν στο περιβάλλον. Ακόμα και ο ίδιος ο Christo ήταν ο πρώτος που αναγνώριζε το έργο του ως «παράλογο και άχρηστο» αλλά δεν πρέπει ίσως να ξεχνάμε ότι η προφανής αδυναμία του έργου είναι αυτό που την έκανε ξεχωριστή – ότι πρόκειται για την απόλυτη ανάδειξη της ελευθερίας μέσα στην οποία οφείλουμε να ζούμε κάτι που επιτρέπει και ενθαρρύνει τη δημοκρατία και την πολυφωνία.
