Το 2000 το Λονδίνο γιόρτασε ένα νέο Μουσείο Τέχνης, την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ, (Tate Modern) στην περιοχή Μπάνκσαϊντ του Λονδίνου. Το σύγχρονο κομμάτι του δικτύου των μουσείων Τέιτ είναι σήμερα το πιο δημοφιλές μουσείο σύγχρονης τέχνης στη Βρετανία και το τρίτο δημοφιλέστερο μουσείο σε όλη τη χώρα.
Με την ανατολή της νέας χιλιετίας η Βρετανία έκανε ένα πρωτοπόρο βήμα παρουσιάζοντας ένα μεγάλο μουσείο χτισμένο σε μια βιομηχανική ζώνη που παλαιότερα βρισκόταν ο Σταθμός Παραγωγής Ενέργειας Μπάνκσαϊντ, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1947 και είναι σχεδιασμένος από τον Τζάιλς Γκίλμπερτ Σκοτ, σχεδιαστή περίφημων έργων όπως ο Σταθμός Παραγωγής Ενέργειας Μπάτερσι και ο κόκκινος αγγλικός τηλεφωνικός θάλαμος. Το εργοστάσιο είχε κλείσει από το 1981, και μέχρι το 1993 είχε εγκαταλειφθεί. Ενώ το σχέδιο ήταν να κατεδαφιστεί, η Πινακοθήκη Τέιτ με μια τολμηρή απόφαση ανέθεσε στους διάσημους Ελβετούς αρχιτέκτονες Herzog & de Meuron τη μετατροπή του κτιρίου σε μουσείο με τη προσθήκη ακόμα δύο ορόφων. Μια γέφυρα την ενώνει με την άλλη πλευρά του Τάμεση με το μουσείο Τέιτ.
Δεκάξι χρόνια αργότερα, οι ίδιοι αρχιτέκτονες ολοκλήρωσαν και την επέκταση της Tate Modern με ένα νέο κτίριο 10 ορόφων που ονομάζεται The Switch House, σε αρμονία με την καμινάδα των 99 μέτρων ύψους του κεντρικού κτιρίου, αυξάνοντας το μέγεθος των εκθεσιακών χώρων κατά 60% και με κόστος 328 εκατομμύρια ευρώ.
Στο εσωτερικό της Tate κυριαρχεί το ακατέργαστο σκυρόδεμα που αναδεικνύει το βιομηχανικό χαρακτήρα της περιοχής, στο εξωτερικό τα τούβλα. Μόνο για το Switch House χρειάστηκαν 168.000 τούβλα. Η Tate Modern άλλαξε τη φυσιογνωμία της περιοχής και αποτέλεσε παράδειγμα για πολλά μουσεία έκτοτε, που έμαθαν να αντλούν έμπνευση από το παρελθόν του τόπου, να αξιοποιούν τις βιομηχανικές εγκαταλελειμμένες μονάδες που προσέφεραν μεγάλους και ενιαίους εκθεσιακούς χώρους κατάλληλους για τις καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις που κέρδιζαν χώρο μέσα στα μουσεία.
Η Τate έδωσε και ένα άλλο παράδειγμα: Τη μεταμόρφωση ενός χώρου που μοιάζει πολύ πιο ελκυστική πολλές φορές από την κτίση ενός νέου με γυαλί και μέταλλο. Από τότε που άνοιξε η Τate προσελκύει κατά μέσο όρο πέντε εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, αριθμός ρεκόρ για μουσείο μοντέρνας τέχνης, αριθμός ρεκόρ για μουσείο σύγχρονης τέχνης που τη φέρνει κάθε χρόνο στη δεκάδα των μουσείων με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο. Μόνο τα 15 πρώτα χρόνια πέρασαν το κατώφλι περισσότεροι από 45 εκατομμύρια επισκέπτες.
«Η φιλοσοφία της Tate είναι να παρουσιάζει τέχνη προσβάσιμη σε όλο τον κόσμο. Δίπλα στις μεγάλες εκθέσεις, παρουσιάζονται οι γυναίκες και οι μη Ευρωπαίοι δημιουργοί», λέει η επιμελήτρια εκθέσεων Φράνσις Μόρις που ανέλαβε τη διεύθυνση της Tate το 2016, μετά την αποχώρηση του Κρις Ντέρκον. Ο Ντέρκον υπήρξε ένας οραματικός διευθυντής που απογείωσε όχι μόνο την επισκεψιμότητα του μουσείου αλλά αξιοποίησε με κάθε τρόπο όλους τους χώρους του μουσείου κι έδωσε χώρο σε περφόρμερς, μουσικούς και Djs, δημιουργώντας διαδραστικούς και ελκυστικούς χώρους και εκδηλώσεις. Στη διάρκεια της διεύθυνσής του άρχισαν να λειτουργούν οι Υπόγειες δεξαμενές Tate Tanks αφιερωμένες στη live art, στις performance και τις μεγάλες εγκαταστάσεις.
Η μόνιμη συλλογή της Tate φιλοξενεί 300 καλλιτέχνες από 50 χώρες και έργα μοντέρνας τέχνης από το 1900 μέχρι σήμερα. Οι επισκέπτες της Tate μπορούν να δουν αριστουργήματα: Κλοντ Μονέ, Μαρκ Ρόθκο Ανρί Ματίς, Γιόζεφ Μπόϊς, Καζιμίρ Μαλέβιτς και Γιάννη Κουνέλλη, Πάμπλο Πικάσο, Άντι Γουόρχολ και Ρόι Λίχτενσταϊν.
Τον Νοέμβριο του 2019, η Tate Modern παρουσίασε τη μεγαλύτερη έκθεση του Takis στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγκεντρώνοντας πάνω από 70 έργα, η οποία συμπεριέλαβε τη σπάνια εγκατάσταση Magnetic Fields, μουσικές συσκευές που δημιουργούν συντονισμένους και τυχαίους ήχους, καθώς και δάση από τα χαρακτηριστικά του Σινιάλα.
Στις μόνιμες συλλογές της υπάρχουν έργα τουλάχιστον δέκα Ελλήνων εικαστικών, Τάκις, Λουκάς Σαμαράς, Γιάννης Κουνέλλης, Βλάσης Κανιάρης, Χρύσα, Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, Βαγγέλης Βλάχος, Χάρις Επαμεινώνδα.
Στο εντυπωσιακό ισόγειο, που ονομάζεται Turbine Hall, μία αίθουσα ύψους περίπου πέντε ορόφων, όπου παλαιότερα βρίσκονταν οι στροβιλογεννήτριες του εργοστασίου ενέργειας, φιλοξενείται ένα έργο μεγάλων διαστάσεων από έναν καλλιτέχνη για πολλούς μήνες. Σε αυτό τον χώρο έχουμε δει μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα σύγχρονης τέχνης από καλλιτέχνες όπως ο Όλαφουρ Ελίασον και ο Άι Γουέι Γουέι, ενώ τελευταία ανάθεση πριν κλείσει η Tate εξαιτίας της κρίσης του κορονοϊού ήταν στην Κάρα Γουόκερ που παρουσίασε μια μνημειακή κρήνη που ονόμασε Fons Americanus, ένα έργο φόρο τιμής στους μαύρους που δούλευαν στα εργοστάσια της Βρετανίας.
