Συνεχίζουμε τη γνωριμία μας με τους εικονογράφους που συμμετέχουν στο φετινό illustradays συζητώντας μαζί τους τη φετινή θεματική, τις αγαπημένες τους εικόνες αλλά και τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που πιθανώς έχουν αντιμετωπίσει.
Η φετινή διοργάνωση έχει θεματική ”beam of light” προβάλλοντας την πρόθεσή του να αναδείξει την καλλιτεχνική κοινότητα και τη δουλειά της, ρίχνοντας ακόμα περισσότερο φως σε αυτή τη μοναδική μορφή τέχνης με τις τόσες διαφορετικές εφαρμογές.
Αιμιλία Κονταίου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Γράφοντας μέσα από την υποκειμενική μου ματιά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ξεπερνάω τον χθεσινό μου εαυτό κάθε μέρα που περνάει. Το καινούριο είναι αυτό που με ενθουσιάζει και παράλληλα αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση. Γιατί σε έναν κόσμο που η πληροφορία πλέον διαδίδεται άμεσα, η πρωτοτυπία σπανίζει και η ανακύκλωση ιδεών είναι καθημερινή σε όλα τα επίπεδα δημιουργίας μιας εικόνας.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα τον τίτλο ήταν αισιοδοξία για το μέλλον. Κάτι που έχουμε μεγάλη ανάγκη όλοι αυτό τον καιρό. Είναι η χαραμάδα από την οποία μπαίνει το φως όταν όλα μοιάζουν μάταια, αυτή η σκέψη ενέπνευσε και το έργο που δημιούργησα.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Η προσωπική εικαστική υπογραφή είναι η πρώτη πρόκληση κάθε καλλιτέχνη. Αυτό για το οποίο δουλέψαμε και δουλεύουμε ακόμα ενώ εικονογραφούμε για να ξεχωρίσει η δουλειά και η έμπνευσή μας. Οι εξωτερικές επιρροές που δεχόμαστε είναι πολλές και όλα όσα βλέπουμε και ακούσια μιμούμαστε πρέπει να μπουν στην κατάλληλη θέση του μυαλού μας. Παράλληλα, έχουμε να καλλιεργήσουμε αυτά τα μοναδικά στοιχεία που μας κάνουν ξεχωριστές οντότητες. Αυθεντικότητα επίσης, λοιπόν. Να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στα δυο και να φτάνεις σε ένα αποτέλεσμα που κάθε φορά να λες αυτό που δημιούργησα μου αρέσει και νιώθω ότι είναι εγώ.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Αρκετές φορές παίρνω στα χέρια μου ένα κείμενο που μπορεί να μου αρέσει αλλά δεν είμαι σίγουρη για το τι θα ήθελα να εικονογραφήσω για να είμαι ικανοποιημένη. Με βοηθάει αρκετά να παίρνω μία ανάσα και να πειραματίζομαι λίγο με άλλα μέσα. Άλλοτε είναι ψηφιακά, άλλοτε υλικά ζωγραφικής που δεν χρησιμοποιώ συχνά ώστε να πάρει τον έλεγχο η παιδική μου πλευρά που θέλει να διασκεδάσει δημιουργώντας. Έτσι, ενώ ξεχνάω ότι στην πραγματικότητα δουλεύω, ξεμπλοκάρω τον εαυτό μου γιατί το αδιέξοδο για μένα, σχεδόν πάντα, συνδέεται με την προσδοκία ένας καλού αποτελέσματος.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Η μέρα μου σχεδόν πάντα ξεκινάει με ηρεμία και αγκαλιές από τα παιδιά μου που είναι ακόμα μικρά. Στην συνέχεια μπαίνω στο γραφείο μου και αρχίζω να δημιουργώ και να σκέφτομαι, πάντα με την συνοδεία μουσικής υπόκρουσης. Ο χώρος μου είναι ο παράδεισός μου, εκεί ξεχνάω όλα όσα μπορεί να με απασχολούν και ονειρεύομαι όλα όσα θέλω. Σχεδόν πάντα ατακτοποίητος, γεμάτος ξυλομόλυβα, σωληνάρια με χρώματα, πινέλα, χιλιάδες προσχέδια και τον υπολογιστή μου που με προσκαλεί να κάτσω αναπαυτικά στην γυριστή μου καρέκλα, να ανάψω την λάμπα του γραφείου μου και να πιώ μία γουλιά από την ζεστή ή κρύα σοκολάτα μου (αναλόγως τον καιρό) ενώ σχεδιάζω την επόμενη ζωγραφιά μου.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Φυσικά και μου έχουν απορρίψει πολλά σχέδια. Σίγουρα όταν δημιουργείς με φροντίδα και αγάπη είναι στενάχωρο ένα σχέδιο να μην είναι αποδεκτό. Από την άλλη πλευρά δεν ταιριάζουν όλες οι δημιουργίες σε όλους, όπως δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Κάποιες άλλες φορές πάλι, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με εικονογραφημένο βιβλίο, ενδέχεται η σκέψη του εικονογράφου να είναι εντελώς διαφορετική από το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο συγγραφέας. Τότε, ένα σχέδιο μπορεί να είναι πολύ όμορφο, αλλά όχι αυτό που χρειάζεται για να συνοδεύσει τις λέξεις.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Μία εικόνα μπορεί να είναι κατάλληλη ή ακατάλληλη αναλόγως σε ποιον απευθύνεται. Όταν ο δημιουργός σκέφτεται με αγάπη, σεβασμό και δημιουργεί με ενσυναίσθηση, δεν είναι δυνατό να φέρει ένα ακατάλληλο αποτέλεσμα.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Μου αρέσει πολύ να δημιουργώ με κεντρικό θέμα τον άνθρωπο και τα συναισθήματα. Αγαπώ να δίνω ροή στην εικόνα και να σχεδιάζω ονειρικά σκηνικά.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Από την πρώτη στιγμή που έμαθα για το illustradays ήθελα να λάβω μέρος αλλά είναι η πρώτη φορά που θα συμμετάσχω. Ανυπομονώ να δω τις δημιουργίες άλλων εικονογράφων όπως και τη δική μου και να συναντήσω ανθρώπους που αγαπάμε την τέχνη της εικονογράφησης με το ίδιο πάθος.
Περισσότερα έργα της Αιμιλίας Κονταίου μπορείτε να βρείτε εδώ
Δημήτρης Καρλαφτόπουλος
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Καθαρά η διαχείριση του χρόνου ανάμεσα στις καθημερινές φροντίδες και υποχρεώσεις που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας ο κάθε δημιουργός.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Σημαίνει κατάλληλες συνθήκες για να κάτσεις να σχεδιάσεις. Ανάλογα το πως το χρησιμοποιείς, αλλάζει η σημασία του αλλά για έναν δημιουργό καθορίζει το ιδανικό περιβάλλον για εξωτερίκευση.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Αυτό έχει καθαρά να κάνει με το πόσο χρόνο θα αφιερώσει σε αυτό που αγαπά να κάνει. Η προσωπικότητά του κάθε δημιουργού διαμορφώνεται και διαφοροποιείται από το πλήθος όταν η ικανότητα του, αρχίσει να συνυπάρχει με την ειλικρίνεια του απέναντι σ’ αυτό που δημιουργεί.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Σαφέστατα! Με ένα μεγάλο διάλειμμα στο πρακτικό κομμάτι αλλά φροντίζοντας να μην φεύγει ποτέ από την σκέψη, η αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα που ίσως αντιμετώπιζα εκείνον τον καιρό.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Δεν υπάρχει στούντιο. Μια πολυθρόνα, ένα τραπέζι απλά καλά φωτισμένο με καλό beam of light… Μια κασετίνα με τα μολύβια και τα πενάκια μου, καλή διάθεση, λίγη μουσικούλα ή ήχος από μια σειρά-ταινία να παίζει στο φόντο και πολλή υπομονή να αντιμετωπίσω τη γάτα μου. Όσοι έχουν γάτα, καταλαβαίνουν.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Όχι μια και δυο φορές. Είναι μέσα στο πρόγραμμα. Δε χάρηκα κιόλας αλλά είναι κάτι που μπορεί πάντα να συμβεί και τις περισσότερες φορές υπάρχει λόγος που γίνεται.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Υπάρχει πάντα η αναλαμπή της στιγμής.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Το πάντρεμα του πραγματικού με το φανταστικό. Αυτό νομίζω ότι με συγκινεί και με ενθουσιάζει τα τελευταία χρόνια.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η δεύτερη φορά. Μια λέξη που θα χαρακτήριζε το περσινό illustradays, είναι χαρά. Περιμένω το ίδιο να συμβεί και φέτος και αν η ομάδα έχει την ίδια ενέργεια με το 2021, είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Περισσότερα έργα του Δημήτρη Καρλαφτόπουλο μπορείτε να βρείτε εδώ.
Ευαγγελίνα Καμπέρη
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Το «αύριο» θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, το απρόβλεπτο μέλλον που συναντά κανείς μπροστά του και δεν ξέρει τι θα βρει στο διάβα του. Να μπορέσει να βρει την καλλιτεχνική του υπογραφή και να μπορέσει μέσα από την τέχνη του να αποδώσει την εντύπωση που θέλει να υπάρχει ως καλλιτέχνης, να μεταδώσει συναισθήματα και να επικοινωνήσει με τον κόσμο μέσα από αυτήν.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Σημαίνει να βλέπω τον κόσμο αισιόδοξα και ελπιδοφόρα, να ονειρεύομαι και να βρίσκω τη δύναμη να προχωρώ.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Νομίζω ότι είναι ένα ταξίδι προσωπικής αναζήτησης με τον εαυτό σου. Ένα δύσκολο ταξίδι που πολλοί παράγοντες είναι εκεί για να σε επηρεάσουν. Και ειλικρινά, ακόμα πειραματίζομαι με τη ζωγραφική και κάθε φορά εξερευνώ καινούριες πτυχές του εαυτού μου. Αλλά ευελπιστώ πως κάποια στιγμή, με τον καιρό και την εμπειρία, να φτάσω το επιθυμητό αποτέλεσμα που θέλω να υπάρχει.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Πολλές φορές έχει συμβεί, αντί να βρω μπροστά μου ένα πέρασμα, βρίσκω έναν αδιαπέραστο τοίχο και οι λύσεις που βρίσκουν πάντοτε οι άλλοι δεν σημαίνει ότι θα είναι απαραίτητα το ίδιο σωστές και για μένα. Είναι ένα ταξίδι αναζήτησης του εαυτού σου- όπως ανέφερα παραπάνω. Αλλά συνήθως ψάχνω πηγές που να με εμπνέουν και να μου δίνουν τροφή για νέες ιδέες. Έπειτα φτιάχνω ένα αρχείο με φωτογραφίες, πίνακες, αποσπάσματα κειμένων, μουσική ή σκηνές από ταινίες και μετά τα συνδυάζω ανάλογα με τη θεματική που έχω σκεφτεί ή ακόμα και με ένα συναίσθημα ή μια ατμόσφαιρα. Άλλες φορές, κάνω ένα μικρό διάλειμμα ή παίρνω μια μικρή ανάσα από τη καθημερινότητα, χωρίς να τα παρατήσω και μετά ξέρω ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω και πάλι δυναμικά.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Ξεκινάω με έναν χαρτοπόλεμο, χαρτιά πετάνε από ‘δω και από ‘κει μέσα στο δωμάτιό μου, γιατί μου αρέσει να γράφω τις ιδέες μου ή ιστορίες που θέλω να ζωγραφίσω σε σελίδες. Το πιο πιθανό, εάν μπει κάποιος στον χώρο μου την ώρα που εργάζομαι να με βρει κάτω από ένα βουνό με χαρτιά, να τρομάξει και να φύγει -συνήθως αυτό το άτομο είναι η μητέρα μου. Όμως παρ’ όλα αυτά το γραφείο μου είναι σχεδόν άδειο, με τα μόνα πράγματα πάνω του το λάπτοπ, γιατί τις περισσότερες φορές δουλεύω ψηφιακά, ένα μπλοκ σχεδίου και πολλά πενάκια. Ο τοίχος μπροστά μου είναι γεμάτος σημειώσεις με ιδέες και έπειτα ξεκινάω με μία από αυτές. Η μέρα κυλάει αλλά εγώ έχω ταξιδέψει μέσα από άλλους κόσμους, ζωγραφισμένοι στο μπλοκ ή την οθόνη και πριν το καταλάβω ο ήλιος έχει δύσει και το μικρό ταξίδι έχει τελειώσει ή με περιμένει και την επόμενη μέρα.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Ναι έχουν απορρίψει και είναι μια δύσκολη περίπτωση, αλλά προτιμώ να είμαι αισιόδοξη και να μην με παίρνει από κάτω.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Θα αναζητούσα πρώτα το ηλικιακό κοινό, αν οι εικόνες προορίζονταν για παιδιά, θα προτιμούσα να υπήρχε ένας πιο ευαισθητοποιημένος και τρυφερός χαρακτήρας για να αποδοθεί το δύσκολο θέμα. Αν προορίζοταν για κοινό σε μεγαλύτερες ηλικίες, τα όρια νομίζω μπορούν να γίνουν πιο χαλαρά, όπως και το περιεχόμενο με τις «κατάλληλες εικόνες». Εγώ θα χρησιμοποιούσα λιγότερο εγωκεντρικές εικόνες, αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι είναι το απαραίτητο και το σωστό και ένα δύσκολο θέμα μπορεί να προσεγγιστεί με διαφορετικούς τρόπους. Περισσότερο είναι τι μήνυμα θέλει κάποιος να περάσει μέσα από το θέμα και τι συναισθήματα.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που εκθέτω έργο μου στο illustradays, πέρυσι είχα την ευκαιρία να το δω ως θεατής, φέτος είμαι πολύ χαρούμενη που παίρνω συμμετοχή κι εγώ η ίδια. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα λίγο αγχωμένη που θα δείξω το έργο μου σε κόσμο, αλλά αυτό το κάνει ακόμα πιο διασκεδαστικό, ελπίζω μέσα από αυτό, να χαρίσω πολλά χαμόγελα και να περάσω στον κόσμο ένα ελπιδοφόρο και αισιόδοξο συναίσθημα, τόσο ζεστό όσο και μια αχτίδα από φως.
Περισσότερα έργα της Ευαγγελίνας Καμπέρη μπορείτε να βρείτε εδώ.
Κυριάκος Κωστή
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Είναι ο αστραπιαίος ρυθμός της εξέλιξης αλλά και άλλων πολλών παραγόντων, όπως ο ανταγωνισμός, τα πολλά ερεθίσματα, αλλά και οι πολλές επιρροές και κριτικές, τις οποίες ένας καλλιτέχνης καλείται να αντιμετωπίσει.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Το φως έχει μία τεράστια σημασία για μένα όπως και για πολλούς. Το φως για εμένα αντικατοπτρίζει λάμψη, ελπίδα, αισιοδοξία, γνώση, αγάπη, ζωή και πάρα πολλά άλλα, είναι μια τόσο ισχυρή λέξη με τεράστια σημασία.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Είναι αρκετά δύσκολο για τον κάθε καλλιτέχνη να ξεχωρίσει, αλλά και να βρει σύντομα την προσωπική του ταυτότητα. Θέλει πείσμα, επιμονή και πολλή δουλειά. Μα πάνω από όλα χρειάζεται να αγάπα αυτό που κάνει και να βάζει μπόλικη φαντασία σε αυτό.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Βέβαια έχω βρεθεί σε πολλά αδιέξοδα, όχι μόνο ένα. Για παράδειγμα εάν προκύψει σε σχέδιό μου κάποιο «πρόβλημα», τότε το αντιμετωπίζω εντελώς δημιουργικά έχοντας κατά νου μου μία ακόμα επιπλέον πρόκληση, ανεβάζοντας τον πήχη της δημιουργικότητάς μου στο μέγιστο.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Είναι ένα όμορφο δωμάτιο γεμάτο τέχνη, ζωγραφιές, κατασκευές, συζητήσεις, γέλια και πολλά πειράγματα από το σκυλάκι μου. Ένα χώρος μικρός σε μέγεθος, αλλά μεγάλος ώστε να χωράει πολλά συναισθήματα, στιγμές και δημιουργικότητα.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Και βέβαια πολλά έργα μου έχουν απορριφθεί, όπως και πολλά έργα μου έχουν εκτιμηθεί. Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο δεν αρέσουν όλα σε όλους. Η τέχνη αλλά και εμείς οι ίδιοι καλλιτέχνες λίγο ή πολύ ζούμε την απόρριψη σχεδόν καθημερινά. Εγώ προσωπικά δέχομαι με θετικότητα και ψυχραιμία όλων των ειδών τους σχολιασμούς.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Σίγουρα υπάρχουν. Ούτως ή αλλιώς, μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Ο καθένας από εμάς, ανεξάρτητα με το εάν είναι καλλιτέχνης ή όχι, αντιλαμβάνεται τα πράγματα εντελώς διαφορετικά, δημιουργώντας στο μυαλό του τη δική του εικόνα, κάπως έτσι λειτουργώ και εγώ.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Θέματα που μπορεί να μου δώσουν έμπνευση υπάρχουν πολλά, όμως τα περισσότερα εστιάζουν στις ανθρώπινες σχέσεις και στην επαφή. Η αγαπημένη μου θεματική αφορά την αθώα εκδοχή του γυμνού ανθρώπινου σώματος, απαλλαγμένο από κάθε βέβηλο στερεότυπο της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, κρίνεται απαραίτητη η συμμετοχή του θεατή για την κατανόηση του κάθε έργου μου, καθώς υπάρχουν μηνύματα που δεν μπορούν εύκολα να αποτυπωθούν σε μια φωτογραφία στο κινητό.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Ανυπομονώ για την πρώτη μου εμπειρία στο illustradays γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω και να ανταλλάξω απόψεις με άλλους καλλιτέχνες. Επίσης, με αυτό τον τρόπο μπορούμε να δείξουμε στο κοινό ένα δείγμα από την τέχνη μας.
Περισσότερα έργα του Κυριάκου Κώστη μπορείτε να βρείτε εδώ.
Νάνσυ Μέρου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Θα απαντήσω εκ πείρας και θα πω πως η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζω στις μέρες μας είναι ο βιοπορισμός. Το να προσπαθείς δηλαδή να είσαι παραγωγικός και να κάνεις αυτό που αγαπάς κουβαλώντας παράλληλα το άγχος της επιβίωσης και των μηνιαίων εξόδων.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Είμαι ένας άνθρωπος που εύκολα και τακτικά κατακλύζεται από σκέψεις σκοτεινές συνεπώς ό,τι καταφέρει να με βγάλει από αυτές το ονομάζω φως. Το φως της ψυχής μου, κατά κύριο λόγο, είναι η γάτα μου, η Μίρλα, η οποία πάντα καταφέρνει να με κάνει να γελάσω και με τα καμώματά της χρωματίζει την καθημερινότητα του σπιτιού μας. Φως λοιπόν για εμένα είναι τα μικρά πράγματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια μιας μέρας και να με κάνουν να νιώσω μικρές στιγμές ευτυχίας και αισιοδοξίας. Ένα όμορφο ανάγνωσμα, μια ηλιαχτίδα που τρύπωσε τυχαία στο σαλόνι, ένα πιάτο νόστιμο φαγητό, το άρωμα από τους νάρκισσους που μου στέλνει κάθε αρχή άνοιξης η μητέρα μου από το χωριό, είναι μερικά παραδείγματα προσωπικού φωτός που σπάνε την συναισθηματική μου ομίχλη και μου ζεσταίνουν την ψυχή.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Πιστεύω πως εάν ένας εικονογράφος αντιμετωπίζει την τέχνη του σαν ένα είδος βασικής ανάγκης, εάν η ανάγκη της δημιουργίας δηλαδή, φυτρώνει από τις πιο βαθιές γωνίες της καρδιάς του, δεν θα δυσκολευτεί να διαμορφώσει μια προσωπική υπογραφή μιας και είναι κάτι που πηγάζει από μέσα του. Όταν κάτι «σε τρώει» και βγαίνει από μέσα, μόνο δικό σου μπορεί να είναι. Το ότι η εικόνα σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα, δεν είναι κάτι απαραίτητα αρνητικό μιας και πρώτον, σου επιβεβαιώνει το πόσο σημαντική και διαχρονική είναι, και δεύτερον είναι και ένα εργαλείο από το οποίο μπορείς να πάρεις ερεθίσματα και ιδέες για το πως κινείται ο κόσμος σήμερα και να τα εντάξεις, εάν επιθυμείς αναλόγως και στην δική σου δουλειά.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Το δημιουργικό αδιέξοδο ήταν ένα σύνηθες πρόβλημά μου ανά καιρούς. Ήθελα πάντα ό,τι φτιάχνω να βγαίνει «τέλειο» για τα δικά μου δεδομένα με αποτέλεσμα να χάνω την ουσία της δημιουργίας, να απογοητεύομαι και να φοβάμαι να ξεκινήσω ένα καινούριο έργο πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα το χαλάσω. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω ένα βήμα πίσω και κάθε φορά που έφτανα σε τέλμα προσπαθούσα να βρω τι είναι αυτό που πραγματικά με κάνει να νιώθω χαρά, ηρεμία και ασφάλεια. Κάπως έτσι κατέληξα να μελετάω εικόνες από το χωριό μου και το παρελθόν μου και να επαναφέρω αναμνήσεις ξεγνοιασιάς από εποχές παλαιότερες που δεν με φόβιζε σχεδόν τίποτα. Ερχόμενη στο τώρα, ακολουθώ μια θεματολογία που βασίζεται σε προσωπικές στιγμές και πράγματα που είδα, έζησα, ζω και αγαπώ και έχοντας σαν εργαλείο το συναίσθημα της ξεγνοιασιάς συγκεντρώνομαι πολύ πιο εύκολα στον στόχο μου, που δεν είναι άλλος απ΄ το να διατηρώ την ψυχή μου χαρούμενη.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Ο χώρος που σχεδιάζω είναι το σπίτι μου. Για να μπορέσω να συγκεντρωθώ όμως από τους αντιπερισπασμούς ενός σπιτιού και την αναβλητικότητα που με διακατέχει, πρέπει να ακολουθήσω κάποιες μικρές ιεροτελεστίες που θα με βοηθήσουν να κουρδίσω το μυαλό μου για δουλειά. Όλα ξεκινούν με τον πρωινό καφέ κατά τη διάρκεια του οποίου μελετάω τους στόχους και τις ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιήσω την εκάστοτε μέρα. Συνήθως ακολουθεί μια εκτενής καθαριότητα του χώρου για να με οδηγήσει σε ένα καθαρό μυαλό αντίστοιχα. Επίσης σημαντικό είναι να βρω και την κατάλληλη μουσική που να συνάδει με την διάθεσή μου για να με ταξιδεύει όσο δουλεύω. Υπάρχουν φορές που παθιάζομαι και δουλεύω ασταμάτητα μέχρι αργά τη νύχτα, μα υπάρχουν και άλλες που σταματάω για να ασχοληθώ με τη γάτα μου, έτσι ώστε να την αποτρέψω απ΄ το να μου κλέβει τα εργαλεία, όποτε νιώθει παραμελημένη.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιό σου και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Κάπου εδώ θα ήθελα να σημειώσω πως είμαι ερασιτέχνης εικονογράφος και αυτοδίδακτη. Ξεκίνησα με γνώμονα το συναίσθημα και την ανάγκη να δημιουργήσω και ο τρόπος που βρήκα για να δείξω αυτά που κάνω και να πάρω μια γεύση του αν είναι αρεστά, ήταν το να κυνηγάω κάθε λογής διαγωνισμό, είτε παγκόσμιο είτε τοπικό. Κάπως έτσι έβρισκα κίνητρο και ένα θέμα πάνω στο οποίο να εξασκήσω το δημιουργικό μου απωθημένο. Είχα όμως εξ αρχής στο μυαλό μου πως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και προετοίμαζα πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μου για την απόρριψη. Σε κάποιους διαγωνισμούς προ εκπλήξεως μου διακρίθηκα, ενώ σε άλλους τόσους απορρίφθηκα. Το πείσμα μου όμως να συνεχίσω να δημιουργώ δεν πτοήθηκε από καμία απόρριψη, αντιθέτως συνέχιζα να παρακολουθώ αποτελέσματα διαγωνισμών και προσπαθούσα να σπρώξω τον εαυτό μου σε μια ακόμα πιθανή μελλοντική διάκριση, μα πάνω απ΄ όλα επέμεινα στην προσωπική μου ανάγκη για εξέλιξη.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
To «κατάλληλο» μιας εικόνας είναι κάτι υποκειμενικό τόσο για τον δημιουργό όσο και για τον θεατή. Εάν μια εικόνα πηγάζει από καλές προθέσεις και ανάγκη έκφρασης κάποιου ευαίσθητου θέματος, είτε αυτό είναι αρεστό είτε όχι, σίγουρα ξυπνάει κάποιου είδους διάλογο. Ο διάλογος αυτός είναι, λοιπόν, που θα χαρακτηρίσει την «καταλληλότητα» ή μη μιας εικόνας, πιστεύω, και όσο πιο δύσκολο το θέμα, τόσο πιο δύσκολο να προβλέψεις και τον διάλογο που θα ακολουθήσει.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Όπως ανέφερα και νωρίτερα, το δημιουργικό μου αδιέξοδο ήταν αυτό που μου υπέδειξε το αγαπημένο μου θέμα που δεν είναι άλλο από απλές στιγμές καθημερινότητας, σε μένα οικείες, που με χαρακτήρισαν μεγαλώνοντας. Συνειδητοποίησα πως για να καταφέρω να συγκεντρωθώ σε ένα θέμα και να ολοκληρώσω ένα έργο πρέπει να είμαι συναισθηματικά δεμένη με αυτό. Συνεπώς επιλέγω να ασχοληθώ με θεματικές που μου αποπνέουν ζεστασιά, έχουν όμορφο φωτισμό και είναι σε μένα μέρη, πρόσωπα και αντικείμενα γνώριμα.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στο illustradays και έχω πολύ μεγάλη χαρά γι’ αυτό. Ανυπομονώ να γνωρίσω τους υπόλοιπους εικονογράφους και να ταξιδέψω σε διαφορετικούς κόσμους μέσα από τις δουλειές τους. Επίσης δεν θα το κρύψω πως ανυπομονώ να δω και την δική μου δουλειά τοποθετημένη στον χώρο, μιας και είναι η πρώτη φορά που έχω τη δυνατότητα να δείξω ένα από τα κολάζ μου σε έκθεση στην Αθήνα.
Περισσότερα έργα της Νάνσυς Μέρου μπορείτε να βρείτε εδώ.
Ευαγγελία Ρεπούσκου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Η επιβίωση. Δεν ψωμίζεσαι από την εικονογράφηση. Ο εικονογράφος εργάζεται περιοδικά άρα περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου άνεργος. Γι’ αυτά και συνδυάζει την καλλιτεχνική εργασία με την μισθωτή δουλειά. Εκεί αφήνει μεγάλο κομμάτι του χρόνου του, άρα και της δημιουργίας του.
Το εξήγησε ωραία ο Καβάφης «Πόσες φορές μες στην δουλειά μου μ’ έρχεται μια ωραία ιδέα, μια σπάνια εικόνα, σαν ετοιμοκαμωμένοι αιφνίδιοι στίχοι, και αναγκάζομαι να τα παραμελώ, διότι η υπηρεσία δεν αναβάλλεται. Έπειτα σαν γυρίσω σπίτι μου, σαν συνέλθω κομμάτι, γυρεύω να τ’ ανακαλέσω αλλά πάνε πια. Και δικαίως. Μοιάζει σαν η Τέχνη να με λέγη ”Δεν είμαι δούλα εγώ· για να με διώχνης σαν έρχομαι, και νάρχομαι σαν θες”».
Οι αμοιβές δεν είναι συχνά καλές κι ο καλλιτέχνης αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος που κάνει το χόμπι του. Η ερώτηση «πόση ώρα θα σου πάρει να φτιάξεις μια εικόνα» δείχνει την γενική άγνοια ότι ο καλλιτέχνης μπορεί να δουλεύει την ιδέα μερόνυχτα και να του βγει ταχύτατα το αποτέλεσμα στο χαρτί, αλλά μπορεί να παλεύει με μια εικόνα μέρες και να μην έχει το επιθυμητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα.
Άλλη πρόκληση: ο ίδιος ο εικονογράφος πρέπει να κάνει και τον μάνατζερ του εαυτού του. Να κλείνει οικονομικές συμφωνίες και να διαφημίζει το ταλέντο του. Δύσκολη δουλειά.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Φως για εμένα είναι ελπίδα. Κι από την ρωγμή φως θα περάσει.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Πολύ δύσκολο να διαμορφώσει κάποιος το προσωπικό του στυλ και την προσωπική του παλέτα. Δύσκολο επίσης να μην επαναπαυτεί στην «μανιέρα» του, αλλά να το εξελίξει.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Ναι, έχω βρεθεί. Σε τέλμα απογοήτευσης, δυσπιστίας στον εαυτό μου και σε αυτό που κάνω, αμφιβολίας που οδηγεί σε παραίτηση. Το αντιμετωπίζω με την απραξία μέχρι να περάσει. Κάθομαι ακίνητη και περιμένω.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Μπορώ να σχεδιάσω και να κοιμηθώ οπουδήποτε. Ακόμη και πάνω σε μια πέτρα.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιο και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Ε βέβαια. Λέω είμαστε σαν τα φωτομοντέλα. Πρόσφατα είδα μια αγγελία εργασίας όπου στα κριτήρια ήθελε ο υποψήφιος να έχει θετική αντιμετώπιση στην άρνηση. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Μπορεί να μη δείξεις τη σκηνή του φόνου αλλά το αίμα.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Μου αρέσει να σχεδιάζω σαν να κάνω πλάνα κινηματογραφικά. Αυτό με ενθουσιάζει. Σαν να κρατάω κάμερα.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω. Πολύ οργανωμένο φεστιβάλ. Φωτεινό! Όπως και η θεματική του. Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Συγχαρητήρια σε όλους που το ανέλαβαν. Τι περιμένω; Περιμένω την τύχη να μου χαμογελάσει όπως και στη ζωή! χαχα
Περισσότερα έργα της Ευαγγελίας Ρεπούσκου μπορείτε να βρείτε εδώ.
Χάρης Περιορέλλης
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εικονογράφοι σήμερα;
Ζούμε στην εποχή της γρήγορης εικόνας. Καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες εικόνας κάθε μέρα. Η ιδέα του να φτιάξεις μια εικόνα όπου θα «κολλήσει» ο θεατής, σαν να σταματάει ο χρόνος, είναι η μόνη πρόκληση για μένα. Μετά από εκεί ξεκινούν όλα.
Με αφορμή τη φετινή θεματική του φεστιβάλ ”beam of light”, τι σημαίνει για σένα φως;
Το φως και ο ήχος είναι τα στοιχεία που με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο. Το φως είναι το αντικείμενο που ασχολούμαι σε όλη μου τη ζωή. Το αναζητώ σε όλες τις εκφάνσεις του. Το φως που ζούμε, πιστεύω, ότι είναι αυτό που διαμορφώνει το συναίσθημά μας αλλά και την λογική.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ή μια εικονογράφο να διαμορφώσει μια προσωπική εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Αυτό που πίστευα από τα σπουδαστικά μου χρόνια μέχρι σήμερα και που λέω και στους μαθητές μου, είναι να δουλεύεις με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό σου. Μόνο τότε θα μπορέσεις να ανακαλύψεις τι σε εμπνέει και τι σε διαμορφώνει και θα βρεις το δρόμο σου μέσα στη τέχνη. Σαν αποτέλεσμα θα αποκτήσεις εικαστική υπογραφή. Το αν αυτή η εικαστική υπογραφή θα έχει αξία, έχει να κάνει με την προσωπική καλλιέργεια του καθενός. Δεν φτάνουν μόνο οι τεχνικές και οι μεγάλες ιδέες.
Έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο; Πώς το αντιμετώπισες;
Πολλές φορές. Το να παίρνεις λίγο χρόνο και κάποια απόσταση από τέτοιες καταστάσεις βοηθάει να καθαρίσουν οι σκέψεις σου και να οργανωθείς ξανά.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που σχεδιάζεις;
Δεν έχω συγκεκριμένες ώρες που εργάζομαι μιας και δεν βιοπορίζομαι από την τέχνη μου. Πάντα έχω μαζί μου ένα μικρό sketchbook ως σημειωματάριο για να μπορώ να αποτυπώνω τις ιδέες μου όπου και αν βρίσκομαι. Εργάζομαι μανιωδώς όταν κάθομαι να δουλέψω και δεν υπολογίζω τον χρόνο. Η δημιουργική ώρα είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία για μένα, όποτε όλα τα άλλα τα βάζω στη άκρη.
Έχουν ποτέ απορρίψει κάποιο σχέδιο και αν ναι, ποια η αντίδρασή σου;
Ναι έχουν απορρίψει δουλειά μου. Προχωράς και βρίσκεις δρόμους για να συνεργαστείς. Όλα είναι πληροφορίες που πρέπει να διαχειριστώ, είτε είναι θετικές είτε αρνητικές οι κριτικές προς την δουλειά μου, με σκοπό να βρω καλύτερα αυτό που ζητάω στην τέχνη.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Όλες οι εικόνες είναι κατάλληλες μέχρι εκεί που μας «επιτρέπει» η εκάστοτε κοινωνία που ζούμε. Το να αντιμετωπίζεις μια θεματική με σεβασμό προς το θεατή πιστεύω ότι βοηθάει να βρεις τις εικόνες αλλά και να πεις αυτό που θες. Το θέμα είναι ότι πριν από όλα πρέπει εσύ σαν καλλιτέχνης να έχεις καταλήξει στην γενικότερη ιδέα του τι θες να «λένε» οι εικόνες που φτιάχνεις.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν σχεδιάζεις; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Δεν έχω συγκεκριμένες θεματικές. Όταν σχεδιάζω ξεκινάω πάντα με ένα απλό σχήμα και σιγά σιγά το «ντύνω» με μια ιστορία. Σχεδόν σε όλη την δουλειά μου με ακολουθεί το συναίσθημα μιας παιδικής μελαγχολίας. Μου αρέσει να έχω αναφορές σε αυτό το συναίσθημα και προσπαθώ να το αποδίδω στα έργα μου.
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις στο illustradays; Αν ναι, τι σε κάνει να ανυπομονείς γι’ αυτό; Αν όχι, πώς ήταν για εσένα η εμπειρία του πρώτου illustradays και τι περιμένεις από τη δεύτερη συμμετοχή σου;
Ναι είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε τέτοιους είδους ομαδική έκθεση. Ανυπομονώ να γνωρίσω τις δουλειές και τους καλλιτέχνες που τις δημιούργησαν.
Περισσότερα έργα του Χάρη Περιορέλλη μπορείτε να βρείτε εδώ.
