Ο Γιώργος Λυντζέρης, επιστρέφει στο χώρο της πρώτης του έκθεσης στην γκαλερί Αγκάθι – Κartάλος, στην Κυψέλη, αυτή τη φορά με γλυπτική. Δημιούργησε ένα ενιαίο νέο κόσμο, που ξεπηδάει από το μέλλον, έχοντας όμως βαθιές μνήμες στο παρελθόν. Σαν κτερίσματα στο θεό της μνήμης και της ζωής, τα νέα γλυπτά του, έχουν το κάθε ένα τη δική του ιστορία, αλλά και όλα μαζί, έχουν κάτι να αφηγηθούν, αρκεί να μισοκλείσεις τα μάτια και να τα αφήσεις να σου μιλήσουν. Ένας κόσμος παραδοξότητας, μια εγκατάσταση, όπου η απουσία του χρώματος, ενισχύει τη συνολικότητα αυτού που – τελικά – καταλήγει να είναι ένας ολόκληρος νέος κόσμος.
«Αυτό το έργο», λέει ο Γιώργος Λυντζέρης, «είναι ένας κόσμος που δεν έχει τοπική και χρονική αναφορά. Είναι ένα κλείσιμο του ματιού στο θεατή και μια πρόσκληση μετατόπισης. Είναι ένας κόσμος που υπήρχε πολλά χρόνια στο κεφάλι μου και τώρα ήρθε η ώρα του να φανερωθεί, με την ανάγκη μου για κάτι πιο σωματικό ως έκφραση. Έτσι προκύπτει ένας κόσμος με γλυπτά, ένα σύνολο αυτόνομο, ενιαίο αλλά και ανεξάρτητο μαζί. Ζούμε σε μια εποχή όπου το ανησυχητικό είναι ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν το μέσο και τους φορείς να εκφραστούν. Ο πολιτισμός έρχεται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, αλλά υπάρχει και κάτι αισιόδοξο: είναι οι πυρήνες τέχνης από νέο κόσμο, από όλη την Ευρώπη και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο».
