Γεμάτη «Φιλαράκια, Εραστές και το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα» η ζωή του Μάθιου Πέρι

Όλοι μας συνειδητά ή ασυνείδητα έχουμε δει τα Φιλαράκια. Ασυνείδητα λέω γιατί ακόμα και σε αυτούς τους ελάχιστους που δεν τους άρεσε η σειρά αναγκάστηκαν να τηνε παρακολουθήσουν κάποια στιγμή της ζωής τους. Ήταν μια σειρά φαινόμενο των 90s. Τώρα που το σκέφτομαι όλη τη δεκαετία του 1990 οι παρέες στοιχειώθηκαν από το ποιος μοιάζει με τους ήρωες τριών θα πω τηλεοπτικών σειρών. Το Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς – άκου πώς το μετέφρασαν στα ελληνικά το Beverly Hills 90210, Τα Φιλαράκια – το Friends -ή έστω το Φίλοι απλά δεν μας άρεσε- και το Sex & the City – που αυτό τ’ αφήσαμε ευτυχώς έτσι, γιατί το Σεξ & η Πόλη θα ακουγόταν υπερβολή. Απ’ αυτές τις τρεις σειρές που κυριολεκτικά κυρίευσαν μια δεκαετία επηρεάζοντας τους πάντες και τα πάντα η μόνη που βλέπεις ακόμα και σήμερα πιο εύκολα είναι τα Φιλαράκια. Ο λόγος απλός, είναι πιο οικογενειακή σειρά με αστεία που λειτουργούν έως και σήμερα γιατί απ’ ότι κατάλαβα διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Μάθιου Πέρι είναι απ’ τη ζωή του βγαλμένα.

Ο Μάθιου Πέρι είναι ο Τσάντλερ και τελικά ο Τσάντλερ έφερε πολλά τραύματα που είχε ο Μάθιου Πέρι. Ο Τσάντλερ μας έκανε να γελάμε πολύ, τουλάχιστον εμένα πιο πολύ απ’ όλα τα Φιλαράκια. Λάτρευα τον σαρκασμό του, το πώς τόνιζε τις λέξεις, το πώς πέταγε την ατάκα, το πώς πλάσαρε την πάσα στον συμπρωταγωνιστή του για να ατακάρει και αυτός. Ακόμα και οι αντιδράσεις του όταν δεν είχε ατάκα μαρτυρούσαν έναν ικανό κωμικό, όπως ήτανε όλοι τους άλλωστε σε κείνη τη σειρά ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που τους πλαισίωναν.

Είχε πέσει στα χέρια μου η αυτοβιογραφία του Φιλαράκια, Εραστές και το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα που κυκλοφόρησε το 2022, είχα αρχίσει να την διαβάζω μάλιστα την είχα αφήσει στα μισά. Το Σάββατο τα ξημερώματα κι ενώ χόρευα μια μωβ νυχτιά με πλησιάζει ένας φίλος από την παρέα με το κινητό του και μου δείχνει ένα τουίτ, συγγνώμη – πέθανε το μπλε πουλί, Χ το λέμε τώρα, με την ανάρτηση ότι πέθανε ο Τσάντλερ 1969-2023. Δεν έδωσα σημασία συνέχισα να χορεύω αν και λίγο απόρησα είπα «μπα δεν παίζει να πέθανε». Όσο χόρεψα χόρεψα και κάποια στιγμή βγαίνοντας από το μπαρ ιδρωμένος άκουσα από μια παρέα «ρε συ πέθανε ο Τσάντλερ» άνοιξα το κινητό μου και το επιβεβαίωσα, πνίγηκε στο τζακούζι του.

Περπατούσα στην Αιόλου και ανακάλεσα την εικόνα του Μάθιου Πέρι στο Reunion επεισόδιο που έκαναν για τα Φιλαράκια, ήταν φανερά ο πιο ταλαιπωρημένος απ’ όλους τους. Μίλησαν ανοιχτά για τις εξαρτήσεις του, το πώς από σεζόν σε σεζόν αδυνάτιζε πάχαινε και τις προσπάθειές του να γιατρευτεί σε διάφορα προγράμματα απεξάρτησης. Περπατώντας προσπαθούσα να συνδέσω τι είχα διαβάσει στην αυτοβιογραφία του. Θυμόμουν ότι μου ‘χε κάνει εντύπωση που άρχιζε την εισαγωγή με το «Γεια, λέγομαι Μάθιου, αν και ίσως εσείς με ξέρετε με άλλο όνομα. Οι φίλοι μου με λένε Μάτυ. Και κανονικά έπρεπε να ‘μαι νεκρός».

Άλλο που μου είχε κάνει εντύπωση και το θυμήθηκα καθώς έφτανα στη Σταδίου, ήταν τα παιδικά του χρόνια. Ο Αμερικάνος ηθοποιός πατέρας του πήγε στον Καναδά, ερωτεύτηκε τη μητέρα του που ήτανε όμορφη πολύ και 20 χρονών, μα λίγο μετά τη γέννηση του εκείνος έφυγε για να κάνει καριέρα και δεν επέστρεψε ποτέ. Μιλούσαν στο τηλέφωνο κάθε Κυριακή μα πιο πολύ τον έβλεπε στην τηλεόραση, γιατί έπαιζε σε μια σειρά διαφημίσεων. Η μητέρα του τον μεγάλωνε μόνη της δουλεύοντας ώρες ατελείωτες και κείνος ταξίδευε με μια ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό που έγραφε Ασυνόδευτο Ανήλικο από τον Καναδά στο Λος Άντζελες, για να συναντήσει τον πατέρα του. Η μητέρα του δούλευε κι εκείνος προσπαθούσε να την κάνει να γελάσει, αργότερα όλους προσπαθούσε να τους κάνει να γελάσουν, ήταν η άμυνά του.

Η μαμά του ξαναπαντρεύτηκε, την οδήγησε ο ίδιος στην εκκλησία στον γαμπρό και κει στα δέκα του απέκτησε μια αδελφή και ο ίδιος άρχισε να καπνίζει, να ‘χει κακούς βαθμούς αλλά τον έσωσε ότι έπαιζε τένις, όμως στα 14 του ήπιε το πρώτο του ποτό κι ένιωσε ήρεμος. Ήμουν πια στην Πανεπιστημίου μπροστά από την Ακαδημία και έβλεπα τα εξαρτημένα άτομα κει στα μάρμαρα καθισμένα να βαράνε τις ενέσεις τους και αναρωτιόμουν τι φταίει, γιατί αυτά τα άτομα πετάνε έτσι τη ζωή τους, βυθίζονται στον κόσμο των ουσιών για να ξεχάσουν τι; Η εξάρτηση είναι πάθηση λένε δεν είναι επιλογή. Ο Μάθιου Πέρι απ’ την άλλη πίστευε ότι μία απ’ τις αιτίες των εξαρτήσεών του ήταν το γεγονός ότι ως νεογέννητο μωρό που έκλαιγε συνεχώς, γιατί είχε βρεφικούς κολικούς, του χορηγούσαν φαινοβαρβιτάλη, ένα βαρύ βαρβιτουρικό.

Συνηθίζω ειδικά τα μεθυσμένα βράδια μου να περπατάω από τους επικίνδυνους δρόμους, τα επικίνδυνα στενά, να μην παραδίνω την πόλη μόνο στη σκοτεινιά και στη μαύρη θλίψη της, πολλές φορές έχω περάσει δίπλα από εξαρτημένα άτομα και χω δει την πρόσχαρη ευφορία στα πρόσωπά τους, όταν παίρνουν τη δόση τους. Κείνη τη βραδιά τους παρατήρησα ξανά, δεν έκρινα φυσικά, μα ξανά μια απορία γεννήθηκε. Άραγε και αυτά τα άτομα να οδηγήθηκαν στην εξάρτηση, επειδή ένιωθαν εγκατάλειψη, δεν έλαβαν αγάπη και προσοχή από τους οικείους τους ή δεν είχαν χρήματα και οδηγήθηκαν στη ζωή των παραισθήσεων. Απ’ την άλλη ο Μάθιου Πέρι είχε έως το τέλος της ζωής του την οικογένειά του στο πλάι του. Οι γονείς του, ο πατριός του, τα ετεροθαλή αδέλφια του ήταν πάντα στο πλευρό του σε κάθε απεξάρτησή του και χρήματα είχε αφού τα Φιλαράκια είχαν φροντίσει γι’ αυτό.

Πέρασα τον σιδερένιο φράχτη μπροστά από την Ακαδημίας, εκεί που κάποτε έστεκε το καθήμενο άγαλμα του Παλαμά και τώρα προετοιμάζουν τη στάση μετρό Ακαδημία. Ήπια ένα μπουκαλάκι νερό, να ενυδατωθώ και θυμήθηκα περιόδους στη ζωή μου που έπινα πολύ και μετά αποκαλούσα τον εαυτό μου αλκοολικό αστειευόμενος. Πάντα έπινα έξω με την παρέα μου και γελάγαμε – χορεύαμε – γκομενίζαμε, κοινωνικός πότης δηλαδή. Από την άλλη ο Μάθιου Πέρι έπινε μόνος κρυφά από νεαρή ηλικία, γιατί ήξερε μέσα του ότι κάτι κάνει λάθος και άργησε πολύ να μοιραστεί με κάποιον τον δαίμονα που τον βασάνιζε. Είχα πια θυμώσει μαζί του που πέθανε. Τα ‘χε όλα. Λεφτά, φήμη, αναγνωρισιμότητα και πάνω απ’ όλα αγάπη. Αγάπη από τον άγνωστο κόσμο, από την οικογένειά του ακόμα και απ’ την τηλεοπτική του οικογένεια τα Φιλαράκια. Τα ‘χες όλα ρε συ και τα πέταξες γιατί;

Ήθελα να επιστρέψω σπίτι να τελειώσω την αυτοβιογραφία του μπας και καταλάβω το γιατί. Προχωρώντας τη Μαυρομιχάλη γελούσα καθώς σκεφτόμουν σκηνές από τα επεισόδια, που έλεγε ως Τσάντλερ «νιώθω άβολα με τη σιωπή», «είμαι ο Τσάντλερ και λέω αστεία όταν νιώθω άβολα». Το ότι η μητέρα του ήταν μια συγγραφέας ερωτικών βιβλίων και ο πατέρας τους τα ‘χε με τον μπάτλερ και δούλευε ως drag περφόρμερ, που δεν του άρεσε το γεύμα των Ευχαριστιών, που ήτανε άτυχος εραστής, που προσπαθούσε να κόψει το τσιγάρο. Γέλαγα και συγχρόνως συνειδητοποιούσα ότι πολλά αστεία της σειράς είναι δικές του προβολές έως και δικές του αληθινές καταστάσεις που είχε βιώσει.

Έφτασα σπίτι έκανα ένα γρήγορο ντουζ, έβαλα χυμό και με βρήκε το πρωί στη βεράντα να ολοκληρώνω την αυτοβιογραφία του. Όλα ήτανε τελικά ξεκάθαρα και προκαθορισμένα θα πω. Έμαθα και πληροφορίες που δεν γνώριζα, όπως το ότι κάποια στιγμή στη ζωή του τα ‘χε με την Τζούλια Ρόμπερτς και την εγκατέλειψε γιατί φοβόταν ότι θα τον εγκαταλείψει εκείνη. Ότι όντως πολλά αστεία στη σειρά Φιλαράκια ήτανε δικές του ιδέες, τόσο για τις δικές του ατάκες και καταστάσεις όσο και των συμπρωταγωνιστών του. Ότι στο επεισόδιο που παντρεύεται με τη Μόνικα τον φέρανε από το κέντρο αποτοξίνωσης, έκανε το γύρισμα και επέστρεψε στο κέντρο.

Πόνος πολύς στο βιβλίο αυτό καταγράφεται, μα δοσμένος με χιούμορ και πολλές πληροφορίες για τις ουσίες που έπαιρνε, τα χάπια, το αλκοόλ. Τις πολλές φορές που κόντεψε να χάσει τη ζωή του. Τις φορές που ήτανε κοντά στο να τα καταφέρει να απεξαρτηθεί και απέτυχε. Μετά την επιτυχία από τα Φιλαράκια προσπάθησε κι αυτός να συνεχίσει την καριέρα του. Έγραψε, έπαιξε σε σειρές, έκανε παραγωγές και στο σινεμά έπαιξε μα τίποτε δεν μπορούσε να τον σώσει από αυτό το Μεγάλο Φριχτό Πράγμα που τον πήγαινε πίσω και του κατέστρεφε τη ζωή, το σώμα, την καριέρα του. Η αυτοβιογραφία του είναι μια ειλικρινής σαρκαστική απολογία του και παράθεση του τι είναι να ‘χεις την πάθηση της εξάρτησης. Δεν ντρέπεται να πει ότι έπαιρνε έως και 50 χάπια την ημέρα και έπινε δυο λίτρα βότκα στην καθισιά του. Δεν ντρέπεται να ζητήσει συγγνώμη απ’ όσους πλήγωσε και δεν κατηγορεί όσους τον πληγώσανε. Παραθέτει την αλήθεια του, η οποία πιστεύω είναι διδακτική.

Το 2022 που κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του προσπαθούσε να ξαναπάρει την κατάσταση στα χέρια του κοινωνώντας την, γιατί τελικά όταν έχεις ένα πρόβλημα καλό είναι να το μοιράζεσαι και να ζητάς βοήθεια. Κείνος είχε και την οικονομική δυνατότητα να δώσει ένα από τα σπίτια του να γίνουν κέντρο απεξάρτησης, κείνος μπορούσε ως διάσημος να βγει στην τηλεόραση και να μιλήσει για τις εξαρτήσεις και το έκανε δίχως ντροπή προσπαθώντας να βοηθήσει ενημερώνοντας το κοινό.

Μάλιστα βλέπω τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο κι ένα σενάριο συνωμοσίας να ξεδιπλώνεται, επειδή οι τελευταίες αναρτήσεις του είχαν ως θέμα τον Μπάτμαν, αποκαλούσε τον εαυτό του Μάτμαν, έγραφε μην φοβάστε οι δρόμοι είναι ασφαλείς και η τελευταία του ανάρτηση ήταν μια φωτογραφία του μέσα στο τζακούζι που πνίγηκε. Ο Μπάτμαν αν διαβάσετε το βιβλίο προέρχεται από τη σχέση του με τον πατέρα του που τον έβλεπε ως Σούπερμαν και κείνος ήτανε ο Μπάτμαν. Ο Μάθιου Πέρι βρέθηκε νεκρός στο τζακούζι του πνιγμένος, οι γονείς του περιμένουν τις τοξικολογικές εξετάσεις και να παραλάβουν το άψυχο σώμα του για να γίνει η ταφή. Μια ταφή που θα μπορούσε ν’ αργήσει χρόνια να συμβεί αν τα πράγματα ήταν αλλιώς.

Τώρα που γράφω δεν είμαι θυμωμένος πια κατανοώ τι μπορεί να περνάει ένας άνθρωπος εξαρτημένος που δεν μπορεί να σωθεί όσο και να το προσπαθεί, γιατί είναι αδύναμος. Όλοι λίγο πολύ αδύναμοι είμαστε έκαστος στον τομέα του φυσικά. Η αυτοβιογραφία του δεν είναι γεμάτη κουτσομπολιά, αν και ίσως εντοπίσετε κάποια μα δεν μ’ ενδιαφέρει να τα παραθέσω. Το ουσιαστικό για μένα είναι ότι αυτό το βιβλίο περιγράφει τη ζωή ενός άντρα που ήταν ευαίσθητος πολύ, που μέσα στην μεγάλη του τύχη, βίωνε ένα Μεγάλο Φριχτό Πράγμα, τον Πόνο με πι κεφαλαίο, όπως ο ίδιος τονίζει και ότι ο ίδιος είναι υπεύθυνος για ό,τι του συνέβη.

Ο Πόνος δεν κοιτά φήμες, λεφτά, ομορφιά, χτυπάει όπου βρει όταν δει μια χαραμάδα για να εισχωρήσει. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και όχι όλο το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον μας. Εμείς έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας κι όταν τον χάνουμε τότε ζητάμε βοήθεια. Οφείλουμε να ζητάμε βοήθεια, αν θέλουμε να ζήσουμε, ειδικά όταν μας βασανίζει κάτι που μπορεί να μας καταστρέψει. Ο Μάθιου Πέρι μας έκανε να γελάσουμε πολύ και άφησε μια ειλικρινή ομολογία σε μορφή αυτοβιογραφίας για να βοηθήσει όσο μπορούσε περισσότερους ανθρώπους.

Τελείωσα το βιβλίο, το έβαλα στη βιβλιοθήκη μου, γιατί έχει θέση στη βιβλιοθήκη μου πάντα μια κατάθεση ψυχής. Ένα μέτρο θέλουν όλα. Όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε αλλά με μέτρο. Όταν χάνεται το μέτρο έρχεται ένας ακόρεστος εαυτός που είναι αυτοκαταστροφικός και σε τρώει εκ των έσω καθημερινά. Αγαπάτε τον εαυτό σας ακόμα και τα ίδια σας τα λάθη, να μην κατακρίνετε τον εαυτό σας και μην θεωρείτε ότι μια στιγμή αδυναμίας δεν έχει αναστροφή. Τα πάντα είναι αναστρέψιμα αρκεί να το αποφασίσουμε.

Λέει ο Μάθιου Πέρι «Η εξάρτηση είναι σαν τον Τζόκερ. Θέλει να δει ολόκληρο τον κόσμο να φλέγεται» και κλείνει την αυτοβιογραφία του με την εξής φράση:

«Κάποια μέρα, μπορεί και σεις να κληθείτε να κάνετε κάτι σημαντικό, γι’ αυτό να είστε έτοιμοι. Κι όταν συμβεί ό,τι συμβεί. Σκεφτείτε απλώς, τι θα έκανε ο Μπάτμαν; Και κάντε το». Γω απ’ την άλλη θα σας ευχηθώ να προστατεύετε τον εαυτό σας, γιατί τότε θα είστε ωφέλιμοι και στην κοινωνία ως υπερήρωες.

HIDDEN TRACK 

Το βιβλίο του Μάθιου Πέρι «Φιλαράκια, Εραστές και το Μεγάλο Φριχτό πράγμα» εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση του θανάτου του. Το βιβλίο θα είναι ξανά διαθέσιμο από την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2023.