Νέα ευρήματα στο Ασκληπιείο Επιδαύρου φέρνουν στην επιφάνεια πλούσια στοιχεία για το φημισμένο ιερό της αρχαιότητας. Το νέο άγνωστο μέχρι σήμερα οικοδόμημα της αρχαϊκής εποχής που εντοπίστηκε είχε οικοδομηθεί στη θέση όπου αργότερα, στον 4ο αι. π.Χ., ανεγέρθηκε η Θόλος, το σημαντικότερο κτίριο του Ασκληπιείου.
Το ορθογώνιας κάτοψης κτίριο διέθετε υπόγειο χώρο αντίστοιχο του ισογείου με ψηφιδωτό δάπεδο και στο ισόγειο περιστύλιο. Σύμφωνα με τα ως τώρα στοιχεία της ανασκαφής, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, χρονολογείται γύρω στο 600 π.Χ. Αυτό, σύμφωνα με τον επικεφαλής των ανασκαφών του Πανεπιστημίου Αθηνών στην αρχαία Επίδαυρο, ομότιμο καθηγητή Βασίλης Λαμπρινουδάκη, μας δείχνει ότι η λατρεία του Ασκληπιού ξεκινούσε νωρίτερα από τα μέσα του 6ου αι. π.Χ. όπως θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Το προδρομικό του ‘μυστηριακού’ οικοδομήματος που λέγεται Θόλος κτίριο είχε υπόγειο και ισόγειο και κατεδαφίστηκε όταν οικοδομήθηκε η Θόλος. Όμως το υπόγειό του γέμισε λείψανα από το παλιό οικοδόμημα, αλλά και από άλλα μέρη του ιερού.
Η Θόλος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου ή Θυμέλη οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 365 και του 335 π.Χ., στο πλαίσιο του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος του Ιερού, αμέσως μετά την ολοκλήρωση κατασκευής του ναού του Ασκληπιού. Ο Παυσανίας, περιηγητής του 2ου αιώνα μ.Χ., αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της Θόλου ήταν ο Πολύκλειτος από το Άργος. Η Θόλος της Επιδαύρου έχει έως σήμερα τη φήμη του τελειότερου κυκλικού οικοδομήματος της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, στο εσωτερικό του σηκού υπήρχαν ζωγραφικές παραστάσεις του ζωγράφου Παυσία. Κάτω από το περίπλοκο δάπεδο υπήρχε ένας τριμερής υπόγειος χώρος. Οι κυκλικοί διάδρομοι που τον αποτελούσαν επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ανοίγματα ενώ φράγματα στις κατάλληλες θέσεις ανάγκαζαν τον εισερχόμενο να ακολουθήσει μαιανδροειδή πορεία. Το κυκλικό σχήμα του κτιρίου, που συνήθως χαρακτηρίζει ταφικά οικοδομήματα, καθώς και η λαβυρινθώδης μορφή του υπογείου με τους σκοτεινούς διαδρόμους παραπέμπει στο χθόνιο χαρακτήρα του Ασκληπιού, επιτρέποντας την ερμηνεία της Θόλου ως κτίριο που στέγαζε την υπόγεια κατοικία του Θεού. Εξάλλου, σύμφωνα με τον μύθο, ο Θεός θεράπευε τους πιστούς του μέσα από τη γη.
Η Θόλος, σημαντικό οικοδόμημα στη μυστηριακή λατρεία του Ασκληπιού και σε άμεση γειτνίαση με τον ναό του Ασκληπιού και τη στοά του Αβάτου, ενσωματώθηκε στα κτίρια που περιέβαλε η στοά των υστερορωμαϊκών χρόνων. Καταστράφηκε για πρώτη φορά από το μεγάλο σεισμό του 6ου μ. Χ. ενώ γύρω στον 18ο αιώνα άρχισε η διαρπαγή των πώρινων μελών, η ασβεστοποίηση των μαρμάρων και η αφαίρεση των μεταλλικών στοιχείων της. Υλικό από τη Θόλο βρέθηκε επίσης εντοιχισμένο σε βυζαντινά μνημεία της ευρύτερης περιοχής.
Μετά τις ανασκαφές του τέλους του 19ου αιώνα, από το μνημείο σώζονταν μόνο οι τρεις στερεοβάτες της ανωδομής και η υπόγεια τριμερής κατασκευή του λαβυρίνθου. Σημαντικό μέρος των διάσπαρτων αρχιτεκτονικών μελών της ανωδομής χρησιμοποιήθηκε σε συνεπτυγμένες αποκαταστάσεις των αρχών του 20ου αιώνα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου. Η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου εκτελεί από το 1994 πρόγραμμα μερικής αποκατάστασης του κτιρίου, στο πλαίσιο του οποίου διαλύθηκαν οι παραπάνω αποκαταστάσεις.
Σήμερα στο μουσείο εκτίθεται μόνο το κορινθιακό κιονόκρανο – παράδειγμα, που βρέθηκε προσεκτικά θαμμένο κοντά στο μνημείο. Οι ανασκαφές στο ιερό του Ασκληπιού της Επιδαύρου διεξάγονται από τον Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 2016 έως σήμερα. Η ανασκαφή, που πραγματοποιείται με τη σταθερή υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, χρηματοδοτήθηκε τα έτη 2016-2017 από την εταιρεία «Ασκληπιάδης» και τα έτη 2018-2019 από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
