Ο Λευκός Οίκος έζησε μία από τις ελάχιστες λαμπρές στιγμές του και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την τέχνη κάνοντας μια σπάνια και ιστορική απόκτηση του έργου του Αμερικανο-Ιάπωνα Ισάμου Νογκούτσι, το γλυπτό Floor Frame (1962) που τοποθετήθηκε στο Rose Garden της προεδρικής κατοικίας. Είναι το πρώτο έργο από Ασιάτη-Αμερικανού καλλιτέχνη που μπαίνει στην εθνική συλλογή του Λευκού Οίκου.
Οι επιμελητές της Συλλογής του Λευκού Οίκου πρότειναν το γλυπτό του Νογκούτσι και με την έγκριση της Επιτροπής του Λευκού Οίκου, αποκτήθηκε για 125.000 δολάρια σε δημοπρασία του Sotheby’s τον Μάρτιο, και με ανακοίνωση της εξαγοράς από την Πρώτη Κυρία, Μελάνια Τραμπ.
Το αφηρημένο χάλκινο γλυπτό έχει εγκατασταθεί στο λευκό δάπεδο από μπετόν στο Rose Garden. Η Πρώτη Κυρία δημοσίευσε φωτογραφίες της τελετής κοπής κορδέλας στον επίσημο λογαριασμό της στο Twitter με μια λεζάντα: «Το έργο τέχνης είναι ταπεινό σε κλίμακα, συμπληρώνει την εξουσία του Οβάλ Γραφείου και αντιπροσωπεύει τις σημαντικές συνεισφορές των Ασιατών Αμερικανών καλλιτεχνών».
Ο Ισάμου Νογκούτσι (1904–1988) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς και κριτικά αναγνωρισμένους γλύπτες του εικοστού αιώνα. Μέσα από τον καλλιτεχνικό πειραματισμό, δημιούργησε γλυπτά, κήπους, έπιπλα και φωτιστικά σώματα, κεραμικά, ενώ ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική και τα σκηνικά. Το έργο του, ταυτόχρονα λεπτό και τολμηρό, παραδοσιακό και μοντέρνο, έθεσε ένα νέο πρότυπο για την επανένταξη των τεχνών.
Ο Ισάμου Νογκούτσι, ένας καλλιτέχνης του κόσμου, ταξίδεψε σε όλη του τη ζωή. Στα τελευταία του χρόνια συντηρούσε στούντιο τόσο στην Ιαπωνία όσο και στη Νέα Υόρκη. Επηρεάστηκε από τον αντίκτυπο μεγάλων δημοσίων έργων στο Μεξικό, γήινα κεραμικά και γαλήνιους κήπους στην Ιαπωνία, λεπτές τεχνικές πινέλου μελάνης στην Κίνα και την καθαρότητα του μαρμάρου στην Ιταλία. Ενσωμάτωσε όλες αυτές τις εντυπώσεις στο έργο του, το οποίο χρησιμοποίησε ένα ευρύ φάσμα υλικών, όπως ανοξείδωτο ατσάλι, μάρμαρο, χυτοσίδηρο, ξύλο balsa, χαλκό, φύλλο αλουμινίου, γρανίτη και νερό.
Γεννημένος στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, από Αμερικανίδα μητέρα και Ιάπωνα πατέρα, ο Νογκούτσι έζησε στην Ιαπωνία μέχρι την ηλικία των δεκατριών, όταν μετακόμισε στην Ιντιάνα. Σπούδασε προ-ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, πήρε βραδινά μαθήματα γλυπτικής στη Νέα Υόρκη, και αποφάσισε να φύγει από το πανεπιστήμιο για να γίνει γλύπτης.
Το 1926, ο Νογκούτσι είδε μια έκθεση στη Νέα Υόρκη για το έργο του Κονσταντίν Μπρανκούζι που άλλαξε βαθιά την καλλιτεχνική του κατεύθυνση. Με την υποτροφία John Simon Guggenheim, ο Noguchi πήγε στο Παρίσι και το 1927 εργάστηκε στο στούντιο του Μπρανκούζι. Ο Νογκούτσι επηρεάστηκε βαθιά από το έργο του και στράφηκε στον μοντερνισμό και την αφαίρεση, εμποτίζοντας τα εξαιρετικά τελειωμένα του κομμάτια με μια λυρική και συναισθηματική εκφραστικότητα και με μια αύρα μυστηρίου.
Το έργο του Νογκούτσι δεν ήταν γνωστό στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 1940, όταν ολοκλήρωσε ένα μεγάλης κλίμακας γλυπτό που συμβολίζει την ελευθερία του Τύπου, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 1938 για το Associated Press Building στο Rockefeller Center της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν το πρώτο από τα πολυάριθμα διάσημα δημόσια έργα σε όλο τον κόσμο, που εκτείνονται από παιδικές χαρές έως πλατείες, κήπους έως σιντριβάνια, και όλα αντανακλούν την πίστη του στην κοινωνική σημασία της γλυπτικής.
Ο Νογκούτσι δεν ανήκε σε κανένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό κίνημα, αλλά συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες, δημιούργησε σκηνικά ήδη από το 1935 για τη Μάρθα Γκράχαμ, ξεκινώντας μια δια βίου συνεργασία. Συνεργάστηκε και με τους χορογράφους Merce Cunningham, Erick Hawkins, George Balanchine και τον συνθέτη John Cage. Στη δεκαετία του 1960, ο Νογκούτσι άρχισε να συνεργάζεται με τον χαράκτη Masatoshi Izumi στο νησί Shikoku της Ιαπωνίας, μια συνεργασία που θα συνεχιζόταν και για το υπόλοιπο της ζωής του. Από το 1961 έως το 1966, δούλεψε σε μια παιδική χαρά με τον αρχιτέκτονα Louis Kahn.
Το 1985, ο Νογκούτσι άνοιξε το Μουσείο Κήπου Isamu Noguchi (τώρα γνωστό ως Μουσείο Noguchi), στο Long Island City της Νέας Υόρκης. Το Μουσείο, που ιδρύθηκε και σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη, σηματοδότησε το αποκορύφωμα της δέσμευσής του στους δημόσιους χώρους. Βρίσκεται σε ένα βιομηχανικό κτίριο της δεκαετίας του 1920 απέναντι από το οποίο ο καλλιτέχνης είχε ιδρύσει ένα στούντιο το 1960, διαθέτει έναν γαλήνιο υπαίθριο κήπο γλυπτικής και πολλές γκαλερί που εμφανίζουν το έργο του Noguchi, μαζί με φωτογραφίες, σχέδια και μοντέλα από την καριέρα του.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε την τέχνη και τον πολιτισμό στις προτεραιότητες της θητείας του, σε αντίθεση με τους προκατόχους του είτε ήταν Ρεπουμπλικάνοι είτε Δημοκρατικοί. Πριν από λίγα χρόνια στην εθνική συλλογή προστέθηκε με επιλογή της Μισέλ Ομπάμα ένα έργο της Alma Thomas, το πρώτο έργο μιας μαύρης γυναίκας ζωγράφου που μπήκε στη συλλογή. Πριν από αυτήν, η Χίλαρι Κλίντον επέλεξε ένα έργο της Τζόρτζια Ο’Κιφ για να κρεμάσει στο Green House του Λευκού Οίκου.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ζητήσει ένα έργο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ για τον Λευκό Οίκο, αλλά απορρίφθηκε από την πρώην επικεφαλής επιμελήτρια του Γκούγκενχαϊμ, Νάνσι Σπέκτορ, η οποία πρότεινε να δεχτεί τη χρυσή τουαλέτα του Maurizio Cattelan.
Ο Μπρετ Λίτμαν, διευθυντής του Ιδρύματος Isamu Noguchi και του Μουσείου Κήπου, δήλωσε στους New York Times ότι ο χρόνος της τοποθέτησης του έργου είναι ατυχής – ο Τραμπ δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει τη νίκη του εκλεγμένου Προέδρου Τζο Μπάιντεν-, «αλλά οι Πρόεδροι έρχονται και φεύγουν, ενώ το έργο τέχνης παραμένει».
