Σχόλια, αναλύσεις, μάχες λεκτικές κάτω από φωτογραφίες-σημαίες. Παρίσι, Μπεϊρούτ ή Ιαπωνία; Χρήστες του διαδικτύου ψάχνουν τον πιο αδύναμο, αυτόν που αξίζει “πραγματικά” και “δικαιωματικά” τη συμπόνια μας, το περισσότερο θύμα από όλα τα θύματα. Χωράει άραγε η καρδιά μας συγκεκριμένο ποσό αγάπης, ώστε να πρέπει να επιλέξουμε ποιους θα αγαπήσουμε και πώς;
Εβδομήντα πέντε χρόνια πριν, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου, ο Τσάρλι Τσάπλιν θα ξεκινήσει τον επίλογο του «Μεγάλου Δικτάτορα» λέγοντας «Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω. Θέλω να βοηθήσω όλο τον κόσμο. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε…». Έναν επίλογο που αξίζει όλοι να θυμηθούμε.
Κεντρική φωτογραφία: «Τ(ρ)όποι Λατρείας. Τάσος Βρεττός» @ Μουσείο Μπενάκη | Από 20/11 έως 10/01 | Photo: Ethiopian anti-ISIS protest, Πλ. Κλαυθμώνος, © Τάσος Βρεττός
**
Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag
