Στις 20 Ιουλίου, ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, ο Tζεφ Μπέζος, με τον δικό του πύραυλο, τον “New Shepard”, που κατασκευάστηκε από τη δική του διαστημική εταιρεία, την “Blue Origin”, θα πάρει τον μικρό του αδελφό να πάνε μια μικρή βόλτα στο διάστημα. Πήγα να γράψω «στο δικό του διάστημα», αλλά, λίγη υπομονή, δεν έχουμε φτάσει ακόμη εκεί. Έχω και πύραυλο, πάμε μια βόλτα;
Οι Αφοί Μπέζοι λοιπόν θα πάνε μια μικρή βόλτα στο διάστημα, το οποίο δεν έχει προλάβει ακόμα να αγοράσει ούτε ο Τζεφ ούτε κάποιος άλλος ιδιώτης, που τα κατάφερε επίσης καλά στη ζωή του και πρόκοψε βάζοντας πέντε δραχμές στην άκρη. Θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν για λίγα λεπτά τη διαστημική θέα απ΄τα μεγάλα παράθυρά του σκάφους, βιώνοντας παράλληλα την έλλειψη βαρύτητας. Μετά, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, θα επιστρέψουν πίσω στον πλανήτη των πλεμπαίων.
Είναι σαφές, δεν τους χωράει πια η γη τους Μπέζους αυτού του κόσμου. Δεν είναι στην πρίζα ένας πλανήτης για να υπερσυσσωρεύουμε λίγες εκατοντάδες άνθρωποι όλα τα λεφτά του πλανήτη, όλη την υπεραξία της ανθρώπινης εργασίας, παραγωγής και δημιουργίας, ώστε τελικά να συνεχίσουμε να μένουμε μαζί σας και να ζούμε ανάμεσά σας. Κάποια στιγμή θα φύγουμε μακριά σας. Τα έχουν πει και δείξει μυθιστορήματα και ταινίες επιστημονικής φαντασίας αυτά, δεν είναι καινούργια ως σύλληψη. Μόνο ως πραγμάτωση και πραγματικότητα είναι καινούρια. Διαδημοτικές μετακινήσεις, μετακινήσεις από νομό σε νομό, μετακινήσεις απ΄τη γη στο διάστημα.
Πάνω απ’ τον μολυσμένο πλανήτη, με τους μολυσμένους ανθρώπους και το μολυσμένο περιβάλλον. Κι ακόμη κι αν αργούμε ακόμα για την μετακόμιση σε άλλο πλανήτη, ο καιρός ήδη έφτασε για την εμπειρία του διαστημικού τουρισμού. Τα πάντα για την εμπειρία. Τα πάντα για την κατανάλωση των εμπειριών. Διαστημικός τουρισμός σε πρώτη φάση, ταξιδάκια για να βλέπουμε το διάστημα. Πρώτα εγώ, το αδελφάκι μου και μια θέση ακόμα που βγάζω σε πλειστηριασμό, κι ύστερα θα μπουν σε κανονική σειρά τα ταξιδάκια. Εγώ με την ιδιωτική μου διαστημική εταιρία, ο Έλιον Μασκ με τη δική του, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον με τη δική του. Δημιουργικοί άνθρωποι, οραματιστές, παϊονίρς. Έχουμε όλα τα λεφτά του κόσμου, άρα θα αγοράσουμε ό,τι μπορούν να αγοράσουν όλα τα λεφτά του κόσμου. Την εμπειρία, το βίωμα, το «το έζησα».
Αλλά μαζί με αυτό, παράλληλα με αυτό, ίσως και πιο πέρα απ’ αυτό, αγοράζεται το στάτους, ο συμβολισμός, ο θρίαμβος στο συμβολικό σύστημα. Σας νίκησα, συνάνθρωποι, σας νίκησα, άνθρωποι, σας νίκησα, ανθρωπάκια. Στο μεγάλο παιχνίδι της ανθρωπότητας, νικητής αναδείχθηκα εγώ, ο Τζεφ ο Μπέζος. Η ανάγκη για επικράτηση, κυριαρχία, διάκριση υπάρχει σε κάθε εποχή, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε σύστημα. Και ο καπιταλισμός δεν τη γεννά, την ενσαρκώνει και τη μετατρέπει σε καθολικό σύστημα. Είμαι εγώ ο βασιλιάς του καπιταλισμού. Κοιτάξτε πόσο ψηλά έφτασα. Έφτασα πιο πάνω απ’ όλους σας. Το πουλί μου είναι πιο πάνω απ’ τα δικά σας. Απαλλαγμένο προσωρινά απ’ τη βαρύτητα, το πουλί μου αποκτά για πάντα άλλο βάρος.
Τrickle down economics: εσύ κάτω στη γη, φάε παγωτό πύραυλο, δες ταινίες με πυραύλους. Και να νιώθεις ευγνώμων που μπορείς να τα κάνεις αυτά. Τεράστιες μάζες ανθρώπων δεν έχουν καν αυτή την πολυτέλεια. Και να φοράς μάσκα και να τηρείς τις αποστάσεις. Γιατί στη γη ο ιός κολλάει. Ο ιός που με έκανε μέσα σε έναν χρόνο πολλές φορές πιο ζάμπλουτο. Κι είμαι τώρα ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Αγοράζω τη στιγμή μου. Αγοράζω το στάτους μου. Τα μάτια μου θα γεμίσουν διάστημα. Δουλέψτε όλοι εσείς, όλα τα σχεδόν οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπων, για να έχω εγώ σχεδόν διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια. Δουλέψτε εσείς και συνεχίστε να κάνετε τον πλανήτη αβίωτο, για να σας βλέπω εγώ από ψηλά. Σαν αξιοθέατο. Ο πλανήτης σας είναι το αξιοθέατό μου.
Ο Μπέζος επέλεξε το ταξίδι του να γίνει την 20η Ιουλίου, γιατί είναι η επέτειος της προσελήνωσης του Αpollo 11, το 1969. Πριν πενήντα δύο χρόνια γινόταν «ένα μεγάλο βήμα για τον άνθρωπο κι ένα τεράστιο για την ανθρωπότητα», τώρα θα γίνει ένα μεγάλο βήμα, όχι για την ανθρωπότητα ως συλλογικό υποκείμενο, αλλά για τον νικητή του παιχνιδιού της ανθρωπότητας, για τον μεγάλο νικητή του οικονομικού της συστήματος.
Ο Νιλ Άρμστρονγκ εκπροσωπούσε κάτι συλλογικό και πατούσε έναν άλλο πλανήτη για λογαριασμό του κάθε ανθρώπου, ο Τζεφ Μπέζος εκπροσωπεί το ατομικό και το ιδιωτικό και θα κάνει τη βόλτα του για λογαριασμό του εαυτού του. Δεν γίνεται κάτι εξ ονόματος όλων, γίνεται κάτι για τους απειροελάχιστους που μπορούν να το αγοράσουν. Για το κέρδος και για το στάτους. Για το πώς θα βγάλουμε ακόμη περισσότερα λεφτά, για το πώς θα αξιοποιήσει η ολιγάριθμη κάστα των νικητών τα προνόμιά της και τα παιχνίδια της, για το πώς θα βρει τρόπο να χαλάει τα λεφτά που μάζεψε και μαζεύει και συνεχίσει να μαζεύει, σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που επιτρέπει να έχουν οι απειροελάχιστοι όλα τα λεφτά του κόσμου και όλος ο υπόλοιπος κόσμος απειροελάχιστα λεφτά.
Kεντρική φωτογραφία άρθρου: ©Joey Csunyo, Unsplash
