Στη ζωγραφική της Λήδας Διονυσίας Αλεξοπούλου η πλαστικότητα επιτυγχάνεται με την αίσθηση της κίνησης και της σκιάς, καθώς το χαρτί/ξύλο τρυπιέται, κόβεται ή καίγεται σε πολλά σημεία του έργου. Χρησιμοποιώντας στοιχεία υπαρκτά κι αναγνωρίσιμα του φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος η ζωγράφος δημιουργεί άλλοτε μινιμαλιστικά «τοπία» κι άλλοτε πιο πολύπλοκες συνθέσεις καλώντας το βλέμμα του θεατή να κυλήσει, να περιπλανηθεί μέσα σε αυτά. Ο θεατής μπορεί έτσι να ζήσει στο «κοσμικό σύμπαν που εκείνη οικοδόμησε», «όπου με διαλεκτικές σχέσεις ανάμεσα στο ιερό και το βέβηλο, αποκαθαίρει τους επιθετικούς προσδιορισμούς από τη λειτουργία συνύπαρξης των μοτίβων της, ενώ δεν τους αφαιρεί τον τελετουργικό τους χαρακτήρα, επιτείνοντας την παραδοξότητα και τονίζοντας τα απροσδόκητα της ζωής.» (Αθηνά Σχινά, έκθεση Πλόες ΧΧ, Άνδρος 2014).
O Άκης Καράνος χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα μέσων στην καταληκτική του έρευνα πάνω στην λανθάνουσα σχέση προσλαμβανουσών και οπτικών ερεθισμάτων.
Με μεταμοντέρνα ματιά προσκαλεί τους θεατές να εξερευνήσουν την οριακή περιοχή μεταξύ μορφής και σημασίας, αποκαλύπτοντας απροσδόκητα σημεία σύγκλισης ανάμεσα στην Παράδοση και τις διαπολιτισμικές εικόνες, που κοινωνεί μέσω συναρπαστικά αντισυμβατικής αισθητικής.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της πρακτικής του Άκη Καράνου, είναι ο τρόπος με τον οποίο εγκαθιδρύει έναν χώρο νοητικής αλληλεπίδρασης μεταξύ καθολικά αναγνωρίσιμων εικόνων και αντίληψης καλώντας τους θεατές να εξερευνήσουν την ρευστή σχέση ανάμεσα σε φαντασία και ερμηνεία στη σύγχρονη εποχή. (Dario Rutigliano/Melissa C. Hilborn -Curators)
Ταξίδι αναζήτησης για την Εγκράτεια Ρούμπου. Αυτογνωσία ή κάθαρση, η κόλαση του Δάντη; Μια διαδρομή δύσκολη, όπου οι λέξεις αν και άηχες διαθέτουν δύναμη. Λέξεις και εικόνες που προσκαλούν το θεατή σε επαναλαμβανόμενη φυγή από το μικρόκοσμο του. Δημιουργούν ρωγμές. Γεννούν την ανάγκη να βυθιστεί, πέρα από την επιφάνεια.
Αυτές οι διαδρομές, αυτή η αναζήτηση καταγράφονται με εικόνες, με λέξεις, με χρώμα και σημάδια στη ζωγραφική επιφάνεια. Σκέψεις, συναισθήματα και βιώματα, οι άλλοι κι εγώ σε μια συνύπαρξη εικαστική.
