Θα υπάρξουν φορές που θα σκεφτούμε αυτό τον καιρό ότι μερικά από τα πράγματα που κάνουμε στη διάρκεια της καραντίνας που είναι σκληρή αλλά αναπόφευκτη δε θα είχαμε την ευκαιρία να τα κάνουμε ή να τα δούμε και να τα ακούσουμε ποτέ. Όπως αυτή την έκθεση με σχέδια της Λουίζ Μπουρζουά που άνοιξε στις 25 Μαρτίου, στη χτυπημένη από τον κορονοϊό Νέα Υόρκη, στην γκαλερί HAUSER & WIRTH και λειτουργεί διαδικτυακά.
Στη διαδικτυακή έκθεση μπορούμε να δούμε από το σπίτι μας μία επιλογή σχεδίων μίας από τις γυναίκες που σφράγισαν με την παρουσία τους την τέχνη στον 20ο αιώνα. Στην έκθεση παρουσιάζονται σχέδια από το 1947 έως το 2007, τα οποία η Μπουρζουά έφτιαχνε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της που διήρκεσε επτά δεκαετίες στο πλαίσιο ενός καθημερινού τελετουργικού και τα χρησιμοποιούσε ως απαραίτητο εργαλείο για την καταγραφή και τον εξορκισμό των αναμνήσεων και των συναισθημάτων της.
Σχέδια με μελάνι, ακουαρέλα και μολύβι με γραμμές που κυματίζουν και μοιάζουν με σχέδια για υφάσματα, σαν αυτά που η νεαρή τότε Μπουρζουά, στη γενέτειρά της, τη Γαλλία βοηθούσε τους γονείς της που ήταν συντηρητές ταπετσαριών να αποκαταστήσουν. Παρόλο που η ίδια αρνιόταν αυτή την ενασχόληση ως καλλιτεχνική επιρροή, η εμμονή στη λεπτομέρεια και η λεπτοδουλειά στα σχέδια οδηγούν σε αναπόφευκτους συνειρμούς.
Η Λουίζ Μπουρζουά που γεννήθηκε το 1911 στα περίχωρα του Παρισιού σπούδασε αρχικά μαθηματικά στη Σορβόννη και κατόπιν φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η ζωγραφική, όπως έλεγε, έγινε ένας τρόπος καταγραφής των εσωτερικών σκέψεων και των ανησυχιών της. Γι ‘αυτήν, το σχέδιο ήταν ένας τρόπος να εντοπίσει και να ανακουφίσει την ψυχική ένταση: «Όταν ζωγραφίζω, αυτό σημαίνει ότι κάτι με ενοχλεί, αλλά δεν ξέρω τι είναι. Έτσι είναι η θεραπεία του άγχους», έλεγε.
Το έργο της καθώς και οι βιογραφικές και ψυχαναλυτικές προεκτάσεις του δημιουργούν ένα είδος ημερολογίου που σηματοδοτεί τις φάσεις της ζωής της, τα σημαντικά γεγονότα της δύσκολης παιδικής της ηλικίας και με την πάροδο του χρόνου τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις για τον κόσμο που την περιέβαλε.
Η Λουίζ Μπουρζουά που από το 1938 ζούσε στη Νέα Υόρκη, παντρεμένη με τον κριτικό τέχνης Ρόμπερτ Γκολντγουώτερ τροφοδοτούσε τη δημιουργική της διαδικασία με μια διαρκή και ειλικρινή ενδοσκόπηση των τραυμάτων της, της πραγματικότητα και της γυναικείας σεξουαλικότητας.
Τα σχέδια της έκθεσης διατυπώνουν διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις της Μπουρζουά: αγάπη, ευτυχία, φόβο, θυμό και απόγνωση, καθώς και αυτοδιάθεση και λύτρωση. Ο μοναδικός προσωπικός συμβολικός της κόσμος εμφανίζεται με τα μοτίβα της σε όλη του την έκταση μαζί με αναφορές στην αρχιτεκτονική, την ανατομία, τη γεωμετρία και τον φυσικό κόσμο.
Στα σχέδια η Μπουρζουά «παίζει» με τις έννοιες και δημιουργεί γρίφους που επιδέχονται πολλών αναγνώσεων και τροφοδοτούν τη δημιουργία νέων με πολυεπίπεδη πολυπλοκότητα και έκταση από τη δημιουργία έως την απώλεια και τις περιπλοκές της ανθρώπινης εμπειρίας.
