Χριστούγεννα 2021. Χριστούγεννα αλλιώτικα και κάπως μουδιασμένα. Ένα «ωρε πού πάμε» να πλανάται στην καθόλα γιορτινή ατμόσφαιρα με πλημμυρισμένα πορτ μπαγκάζ αναμνήσεων μιας άλλης εποχής, γεμάτης γκλίτερ και πούλιες, μιας κατάστασης που δεν υπάρχει πια, παρά στον κόσμο των ονείρων. Εμείς συγκρατημένα αισιόδοξοι, φοράμε τα καλά μας και αγκαζέ με εκείνους που μας έλειψαν, βαδίζουμε σε μια πρωτόγνωρη πραγματικότητα γεμάτη φωτάκια και χριστουγεννιάτικες περίτεχνες μπάλες.
…Και το νέο έτος. Χιλιάδες φρεσκοτυπωμένα ημερολόγια του 2022, που μοσχομυρίζουν ελπίδα, στόχους και νέες προκλήσεις. Κι εμείς; Εμείς θα ξαναγεμίσουμε τις σελίδες τους με to do lists και στόχους μιας πολλά υποσχόμενης καλογυαλισμένης συνθήκης. Με μια μόνο ελπίδα και με ένα μονάχα αίτημα! Να μην μας ξαναπάρουν τα όνειρά μας. Κι όμως, αυτή τη φορά θα είναι όλα διαφορετικά, γιατί πλέον είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Γιατί κανείς μας πια δεν θα αφήσει καμία στιγμή να του γλιστρήσει από τα χέρια. Γιατί το νέο έτος, ακόμα και αν δεν εξελιχθεί σε «πολλά» υποσχόμενο, δεν μας νοιάζει, θα το κάνουμε εμείς να είναι. Ένα αισιόδοξο, γεμάτο υγεία, ελπίδα, τόλμη και πολλή αγάπη, 2022!
Τα Χριστούγεννα ήρθαν για τα καλά λοιπόν και τα μουσεία και οι γκαλερί είναι εδώ, για να ομορφύνουν τις πολυαναμενόμενες ημέρες των αδειών μας και τα πολυπόθητα Σαββατοκύριακά μας, με εκθέσεις και δράσεις για μικρούς και μεγάλους. Για εκείνους που ονειρεύονται με χρώματα και εκείνους που η ψυχή τους γαληνεύει με κάθε λογής καλλιτεχνικής φύσεως δράσεις.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα ποιες εκθέσεις αξίζει να επισκεφτούμε τις γιορτινές μέρες και ας γλυκάνουμε τις ψυχές μας με λίγη τέχνη, γιατί μας αξίζει!
~ 1 ~
Παπαδοπούλου 100. Η ιστορία της Εταιρείας 1922-2022 | Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138
Το 2022 συμπληρώνονται 100 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας της εταιρείας μπισκότων και ειδών διατροφής Ε.Ι. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. Η έκθεση που διοργανώνεται με αφορμή τον εορτασμό αυτό, επιχειρεί να αναδείξει τα συστατικά της εκατοντάχρονης επιτυχίας, φωτίζοντας όλες τις πτυχές που την απαρτίζουν: την ιστορία της, τον τρόπο παραγωγής των προϊόντων της, τη σημασία του εμπορικού σήματός της.
Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας, της οικογένειας Παπαδοπούλου. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ιστορία της, ιδωμένη παράλληλα με την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας και με τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων της Εταιρείας.
Μέσα από τα τεκμήρια του Ιστορικού Αρχείου της Εταιρείας Παπαδοπούλου, η έκθεση παρουσιάζει για πρώτη φορά όλες τις σημαντικές πτυχές της εκατόχρονης ιστορίας και δράσης μιας από τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις στον χώρο της διατροφής. Την έκθεση επιμελήθηκαν οι Ερατώ Κουτσουδάκη, αρχιτέκτων-μουσειολόγος, και Σπύρος Κίζης, σχεδιαστής προϊόντων και εσωτερικών χώρων.
Μέσα από 10 ενότητες, οι οποίες αντιστοιχούν σε ισάριθμα εκθεσιακά περιβάλλοντα, με φαινομενικά ελεύθερη νοηματική αλληλουχία, η αφήγηση καλεί τους επισκέπτες σε ένα ταξίδι που περιλαμβάνει περισσότερα από 300 εκθέματα, πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό και διαδραστικούς σταθμούς για μικρούς και μεγάλους, ενώ δεν λείπουν οι εκπλήξεις. Κάθε ενότητα αναπτύσσεται σε ένα εκθεσιακό περιβάλλον σχεδιασμένο έτσι ώστε να παραπέμπει στο περιεχόμενό της, ενώ όλα μαζί συνθέτουν μια πλούσια μουσειακή εμπειρία, σχεδιασμένη ως την παραμικρή της λεπτομέρεια με γνώμονα να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο κοινό ο πλούτος του ιστορικού αρχείου της εταιρείας Παπαδοπούλου.
Διάρκεια έκθεσης: 9 Δεκεμβρίου 2021 – 27 Φεβρουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Γιατί είναι μια εξαιρετικά πρωτότυπη έκθεση που δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Ποιος άλλωστε δεν μεγάλωσε με μουλιασμένα μπισκότα Παπαδοπούλου μέσα σε γάλα; Έκθεση εμπειρία που μοσχομυρίζει Χριστούγεννα.
~ 2 ~
SEAN SCULLY. Επιβάτης Αναδρομική έκθεση | Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά την έκθεση Doric/Δωρικός Ρυθμός, που αποτέλεσε την πρώτη παρουσίαση του έργου του Sean Scully στην Ελλάδα, το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου καλλιτέχνη με τον τίτλο Passenger.
Η έκθεση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βουδαπέστης, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλοι σταθμοί στην Ευρώπη. Ο Sean Scully, συνδυάζει στο έργο του την παράδοση της αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής στην Αμερική με την ευαισθησία των κινημάτων του ευρωπαϊκού μοντερνισμού. Δημιουργεί έτσι μια καλλιτεχνική γλώσσα που βρίσκεται σε ένα διαρκή διάλογο με σπουδαίους ζωγράφους και κινήματα του παρελθόντος, αλλά πάντοτε με μια πολύ προσωπική αντίληψη, γεμάτη από συναισθήματα και ευαισθησία.
Η έκθεση περιλαμβάνει 103 συνολικά έργα, λάδια, ακρυλικά, υδατογραφίες και σχέδια, ενώ επίσης παρουσιάζεται ένα εμβληματικό γλυπτό. Τα πρώτα έργα προέρχονται από τη δεκαετία του 1960 ενώ το τελευταίο, το Μαύρο Τετράγωνο, έχει δημιουργηθεί το 2020 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση της Βουδαπέστης. Πρόκειται για μια ευθεία αναφορά στο εμβληματικό ομότιτλο έργο του Καζιμίρ Μαλέβιτς, ιδωμένο μέσα από την ιδιαίτερη οπτική του Scully.
Ο θεατής θα έχει τη μοναδική ευκαιρία να θαυμάσει σπουδαία έργα: μεταξύ άλλων, τις πρώτες παραστατικές προσπάθειες της δεκαετίας του εξήντα, τα μεγάλων διαστάσεων «μινιμαλιστικά» έργα του 1970, αλλά και την επιστροφή σε μια πιο παραστατική ζωγραφική, με τη σειρά Madonna του 2018.
Διάρκεια έκθεσης: 16 Δεκεμβρίου 2021 – 13 Φεβρουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Σπουδαίος καλλιτέχνης, εκπρόσωπος της αφαιρετικής ζωγραφικής σε μια έκθεση υψηλού επιπέδου από πλευράς επιμέλειας αλλά και περιεχομένου.
~ 3 ~
Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας: Η άγνωστη όψη, Ρένα Παπασπύρου | Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Καλλιτέχνις της γενιάς του ’70 και της αμφισβήτησης, με πλούσιο διδακτικό παρελθόν στην ΑΣΚΤ, η Ρένα Παπασπύρου παρουσιάζει στο ισόγειο της Στέγης μια ξεχωριστή εικαστική εγκατάσταση: την ανασύσταση ενός τοίχου από μια κατεδαφισμένη κατοικία στο Παγκράτι. Μπορείς να ενεργοποιήσεις την ιστορία του; Την εγκατάσταση συνοδεύει η ομότιτλη δίγλωσση έκδοση 352 σελίδων που επιμελήθηκε το Onassis Publications.
Στο ισόγειο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, πάνω σε έναν ειδικά διαμορφωμένο γωνιακό τοίχο τον οποίο σχεδίασε η Ρένα Παπασπύρου (γενν. 1938), έχει τοποθετήσει η ίδια διάφορες αποτοιχισμένες επιφάνειες που απέσπασε από μια ερειπωμένη μονοκατοικία. Μέχρι πρόσφατα, το κτίριο αυτό βρισκόταν επί των οδών Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας στο Παγκράτι και σήμερα πια είναι κατεδαφισμένο. Τα τμήματα αποκαλύπτουν την αθέατη όψη των εξωτερικών τοίχων του κτιρίου, ενώ σε πολλά από αυτά διακρίνονται αποτυπώματα από τα γκράφιτι, διαστρωματώσεις και άλλα ίχνη που είχαν συσσωρευτεί στο πέρασμα των χρόνων.
H εικαστική εγκατάσταση «Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας: Η άγνωστη όψη»της Ρένας Παπασπύρου, σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου, Αφροδίτης Παναγιωτάκου και Γιώργου Τζιρτζιλάκη, αποτελεί την ανασύσταση ενός τοίχου ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα αλληγορικό έργο, που αντλεί από τον γυναικείο ψυχισμό, την παρατεταμένη ανησυχία και τη συνθήκη της κοινωνικής απόστασης που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό.
Η διαδικασία της αποτοίχισης ξεκίνησε το 2015, διακόπηκε και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2020. Τα περισσότερα κομμάτια αποσπάστηκαν την περίοδο του πρώτου lockdown. Όπως σημειώνει η ίδια για την εμπειρία δημιουργίας του έργου της, «αυτά τα στοιχεία του κομματιασμένου τοίχου, στοιχεία-φορείς ισχυρής εικαστικής φόρτισης, πεδία δυνητικής προβολής συνειρμικών εικόνων, συναντιούνται, συμπαρατίθενται, συνυπάρχουν και συγκροτούν έναν καινούριο, αυθαίρετο, αυτοσχέδιο άλλο τοίχο, που εισβάλλει παράλογα και απροσδόκητα και σφηνώνει μέσα σε έναν κανονικό και ήσυχο χώρο. Συμπληρωματικά –και ελπίζω όχι τόσο συναισθηματικά– να προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια του lockdown η καθημερινή επίσκεψη στον χώρο, η αποκόλληση, η συλλογή, η καινούρια επικόλληση και η χρονολόγηση αποτέλεσαν για εμένα έναν τρόπο μέτρησης του χρόνου, μια κλεψύδρα με άγνωστη ποσότητα άμμου. Ήταν όμως ο βασικός σκοπός της ημέρας. Από την Κυριακή 8 Μαρτίου έως την Παρασκευή 15 Μαΐου 2020.»
Διάρκεια έκθεσης: 18 Δεκεμβρίου 2021 – 27 Φεβρουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Έργο αλληγορικό και πολύ ξεχωριστό. Κάτι διαφορετικό και συμβολικό που σχολιάζει την πραγματικότητα που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Ευαίσθητο αλλά και δουλεμένο. Αξίζει να την επισκεφθείτε.
~ 4 ~
1922 – 2022: Με ένα αίσθημα ελπίδας | Evripides Art Gallery
«Μ’ ένα αίσθημα ελπίδας… αυτή τη φράση του Ηλία Βενέζη επιλέξαμε για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους Μικρασιάτες πρόσφυγες, που παρά τον ξεριζωμό και την πανωλεθρία, επιβίωσαν χάρη στην ψυχική τους δύναμη και μεγαλούργησαν, ο καθένας στον τομέα του. Αναφερόμαστε συμβολικά στην επέτειο των εκατό ετών από τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας (1922-2022) και οργανώνουμε μια ομαδική εικαστική έκθεση με τριάντα έναν καλλιτέχνες. Στόχος μας είναι να τιμήσουμε τη μικρασιατική πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και να αναδείξουμε την …αισιοδοξία των Μικρασιατών, η οποία υπερνικούσε τα εμπόδια και τη στέρηση, κάνοντάς τους να αγκιστρωθούν δυνατότερα από τη ζωή», σημειώνει η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Λουίζα Καραπιδάκη στον κατάλογο της έκθεσης.
Πριν από 100 χρόνια μια μεγάλη τραγωδία γράφει τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας: Η Μικρασιατική Καταστροφή. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας έχασαν τη ζωή τους. Άλλοι τόσοι ξεριζώθηκαν οριστικά από τα σπίτια τους. Η τραγωδία έγινε δημιουργία. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας έφεραν σπουδαία δώρα στους τόπους που έμελλε να γίνουν οι νέες τους πατρίδες. Μεγαλούργησαν στο εμπόριο στις επιχειρήσεις, στα γράμματα στις τέχνες. Αυτό το αισιόδοξο και πιο επίκαιρο από ποτέ, μήνυμα της αναγέννησης μεταφέρει η έκθεση «Με ένα αίσθημα ελπίδας». Ελπίδα που δεν χάνεται ούτε κάτω από τις πιο τραγικές συνθήκες και γίνεται ζωοδώτρα δύναμη.
Στους καμβάδες που θα αντικρίσει ο θεατής ξεπροβάλλουν οι ιστορίες των ανθρώπων, που είχαν το σθένος να ακολουθήσουν το όραμά τους για ένα καλύτερο αύριο.
Διάρκεια Έκθεσης: 9 Δεκεμβρίου 2021 έως 15 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Βαθιά συγκινητική έκθεση. Η δουλειά της κ. Καραπιδάκη, άρτια και μελετημένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Μια θεματική που μας αφορά όλους. Ένα αίσθημα ελπίδας που χρειαζόμαστε όλοι. Υπέροχη.
~ 5 ~
Ο κανόνας του παιχνιδιού | The Project Gallery
H κεντρική έκθεση του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,«Ο κανόνας του παιχνιδιού», μετά την ολοκλήρωσή της στη Θεσσαλονίκη, μεταφέρεται στην Αθήνα, στην The Project Gallery. Το Φεστιβάλ ανέτρεξε στο άφθαρτο αριστούργημα «Ο κανόνας του παιχνιδιού» (1939) ως πυξίδα για τη φετινή του έκθεση, η οποία οργανώθηκε σε συνεργασία με το MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, προσκαλώντας δέκα νέους εικαστικούς να φιλοτεχνήσουν ισάριθμα έργα, αντλώντας έμπνευση από την εμβληματική ταινία του Ζαν Ρενουάρ. Μια ταινία που μας υπενθυμίζει πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή οι κανόνες του παιχνιδιού.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι οι: Μαρίνα Βελησιώτη, Νικόλας Βεντουράκης, Ξένια Βήτου, Κυριακή Γονή, Στάθης-Αλέξανδρος Ζούλιας, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Σοφία Στέβη, Διαμαντής Σωτηρόπουλος, Δημήτρης Τάταρης, Ντορέιντα Τζόγκου
Διάρκεια έκθεσης: 16 Δεκεμβρίου 2021 – 29 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Ταινία σταθμός για κάθε σινεφίλ. Γαλλική δραματική σατιρική κομεντί που απεικονίζει την ηθική παρακμή της γαλλικής αστικής τάξης πριν το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Τόσο σύγχρονη και τόσο επίκαιρη μιας και οι κανόνες του δικού μας παιχνιδιού άλλαξαν τόσο αιφνίδια πριν δυο χρόνια και συνεχίζουν να αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Αξίζει!
~ 6 ~
“Deposits”, Kapwani Kiwanga | State of Concept Athens
To State of Concept Athens παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Kapwani Kiwanga, με τίτλο “Deposits”, σε επιμέλεια Ηλιάνας Φωκιανάκη. Η εικαστικός και η επιμελήτρια συνεργάστηκαν στην έκθεση ”Kapwani Kiwanga: New works” που είχε παρουσιαστεί στο Kunstinstituut Melly τον Σεπτέμβριο 2020, μέρος της οποίας έρχεται στο State of Concept Athens και παρουσιάζεται μαζί με μια νέα ανάθεση. Από τον διάλογο τους, προέκυψε το ερώτημα «ποια είναι η ιστορική σημασία των φυτών στον ανθρώπινο αγώνα για την ελευθερία;».
Το έργο της Kiwanga εξετάζει την επιστημολογία της βοτανικής και πώς αυτή σχετίζεται με χειρονομίες αντίστασης. Η εικαστικός συνδέει τα φυτά με την αυτοθεραπεία, την επιβίωση και την αυτοπροστασία, και παράλληλα τα σκέφτεται ως αυτόπτες μάρτυρες της Ιστορίας. Παρατηρεί πώς τα φυτά έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν τόσο ως φάρμακο όσο και ως δηλητήριο. Για την ίδια, η λεπτή ισορροπία μεταξύ των δύο, αναδεικνύει μια σημαντική πτυχή: την αδιαφάνεια της αντίστασης ή αλλιώς, την αντίσταση ως ορατή ή αόρατη διαδικασία.
Η επιθυμία της Kiwanga να παρουσιάσει τα φυτά ως πρωταγωνιστές μιας «αφανούς αντίστασης», συνδέει ιστορίες αντίστασης προηγούμενων αιώνων με τις μοντέρνες ιστορίες των αγώνων για τα κοινωνικά δικαιώματα και το σημερινό παγκόσμιο αντιρατσιστικό κίνημα.
Διάρκεια έκθεσης: 11 Δεκεμβρίου 2021 – 2 Φεβρουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Μια ακόμη πρωτότυπη θεματολογία, πολύ ιδιαίτερη μελέτη που ταυτίζει τη φύση με τον άνθρωπο σε μια λεπτή ισορροπία που καθηλώνει. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση.
~ 7 ~
The Inside Out Ceremony, Άννα Χαρακτινού | The Blender Gallery
Η Τhe Blender Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση της ζωγράφου και χαράκτριας Άννας Χαρακτινού με τίτλο The Inside Out Ceremony. Πρόκειται για μια σειρά αυτοπορτρέτων, άλλοτε επιτοίχια, άλλοτε σε μορφή installation αλλά και προστατευμένα μέσα σε γυάλες. Βρίσκει πηγή έμπνευσης στα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τον κινηματογραφικό γερμανικό εξπρεσιονισμό, τα βιβλία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, του Μπορίς Βιαν και του Μποντριγιάρ, τα ποιήματα της Τζόυς Μάνσουρ και των υπόλοιπων σουρεαλιστών, τις θεωρίες της κβαντικής φυσικής και την ιερή γεωμετρία. Το υλικό που θαυμάζει και επικρατεί στα έργα της είναι το χαρτί.
The Inside Out Ceremony αναλύεται αυτή η σχέση του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Πώς αυτό που βιώνουμε εσωτερικά, αντικατοπτρίζεται και αλληλεπιδρά με αυτό που ζούμε στην εξωτερική μας πραγματικότητα. Η δημιουργία αυτών των έργων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις έννοιες της συμβολικής Μεταμόρφωσης, της ένωσης, της Αναγέννησης, του Έρωτα.
Διάρκεια έκθεσης: 9 Δεκεμβρίου 2021 – 29 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Ο ορισμός της παραμυθένιας έκθεσης. Σε ταξιδεύει στον κόσμο των ξωτικών και των ονείρων. Χάνεσαι σε κάθε γωνιά νομίζοντας πως θα συναντήσεις κάθε λογής πλάσματα του δάσους. Μαγική.
~ 8 ~
Two Hands | Allouche Benias gallery
Η Allouche Benias εγκαινιάζει την ομαδική έκθεση “Two Hands” σε επιμέλεια του Jordy Kerwick με τη συμμετοχή επτά καλλιτεχνών: Jenny Brosinski, Daniel Crews-Chubb, Mark Grotjahn, Jordy Kerwick, Humberto Poblete-Bustamante, Stefan Rinck & Andrea Scholze.
Έργα με πολλαπλά επίπεδα συναντούν παραστατικά γλυπτά και μαζί δημιουργούν ένα ζωηρό και εκφραστικό περιβάλλον. Η έκθεση εξερευνά τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της αφηρημένης τέχνης, των ακατέργαστων υφών και της οργανικής αισθητικής. Μία ζωντανή αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα από άγνωστα σύμβολα, γεωμετρικά σχήματα, υβριδικά πλάσματα και τερατώδεις μορφές.
Τα χέρια ως σύμβολο υποδηλώνουν δύναμη και προστασία. Η έκθεση “Two Hands θίγει την εσφαλμένη πεποίθηση ότι η αφηρημένη τέχνη είναι «αφελής». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για Faux Naïve Art, όπου η αφαίρεση και τα σύμβολα χρησιμοποιούνται ως εργαλείο έκφρασης εκεί που οι λέξεις αποτυγχάνουν.
Διάρκεια έκθεσης: 16 Δεκεμβρίου 2021 – 20 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Ενδιαφέρουσα, δουλεμένη πολυεπίπεδη έκθεση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που οδηγούνται σε μια ένωση διαφορετικών τεχνικών, που όμως μοιάζει να έχουν απόλυτη συνοχή.
~ 9 ~
Σωτήρης Σόρογκας – Ο χρόνος της μνήμης στον εικαστικό λόγο του | Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή
Το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα φιλοξενεί μια έκθεση έργων του διακεκριμένου Έλληνα ζωγράφου Σωτήρη Σόρογκα, με τίτλο «Σωτήρης Σόρογκας – Ο χρόνος της μνήμης στον εικαστικό λόγο του». Το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη εικόνα της δουλειάς του καταξιωμένου καλλιτέχνη, στην οποία κυριαρχεί ο χρόνος της μνήμης, μέσα από έργα που ανήκουν στη Συλλογή του.
Με κύρια χαρακτηριστικά τη διανοητική και καλλιτεχνική του εντιμότητα, καθώς και την ποιότητα της ουμανιστικής παιδείας που τον διακρίνει, ο Σωτήρης Σόρογκας, σεμνός και πράος, έχει χαράξει μια βαθιά προσωπική πορεία ενδοσκόπησης. Με ιδιαίτερη ευαισθησία, στα έργα του επιχειρεί να καταγράψει τη φθορά του χρόνου και να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη της απουσίας και της απώλειας. Σε μια εποχή αμφισβήτησης των παραδοσιακών αξιών, ο Σωτήρης Σόρογκας ήταν και παραμένει ένας λόγιος ζωγράφος, στο έργο του οποίου συνυπάρχουν η θεωρία και η πράξη, η ύλη και το πνεύμα. Η λιτή χρωματική γκάμα κυριαρχεί στον ζωγραφικό κόσμο που έχει δημιουργήσει, ο οποίος ισορροπεί ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το λευκό και το μαύρο.
Στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή παρουσιάζονται 20 περίπου έργα, τα περισσότερα μεγάλων διαστάσεων, που καλύπτουν όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής πορείας του ζωγράφου.
Διάρκεια Έκθεσης: 22 Δεκεμβρίου 2021 – 3 Απριλίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Τι να πει κανείς για τον Σωτήρη Σόρογκα. Iconic εικαστικός, σταθμός στην ελληνική ζωγραφική. Υπέροχη τεχνική, μοναδική θεματολογία και αυτό που λέμε «τέχνη ουσίας». Φυσικά και δεν πρέπει να τη χάσετε.
~ 10 ~
“Golden”, Μαρία Χασάπη | The Breeder
Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Μαρίας Χασάπη στην Αθήνα, με τίτλο “Golden”. Για αυτή την παρουσίαση η καλλιτέχνιδα συνεχίζει την ενασχόλησή της με τον χρυσό και τους διαφορετικούς τρόπους αποτύπωσής του στα υλικά. Αυτό το σώμα δουλειάς περιλαμβάνει έργα σε καμβά, γλυπτά και φωτογραφίες, όλα με κεντρικό θέμα το σώμα ενός χορευτή.
Η Μαρία Χασάπη εξερευνά εδώ το παράδοξο που δημιουργεί η αντίθεση μεταξύ του χρυσού, ενός υλικού που αψηφά τον χρόνο, και του χορευτή, του οποίου η πράξη μοιάζει να εξαϋλώνεται την ίδια την στιγμή που πραγματοποιείται.
Παρατηρώντας τα έργα μπορούμε να αισθανθούμε την παρουσία του χορευτή στο χώρο και το χρόνο. Αυτά τα έργα αμφισβητούν τα όρια μεταξύ μονιμότητας και εφήμερου, παρουσίας και απουσίας, ολότητας και έλλειψης.
Διάρκεια έκθεσης: 16 Δεκεμβρίου 2021 – 12 Φεβρουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Μια καταγραφή – performance art σε συνδυασμό με μοναδικές τεχνικές και κεντρικό υλικό το χρυσό. Καταπληκτική έκθεση, επιμέλεια και ολοκληρωμένη δουλειά.
~ 11 ~
Philip A. Zimmermann| Γκαλερί Bernier/Eliades
H γκαλερί Bernier/Eliades παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Γερμανού καλλιτέχνη Philip A. Zimmermann. Πρόκειται για τη δεύτερη έκθεση που πραγματοποιεί ο καλλιτέχνης στην γκαλερί, ενώ ο ίδιος θα βρίσκεται στην Αθήνα για τα εγκαίνια.
Ο Philip A. Zimmermann (γ. 1988, Γερμανία) είναι ζωγράφος και φωτογράφος που ζει κι εργάζεται στη γενέτειρά του, το Saarbrücken της Γερμανίας. Η δουλειά του φέρει επιρροές από το Urban Art και το Graffiti, με τα οποία ασχολείται από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Στα έργα του ο Zimmermann, μετατρέπει τις καθημερινές παρατηρήσεις του σε μια καλά δομημένη οπτική κριτική της πολιτικής και του καταναλωτισμού. Η εφήμερη πτυχή του tagging συνδέεται με την ανάγκη για μια ανανέωση και την ιδέα της αδιάκοπης ζωγραφικής πάνω σε ήδη υπάρχοντα πράγματα.
Ο λευκός χώρος της γκαλερί γίνεται ένα ουσιαστικό μέρος για την παρουσίαση του έργου του, το οποίο ελέγχεται από τη μορφή, τα χρώματα, τις γραμμές σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Καθώς η επιφάνεια ενός καμβά είναι περιορισμένη, ο Zimmermann συνήθως προσθέτει επιπλέον όρια διακόπτοντας την εικόνα ή μειώνοντάς την. Το μονόχρωμο πλαίσιο είναι μέρος του πίνακα και κατά κάποιο τρόπο όχι και προσθέτουν σε ορισμένους πίνακες την ηρεμία που χρειάζονται.
Διάρκεια έκθεσης: 2 Δεκεμβρίου 2021 – 20 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: O Zimmerman σε ένα λευκό καμβά μιας γκαλερί. Τι πιο συναρπαστικό. Μια έκθεση σχολιασμός της μοναξιάς του σήμερα. Υπέροχη.
~ 12 ~
The Swimmer, Νατάσα Ευσταθιάδη | Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη
Η έκθεση “The Swimmer” εγκαινιάζεται στη βεράντα του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη. Στα εγκαίνια θα πραγματοποιηθεί και η προβολή της ταινίας του Frank Perry “The Swimmer” («Ο κολυμβητής», 1968) στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος, με ελεύθερη είσοδο.
Η έκθεση είναι μια παραλλαγή της ομότιτλης ατομικής της Νατάσας Ευσταθιάδη, που πραγματοποιήθηκε το 2014 στην γκαλερί CAN Christina Androulidaki Gallery στην Αθήνα. Δανείζεται τον τίτλο της από την ταινία του Perry, που με τη σειρά της βασίστηκε στο διήγημα του John Cheever, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1964 στο περιοδικό New Yorker.
Το ”The Swimmer” αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικα γόη (τον οποίο υποδύεται ο Burt Lancaster στην ταινία) που ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στην έπαυλη κάποιων φίλων του σ’ ένα προάστιο στο Κονέκτικατ, αποφασίζει να διασχίσει ολόκληρη την περιοχή κολυμπώντας από πισίνα σε πισίνα, με τελικό προορισμό το σπίτι του. Καθώς οι φίλοι του κάθονται νωχελικά πίνοντας τζιν, εκείνος οραματίζεται το «σχεδόν υπόγειο ρεύμα που διασχίζει καμπυλωτά όλη την πολιτεία», τη σειρά από πισίνες που μεσολαβούν στον δρόμο για το σπίτι του και χωρίς ενδοιασμούς ξεκινά το κολύμπι. Το ταξίδι του κατά μήκος του «Ποταμού Λουσίντα» (ο κολυμβητής δίνει στη διαδρομή το όνομα της γυναίκας του) φαίνεται αρχικά να είναι μια απελευθερωτική, καταφατική εμπειρία, αλλά σύντομα η εντύπωση αυτή επισκιάζεται από ένα συναίσθημα στοιχειωμένο· αυτό το υδάτινο ταξίδι αναδεικνύεται ως καταλύτης της επικείμενης συναισθηματικής του κατάρρευσης.
Τοποθετημένες στο πάτωμα της βεράντας του Ιδρύματος Θεοχαράκη, εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες, δέκα γύψινες πισίνες προσομοιάζουν τη διαδοχή των πισινών που εμφανίζονται στην ταινία. Εννιά από τις πισίνες που παρουσιάζονται εδώ συμπεριλήφθηκαν στην πρώτη ομότιτλη έκθεση της καλλιτέχνιδας, το 2014. Η δέκατη πισίνα, τοποθετημένη στο βάθος της βεράντας με θέα τη Βουλή, αποτελεί την πιο πρόσφατη προσθήκη της Ευσταθιάδη στο έργο και ολοκληρώνει τη γλυπτική αντήχηση του «Ποταμού Λουσίντα». Τώρα μοιάζει τα γλυπτά να απευθύνουν το ίδιο ερώτημα που κοσμεί την αφίσα της ταινίας: «Όταν μιλάς για τον Κολυμβητή, μιλάς για τον εαυτό σου;».
Διάρκεια έκθεσης: 24 Νοεμβρίου 2021 – 20 Ιανουαρίου 2022
Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Πρωτότυπη έκθεση. Εσωτερική και ψυχολογικά φορτισμένη που όμως προβληματίζει και σε αφήνει με ερωτήματα. Πάρα πολύ καλή.
