Για κανέναν το όνομα του Χέλμουτ Νιούτον δε σημαίνει μόνο ένα διάσημο φωτογράφο. Ο Νιούτον είναι αυτός που εκτός από ένας πρωτοπόρος της φωτογραφίας σφράγισε με την παρουσία του, την αισθητική του, τον τρόπο της πρόκλησης, τη σεξουαλικότητα και την απελευθέρωση των εικόνων αξεπέραστων για πολλές δεκαετίες.
Προβοκάτορας της εικόνας ο Νιούτον άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε τη φωτογραφία μόδας, τα μοντέλα, προβάλλοντας τον υπαινιγμό και το μυστήριο που κρύβεται ακόμα και από ένα απλό σακάκι. Στον κόσμο του Χέλμουτ Νιούτον τίποτα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνεται. Είναι ένας από την αγία τριάδα των φωτογράφων που αναβάθμισαν την εικόνα της μόδας και τη σημασία της μαζί με τον Ρίτσαρντ Άβεντον και τον Ίρβινγκ Πεν.
Η πληθωρική προσωπικότητά του τιμάται με ένα ντοκιμαντέρ που συμπίπτει με τα 100 χρόνια από τη γέννησή του τον Οκτώβριο του 1920 στο Βερολίνο.Τίτλος: “Helmut Newton: The Bad and the Beautiful“.
Ο μετρ των φωτογραφικών φαντασιώσεων που είχε ένα θάνατο απρόβλεπτο το 2004 όταν οδηγώντας την κάντιλάκ του έπαθε καρδιακή προσβολή, με αποτέλεσμα να πέσει σε ένα τοίχο του διάσημου “Chateau Marmont”, στη οδό Σάνσετ Μπούλεβαρντ (Sunset Boulevard) του Λος Άντζελες, όπου κατοικούσε για πολλά χρόνια.
Στο ντοκιμαντέρ, μιλούν στον δημοσιογράφο και κινηματογραφιστή Gero von Boehm, κάποιες από τις πιο διάσημες γυναίκες που φωτογράφισε. Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Κλόντια Σίφερ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Μάριαν Φέιθφουλ, Γκρέις Τζόουνς. Όλες στάθηκαν μπροστά στον φακό του σε σουίτες ξενοδοχείων και στενά δρομάκια, σε πισίνες, με γούνες ή μπικίνι, πάντα αισθησιακές και μυστηριώδεις.
Κάτι για το οποίο συχνά κατακρίθηκε, μεταξύ άλλων από την Αμερικανίδα συγγραφέα Σούζαν Σόνταγκ ή τη Γερμανίδα φεμινίστρια Άλις Σβάρτσερ, ήταν η αμφιλεγόμενη, για κάποιους κλισέ και ταπεινωτική, απεικόνιση του γυναικείου σώματος, καθώς έβαζε συχνά τα μοντέλα του να ποζάρουν γυμνά. «Για πολλούς ήταν ένα «κακό» ή «άτακτο» αγόρι, όπως τον αποκαλούσε πάντα και η σύζυγός του Άλις Σπρινγκς. Ήταν σε κάθε περίπτωση αναρχικός. Με το έργο του ανέτρεψε ένα μεγάλο κομμάτι του κατεστημένου στην τέχνη της φωτογραφίας εκείνη την εποχή.
Για τον Νιούτον μιλούν μόνο γυναίκες στο ντοκιμαντέρ. Ο Von Boehm ήθελε να δώσει και σε αυτές βήμα, σε γυναίκες που πραγματικά τον γνώριζαν καλά και είχαν δουλέψει μαζί του. Παρά τις προσεγγίσεις του έργου του που τον θέλουν να βλέπει τις γυναίκες σαν αντικείμενα, οι μαρτυρίες τους δίνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα για τη σχέση μοντέλου-φωτογράφου. Για την εμβληματική φωτογραφία της γυμνής Σάρλοτ Ράμπλινγκ, στο Hotel du Nord στο Παρίσι το 1973 η ίδια είπε ότι αυτή η εικόνα τής έδωσε μια αίσθηση απέραντης δύναμης και ήταν αυτή που επηρέασε την καριέρα της.
Γεννημένος στο Βερολίνο και μεγαλωμένος στη ναζιστική Γερμανία, ο Νιούτον επηρεάστηκε από τις εικόνες της αψεγάδιαστης ομορφιάς της αρίας φυλής που πρόβαλε στα πορτρέτα της. Αν και Εβραίος δεν αρνήθηκε ποτέ την επιρροή της στο έργο του.
Όταν ήταν 12 ετών απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Για το σχολείο δεν ενδιαφερόταν καθόλου, ήταν τεμπέλης και του άρεσαν τα κορίτσια και η φωτογραφία. Το 1936 προσεγγίζει την Έλσα Σίμον, διάσημη φωτογράφο, και μαθητεύει δίπλα της έως το 1938. Εκείνη τη χρονιά η τελευταία δολοφονείται από τους ναζιστές. Την ίδια χρονιά η οικογένεια Νιούτον αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη Γερμανία αφήνοντας όμως πίσω τον Χέλμουτ ο οποίος, μη έχοντας ολοκληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, καθυστερεί ένα μήνα την αποχώρησή του περιμένοντας την έκδοση του διαβατηρίου του. Αντί να φτάσει στη Χιλή και την οικογένειά του αποβιβάζεται στη Σιγκαπούρη. Θα εργαστεί ως ρεπόρτερ στη Singapore Straits Times και ως φωτογράφος πορτρέτων.
Το 1940 θα βρεθεί στην Αυστραλία για να δουλέψει ως γεωργός. Κατατάσσεται στον αυστραλιανό στρατό και το 1946 πολιτογραφείται Αυστραλός και το Neustaedter θα μετατραπεί σε Νιούτον. Την ίδια χρονιά δημιουργεί το προσωπικό του στούντιο στο κοσμικό Φλίντερ Λέιν της Μελβούρνης. Το 1948 νυμφεύεται την ηθοποιό και μοντέλο Τζουν Μπράουν ή όπως την γνωρίζουν όλοι Άλις Σπρινγκς. το 1957, όταν ο Νιούτον θα φύγει για το Λονδίνο με ετήσιο συμβόλαιο στην αγγλική Vogue. Προτού ολοκληρωθεί ο χρόνος πηγαίνει στο Παρίσι όπου θα δουλέψει για γαλλικά και γερμανικά περιοδικά. Σύντομα θα επιστρέψει στην Αυστραλία με ένα συμβόλαιο στην αυστραλιανή Vogue και μετά πάλι πίσω στο Παρίσι (1961) όπου θα συνεχίσει τη δουλειά του ως φωτογράφος μόδας.
Τα μεγαλύτερα περιοδικά φιλοξένησαν τις φωτογραφίες του, με τις γυναίκες να φορούν γόβες στιλέτο, βαρύ μακιγιάζ και πολλά χρυσά κοσμήματα. Η φωτογραφία δεν είχε ποτέ προσωπικότητα και εικόνες σαν αυτές του Χέλμουτ Νιούτον.
Helmut Newton Estate
