Ιδρυτικό μέλος της ομάδας των ιμπρεσιονιστών, η Berthe Morisot (1841-1895) ήταν γνωστή για την απεικόνιση της καθημερινής ζωής, της μόδας, των εσωτερικών χώρων και των οικείων καθημερινών σκηνών της. Με ενθουσιασμό και έντονες ζωηρές πινελιές και χρώματα, ασυνήθιστη παραστατικότητα πρωτόγνωρη για τον ιμπρεσιονισμό, ζωγράφιζε αναλαμπές της σύγχρονης ζωής και τις οικείες οικιακές σκηνές της. Συμμετείχε σε περίοπτη θέση στις εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών και αψήφησε τους κοινωνικούς κανόνες για να γίνει μία από τις πιο σημαίνουσες προσωπικότητες του κινήματος, οδηγώντας τον ιμπρεσιονισμό σχεδόν στην αφαίρεση, γιατί σε αντίθεση με τους συνομηλίκους της, των οποίων οι πιο πειραματικές τάσεις μετριάζονταν από την ανάγκη να ευχαριστήσουν τους θαυμαστές της Τέχνης η Morisot πειραματίζεται και πρωτοπορεί.
Η Morisot απολάμβανε να ζωγραφίζει σε εξωτερικούς χώρους, στη φύση όταν αυτό ήταν δυνατόν, μια επιλογή που προκάλεσε σκάνδαλο δεδομένου ότι εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν έφευγαν από το σπίτι ασυνόδευτες. Και σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι η ζωγραφική σε εσωτερικούς χώρους ήταν ακόμα ο «χρυσός κανόνας» απαράβατος για όλους τους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως φύλου.
Οι χαλαρές λιγότερο τελειοποιημένες τεχνικές της σε σχέση με τους λοιπούς επώνυμους ιμπρεσιονιστές της εποχής της είναι ένα συναρπαστικό χαρακτηριστικό που την ξεχωρίζει. Η Morisot ήταν μια εικαστική ποιήτρια της γυναικείας φιγούρας. Τώρα, σε μια τολμηρή νέα αφήγηση της ιστορίας της Morisot, η Dulwich Picture Gallery οργανώνει μια μεγάλη έκθεση στο Λονδίνο, Berthe Morisot: Impressionism and the 18th Century (5 Απριλίου – 10 Σεπτεμβρίου 2023) προγραμματισμένη για το επόμενο έτος, βασιζόμενη σε νέα έρευνα και αδημοσίευτο αρχειακό υλικό από το Musée Marmottan Monet για να εντοπίσει τις ρίζες της έμπνευσής της, αποκαλύπτοντας τους τρόπους με τους οποίους η Morisot ασχολήθηκε με την τέχνη και τον πολιτισμό του 18ου αιώνα, ενώ θα αναδείξει και την πρωτοτυπία του καλλιτεχνικού της οράματος, που τελικά την ξεχώρισε από τους προκατόχους της.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη έκθεση της διάσημης ιμπρεσιονίστριας στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1950. Σε συνεργασία με το Musée Marmottan Monet, Παρίσι, θα συγκεντρώνει 40 από τα πιο σημαντικά έργα της Morisot από διεθνείς συλλογές, πολλά από αυτά δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά στο Ηνωμένο Βασίλειο, για να αποκαλύψει την καλλιτέχνιδα ως πρωτοπόρα του κινήματος, καθώς και να αποκαλύψει μια ανείπωτη σχέση μεταξύ του έργου της και του πολιτισμού του 18ου αιώνα, με περίπου 20 έργα για σύγκριση.
Εκτός από τον αντίκτυπο που είχαν οι Γάλλοι καλλιτέχνες του 18ου αιώνα όπως ο Jean-Honoré Fragonard και ο Antoine Watteau στο έργο της Morisot, η έκθεση Dulwich Picture Gallery θα είναι η πρώτη που θα εξερευνήσει τη σημαντική επιρροή Άγγλων ζωγράφων στο έργο της όπως ο Thomas Gainsborough και ο Joshua Reynolds.
Η Morisot συνάντησε έργα των καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια ενός μόνο ταξιδιού της στην Αγγλία το 1875 για το μήνα του μέλιτος. Μετά τον γάμο της με τον Eugène Manet (αδελφό του Édouard Manet), η Morisot και ο νέος της σύζυγος επισκέφθηκαν το Λονδίνο και το Isle of Wight, καθώς και των ιπποδρομιών Goodwood. Ένα πορτρέτο του Μανέ που ζωγραφίστηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Eugène Manet στο Isle of Wight (1885), θα είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία της έκθεσης.
Γεννημένη το 1841 σε μια αστική οικογένεια, η μητέρα της η ανιψιά του ζωγράφου του ροκοκό Jean-Honoré Fragonard, η Morisot και η μεγαλύτερη αδερφή της, Edma, είχαν μεγάλες καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Αν και δεν έλαβαν επίσημη εκπαίδευση στις τέχνες, ωρίμασαν καλλιτεχνικά μετά τη μελέτη και σπουδή των Old Masters δίπλα στον ζωγράφο Barbizon Jean-Baptiste-Camille Corot. Οι δεξιότητες της Έντμα εγκωμιάστηκαν ιδιαίτερα αλλά σύντομα εγκαταλείπει το όνειρο της ζωγραφικής για να παντρευτεί έναν αξιωματικό του ναυτικού. Έφυγε από το Παρίσι, αλλά οι αδερφές αλληλογραφούσαν συχνά και με θέρμη για την πρακτική της Berthe.
Το 1864, παρουσίασε έργα της με το πλήρες πατρικό της όνομα στο διάσημο Salon de Paris, την ετήσια έκθεση της Académie des Beaux-Arts στο Παρίσι και παρά αυτή τη μεγάλη επιτυχία, ανασφαλής όπως ήταν, θα καταστρέψει πολλά από τα έργα της που δημιουργήθηκαν πριν από το 1869. Αν και επιρρεπής σε όλη της τη ζωή με αμφιβολίες για τον εαυτό της δεν θα πάψει ποτέ να ξεπερνά τα όρια των δυνατοτήτων της, αναζητώντας σημεία προσωπικής ικανοποίησης και αισθητικής δύναμης. Αν και δεν είχε ιδιαίτερα ανάγκη από χρήματα, ήταν εξαιρετική στην προώθηση και προβολή της τέχνης της. Η ανακάλυψη ενός από τα πρώιμα καλλιτεχνικά στυλ της θα προκύψει όταν συναντήσει τον Εντουάρ Μανέ, το 1868. Σύντομα θα αναγνωρίσει την επαναστατική σημασία του τρόπου του με το χρώμα.
H Morisot θα συνεχίσει να λαμβάνει μέρος σε εξέχουσα θέση σχεδόν σε όλες τις ακόλουθες οκτώ ιμπρεσιονιστικές εκθέσεις μεταξύ 1874 και 1886 (θα χάσει μόνο εκείνη του 1878 όταν γέννησε την κόρη της Julie). Το 1894, χαρακτηρίστηκε από τον επιδραστικό Γάλλο κριτικό τέχνης Gustave Geffroy ως μ;iα από τις «les trois grandes dames» του ιμπρεσιονισμού δίπλα στη Marie Bracquemond και τη Mary Cassatt.
Μετά την πρώτη ατομική της έκθεση το 1892, η Morisot θα αναφέρει για τη γυναικεία της φύση:
«Πραγματικά, αξίζουμε κάτι μέσα από ένα συναίσθημα, μια πρόθεση, ένα όραμα πιο ευαίσθητο από αυτό των ανδρών και αν από καλή τύχη, δεν μας εμποδίσει η στοργή και η υπερβολική επιθυμία για τελειότητα, τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε πολλά».
