Με αφορμή την ανησυχία που παρατήρησα γύρω μου για τις νέες χρεώσεις του νέτφλιξ είπα να σας υπενθυμίσω ότι υπάρχει μια πλατφόρμα «δωρεάν» το δικό μας ertflix. Το αποκαλώ δικό μας μιας και η ΕΡΤ με «μεγάλωσε», όπως πολλούς από μας που ζήσαμε τη μαγική εμφάνιση της δορυφορικής τηλεόρασης και την πλάκα που πάθαμε όταν άνοιξαν οι ιδιωτικοί σταθμοί.
Πιο πριν όμως είχαμε μια οθόνη που έβγαζε μια τσιρίδα τοοοοοοοοοουτ κι είχε πάνω της έναν κύκλο με πολύχρωμα τετράγωνα και την ώρα μας έδειχνε. Μετά η ελληνική σημαία ανέμιζε κι ακουγόταν ο εθνικός μας ύμνος και το πρόγραμμα αρχίνηζε. Είναι δικιά μας η ΕΡΤ πόσες και πόσες φορές δεν έχω ακούσει το «μα γω πληρώνω την ΕΡΤ» και το αποδείξαμε στην πράξη κείνη τη μαύρη μέρα που κάποιοι θέλησαν να μας τηνε κλείσουνε και τα κάγκελα της Αγ. Παρασκευής καβαλήσαμε και ζήσαμε μια κάποια μεγάλη στιγμή, εκείνη τη συναυλία «αντίστασης» και μένω εκεί γιατί τελικά η ΕΡΤ …μας παρέμεινε ανοιχτή.
Θέλει δαύτο το νέτφλιξ τώρα να χρεώσει παραπάνω τους συνδρομητές του για να μπορούν να μοιράζονται τους κωδικούς τους με μέλη της οικογένειάς τους κι όλο αυτό ως Έλληνας που ‘χει μάθει το οικογενειακό τραπέζι να μοιράζεται φυσικά δεν το καταλαβαίνω. Είναι σαν να ετοιμάζει η Λωξάντρα τραπέζι και να δίνει στα μισά παιδιά της τα πολίτικα της μεζεδάκια ή Η Τούρτα της Μαμάς να μην μοιράζει ισόποσα στους προσκεκλημένους της. Η ΕΡΤ είναι οικογένειά μας, υπήρξε στα σαλόνια μας στη μεγάλη τηλεόραση – ξέρετε αυτή με το σεμεδάκι πάνω – που δεν φτάναμε να πατήσουμε τον διακόπτη αλλά όταν το πάταγε κάποιος μεγάλος γινόμασταν οι τηλεχειριστές της με το «τηλεκοντρόλ» στο χέρι. Ήτανε ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 μετά ΕΡΤ3 τηνε κάνανε ΕΤ μα στη συνείδηση μου είναι μία, μόνο μία, σαν την ονειρεμένη Φρουτοπία, η ΕΡΤ.
Δεν μεγάλωσα σε Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι μα σε μονοκατοικία στη Γούβα του Βάβουλα, έπαιζα κει στ’ αρχαία τείχη του Πειραιά και ζήλευα τα παιδιά που ‘χανε φτιάξει τον Κήπο με τ’ Αγάλματα. Έψαχνα θησαυρούς και φοβόμουν, όταν άκουγα τους τίτλους εισαγωγής του Θησαυρού της Βαγίας. Τα βράδια με νανούριζε η φωνή της Άννας Βίσση απ’ τη Μεθυσμένη Πολιτεία. Θυμάμαι κείνο το καλοκαίρι τ’ Αυγούστου που ήμουν στην Ιθάκη και η ΕΡΤ διαφήμιζε ως κινούμενα σχέδια ενηλίκων τα Θάντερκατς και το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στις 23:00 το βράδυ.
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα μας έλεγε με παράπονο η Σαλονίκη μα μέσα απ την ΕΡΤ3 την είδαμε να μεγαλουργεί, γω πάντα θα θυμάμαι το Κομφούζιο με τον Αντώνη Παραρά που θύμωνε όταν η παρέα του έκανε τα δικά της και δεν ακολουθούσε τη σκαλέτα της εκπομπής. Τότε που όλα ήτανε αθώα στα μάτια μας και παίζαμε «εκπομπές» στα διαλείμματα του σχολείου με τους συμμαθητές μας πολύ πριν εμφανιστούν οι Μαρίνες Κουντουράτες με το Μια καλημέρα είναι αυτή και τον καταιγισμό πρωινάδικων της ιδιωτικής τηλεόρασης που ακολούθησανε και μας κατακλύσανε …όταν η διασκέδαση πήρε τη θέση της ψυχαγωγίας.
Τα πρωινάδικα της ΕΡΤ ήτανε η εκπαιδευτική τηλεόραση ακούς ΕΡΤ φέρε πίσω την Εκπαιδευτική Τηλεόραση που μας μάθαινες αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά. Μας έδειχνες ντοκιμαντέρ με τ’ άγρια ζώα και λυπόμουν τις έρμες τις αντιλόπες που τρώγανε τα λιοντάρια και αυτός ο Κουστώ μέσα στη θάλασσα μας βούταγε να δούμε και τη ζωή στους ωκεανούς. Ο Παραμυθάς Νίκος Πιλάβιος μας ταξίδευε σε άλλους κόσμους όπως και κείνη η σειρά κινούμενων σχεδίων με τους μύθους της Κίνας με κείνο το παιδάκι καβάλα στον δράκο, όλα αυτά Κάπου, κάπως κάποτε.
Εικαστικά μας δίδασκαν με το Κόκκινο Κίτρινο Μπλε τέτοια τύχη είχαμε εμείς όλοι που βλέπαμε τον κόσμο μέσα από ένα Ουράνιο Τόξο. Να τώρα θυμήθηκα και την Κάντυ Κάντυ …τι δράμα πέρασε φυσικά και η Χάιντι πέρασε δύσκολα δεν λέω μα… ρε σεις τώρα που τα γράφω συνειδητοποιώ πόσο τυχερός τηλεοπτικά στάθηκα μεγαλώνοντας με αυτές τις εικόνες. Κατανοείς τι είναι να χεις τον Δημήτρη Μυταρά ανάμεσα σε παιδιά και να τους μιλά για τα χρώματα; Κατανοείς τι σημαίνει ένα παιδί να βλέπει της Άλκης Ζέη το Καπλάνι της Βιτρίνας; Τι είναι ν’ ανοίγεις του Κουτιού τα Παραμύθια και να μαθαίνεις το σώμα σου και τις λειτουργίες του μέσα από το γαλλικό Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ο άνθρωπος ;
Θέλετε να μιλήσω και για τα σοβαρά των ενηλίκων, να φύγω απ τα παιδικά; Μπορώ! Όπως εσείς μπορείτε ανοίγοντας το ertflix να δείτε αποσπάσματα από το Καλλιτεχνικό Καφενείο, του Σαββόπουλου το Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι, εκπομπές της Μαλβίνας Κάραλη του τότε. Το Θέατρο της Δευτέρας το θυμάστε; Το ξύπνα μικρό μου κι άκουσε κάποιο Μινόρε της Αυγής, τον Χριστό που ξανασταυρώνεται τα έχεις δει; Θέλετε να δείτε τη Μαρινέλλα να παίζει στο Υστερα Ήρθαν οι Μέλισσες; Τη σειρά που έκανε να «μισήσω» τον Μηνά Χατζησάββα και να κλάψω με όσα τράβαγε η Ερατώ γιατί: Η Αγάπη Άργησε Μια Μέρα, και τη σειρά που μ’ έκανε να λατρέψω την Άννα Παναγιωτοπούλου, όταν αποκαλούσε τους γείτονές της στον Μπίθουλα τσοκαρίες κι όχι γιατί φοράνε τσόκαρα αλλά γιατί έχουνε τσόκαρα στην ψυχή ως Μαντάμ Σουσού.
Υπάρχει καλύτερη τηλεόραση ακούς ΕΡΤ; Και τη θέλουμε! Η πρώτη κίνηση για μένα είναι το άνοιγμα της πλατφόρμας ertflix που τονίζω είναι όλο μα όλο το περιεχόμενό του δωρεάν. Ξέρω ξέρω το δωρεάν δεν εκτιμάται αλλά συνεχίστε να κοιμίζετε τα παιδιά σας με την Πέπα τη γουρούνα μόνο κι όχι με όλα αυτά τ’ αρχειακά διαμάντια που μπορείς να ψυχ-αγωγήσεις το παιδί σου αντίς απλά να το διασκεδάσεις. Δεν διαβάζει βιβλία το παιδί σου βάλτο να δει τις παιδικές σειρές που μπορείς να βρεις κι όλες είναι βασισμένες σε βιβλία. Μα υπάρχει και το σύγχρονο περιεχόμενο, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς.
Δεν σας διαφημίζω κάτι απλά σας υπενθυμίζω μια εναλλακτική οδό ψυχαγωγίας που κατ’ εμε είναι η ορθή. Πάντα η ΕΡΤ είχε ντοκιμαντέρ και συνεχίζει ν’ αγοράζει. Έφτιαχνε παιδικές σειρές και σήμερα φτιάχνει και κινούμενα σχέδια. Πρόβαλε εκπομπές ενημέρωσης με συνεντεύξεις που μένουν στην ιστορία λόγω των προσωπικοτήτων. Κανείς ποτέ δεν αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη στην ΕΡΤ γιατί είναι σαν ν’ αρνείσαι να μιλήσεις σ’ όλους τους πολίτες της Ελλάδας. Γιατί να θες να επιβιώσεις τα βράδια σου με τοξικούς ανθρώπους σε κάποιο εξωτικό νησί ή να δεις Προδότες που παίζουν πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο και σκοτώνουν πιστούς ενώ μπορείς γλυκά γλυκά να κοιμηθείς με μία απ’ τις ελληνικές ταινίες, τις σειρές, τα ντοκιμαντερ και το αρχειακό υλικό του ertflix;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα πράγματα μήτε να πω τη γνώμη μου για το νέτφλιξ και το περιεχόμενό του ή την ιδιωτική τηλεόραση που έχουμε, το ζητούμενό μου δεν είναι να υποτιμήσω κάτι περισσότερο μιας και τα δεδομένα είναι απλά η ΕΡΤ ποτέ δεν κυνηγούσε τηλεθεάσεις μα ποιότητα, περιεχόμενο, ενημέρωση, ψυχαγωγία γι’ αυτό και συνεχίζει να υπάρχει. Όπως υπάρχει το μακό μπλουζάκι με την στάμπα Το αγαπημένο μου της ΕΡΤ στην ντουλάπα μου μέσα και σπάνια το φορώ, γιατί για πάντα θέλω να το έχω.
Η ΕΡΤ σου παρέχει μια δωρεάν λύση προτείνω να την αρπάξεις. Να περιηγηθείς στο ertflix.gr και να ανακαλύψεις το νέο περιεχόμενο που σου προσφέρει όπως και το σπουδαίο αρχειακό υλικό που είναι ευλογία να μας παρέχεται. ΕΡΤ σ’ ευχαριστώ για τις οικιακές σπουδές που μου προσέφερες ως παιδί και τις σπουδαίες εικόνες που με στιγμάτισαν ως ενήλικα, θέλω όμως μια μεγάλη χάρη να μου κάνεις. Επανάφερε σε παρακαλώ την Εκπαιδευτική Τηλεόραση ενεργά για να μπορέσει και η νέα γενιά παιδιών που μεγαλώνουν στην Ελλάδα να εκπαιδευτούν ορθά. Θέλω σύνθημα να γίνει «αφήστε το νέφτλιξ και πιάστε το ερτφλιξ”.
HIDDEN TRACK
Αυτή την φορά δεν έχει, έχει μόνο ertflix!
