Το Μουσείο Τέχνης του Ορλάντο κατέθεσε πριν από μερικές ημέρες μήνυση με την οποία κατηγορεί τον πρώην διευθυντή του ότι επεδίωκε να επωφεληθεί από ένα σχέδιο προβολής πλαστών πινάκων που το μουσείο είχε εκθέσει ως νεοανακαλυφθέντα έργα του διάσημου καλλιτέχνη Jean-Michel Basquiat, λέγοντας ότι οι ιδιοκτήτες των πινάκων του είχαν υποσχεθεί «σημαντικό μερίδιο από τα έσοδα» από την ενδεχόμενη πώλησή τους.
Πιο συγκεκριμένα η μήνυση αφορά 25 πλαστά έργα του Basquiat που προβάλλονταν στην έκθεση ”Heroes and Monsters” που άνοιξε τον Φεβρουάριο του 2022 και έκλεισε σε περίπου τέσσερις μήνες, μετά από έφοδο του FBI στις γκαλερί του Μουσείου. Το ίδρυμα απέλυσε αμέσως τον Aaron De Groft, Διευθυντή του Μουσείου και προσέλαβε μια ομάδα εργασίας για να βοηθήσει στην άμβλυνση της ζημίας που προκλήθηκε στη φήμη του Μουσείου, μαζί με τη διερεύνηση όλων των μερών που συνέβαλαν στην πλαστή έκθεση. Σύμφωνα με την αγωγή του Μουσείου, το ίδρυμα επιδιώκει να «καταστήσει υπεύθυνους τους ανθρώπους που το μουσείο πιστεύει ότι εν γνώσει τους παραποίησαν την αυθεντικότητα και την προέλευση των έργων».
Η έκθεση ”Heroes and Monsters” προβλήθηκε αρχικά ως μια έκθεση με μια σειρά «χαμένων» έργων που ο Basquiat είχε δημιουργήσει το 1982, ενώ βρισκόταν στο Λος Άντζελες για μια έκθεση που επρόκειτο να παρουσιαστεί στην Gagosian. Τουλάχιστον, αυτή ήταν η ιστορία που υποστήριζε ο έμπορος τέχνης William Force, μαζί με τον συνεργάτη και χρηματοδότη του, Leo Mangan, σύμφωνα με δημοσίευμα του Artnet. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι πίνακες πουλήθηκαν στη συνέχεια σε έναν σεναριογράφο ονόματι Thad Mumford, ο οποίος τους κράτησε σε αποθήκη μέχρι το 2012, την οποία αναγκάστηκε να βγάλει σε πλειστηριασμό επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις πληρωμές. Οι Force και Mangan πέρασαν χρόνια προσπαθώντας να κεντρίσουν το ενδιαφέρον συλλεκτών και ιδρυμάτων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προσλάβουν έναν καθηγητή ιστορίας της τέχνης και ειδικό στον Basquiat για να τους βοηθήσει να κατασκευάσουν την ιστορία τους.
Υπήρχαν ήδη αδιάσειστα στοιχεία που έδειχναν ότι τα έργα δεν ήταν αληθινά. Για παράδειγμα, ένα χαρτόκουτο που ήταν ζωγραφισμένο σε ένα έργο είχε το λογότυπο της FedEx που δεν είχε εισαχθεί μέχρι το 1994. Και όταν το μουσείο παρέλαβε τα έργα τον Οκτώβριο του 2021, παρατήρησε ότι ένας από τους πίνακες κάλυπτε μια ετικέτα αποστολής που απευθυνόταν στον Barzman – ο οποίος θα ήταν τεσσάρων ετών και θα ζούσε σε άλλη διεύθυνση το 1982.
Η αγωγή κατονομάζει επίσης πέντε συνιδιοκτήτες των εν λόγω πινάκων, οι οποίοι λέγεται ότι είχαν «επιστρατεύσει» τον πρώην επικεφαλής του μουσείου, Aaron De Groft, σε ένα σχέδιο που, σύμφωνα με τους δικηγόρους, θα προωθούσε «τα δικά του οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα», αξιοποιώντας τη φήμη του μουσείου για να νομιμοποιήσει τους πλαστούς πίνακες και να αυξήσει την αξία τους.
Ο De Groft σε μια δήλωσή τους στους New York Times αρνήθηκε κατηγορηματικά οποιαδήποτε οικονομική συμφωνία με τους ιδιοκτήτες των πλαστογραφιών. «Το μόνο πράγμα που θυμάμαι ότι μου είπαν, ήταν ότι ίσως μπορούμε να κάνουμε ένα δώρο στο μουσείο κάποια στιγμή στο μέλλον για να βοηθήσουμε στην αποπληρωμή των εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων που ξόδεψε το μουσείο για την ασφάλιση, την αποστολή, την κορνίζα, την έκδοση του καταλόγου και όλα τα υπόλοιπα. Αλλά αυτό θα πήγαινε στο μουσείο, όχι σε μένα».
Οι δικηγόροι του μουσείου δηλώνουν στα δικαστικά έγγραφα ότι ζητούν απροσδιόριστο ποσό ως αποζημίωση για απάτη, συνωμοσία, παραβίαση καθήκοντος εμπιστοσύνης και αθέτηση σύμβασης.
«Η ιστορία του πώς οι πίνακες κατέληξαν στους τοίχους του Μουσείο Τέχνης του Ορλάντο είναι μια αλήθεια πιο παράξενη από τη φαντασία», αναφέρει η αγωγή, η οποία κατατέθηκε σε περιφερειακό δικαστήριο της Φλόριντα. «Το Μουσείο ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια – και εν αγνοία του διακινδύνευσε τη φήμη του – για να εκθέσει τους ομολογουμένως πλέον πλαστούς πίνακες».
