Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες υπέφερε από απώλεια μνήμης, κάτι που υπήρξε πολύ σκληρό για εκείνον, αδυνατούσε να γράψει με την πρότερη ζωντάνια του, όσο και για το οικογενειακό του περιβάλλον.
«Η μνήμη είναι συγχρόνως πρώτη ύλη και τα σύνεργά μου. Χωρίς αυτή, δεν υπάρχει τίποτα», θυμούνται τα παιδιά του Ροδρίγο και Γκονσάλο Γκαρσία Μπάρτσα να τους λέει.
Το Τα λέμε τον Αύγουστο ήταν η τελευταία του απόπειρα συγγραφής, παλεύοντας ο ίδιος ανάμεσα στην προσωπική του τελειομανία και την εξασθένιση των νοητικών δυνατοτήτων. Ο ίδιος θα θελήσει να καταστραφεί θεωρώντας πως δεν έχει καμία απολύτως αξία. Εκείνοι όμως, θα το διαβάσουν ξανά μετά από δέκα χρόνια από τον θάνατό του και θα το κρίνουν καλύτερο από ότι αρχικά το θυμόντουσαν. «Ανακαλύψαμε ότι το κείμενο είχε πολλά και ιδιαιτέρως απολαυστικά χαρίσματα…την επινοητική του ικανότητα, την ποίηση της γλώσσας, τη σαγηνευτική αφήγηση, την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης και την αγάπη του για τα βιώματα και τις ατυχίες των ανθρώπων, ιδίως στον ερωτικό τομέα».
Καθισμένη μόνη δίπλα στα καταγάλανα νερά της λιμνοθάλασσας, η Άνα Μαγκνταλένα Μπαχ περιεργάζεται τους άντρες στο μπαρ του ξενοδοχείου. Έχει δύο παιδιά από έναν ευτυχισμένο γάμο εδώ και είκοσι επτά χρόνια από τον οποίο δεν έχει κανένα λόγο να θέλει να ξεφύγει. Κι όμως, κάθε Αύγουστο, ταξιδεύει με το φέρι μέχρι το νησί όπου είναι θαμμένη η μητέρα της, και για μια νύχτα βρίσκει έναν νέο εραστή. Μέσα σε αποπνικτικές βραδιές της Καραϊβικής, γεμάτες σάλσα και μπολέρο, η Άνα ταξιδεύει κάθε χρόνο πιο βαθιά στην ενδοχώρα του πόθου της και των φόβων της καρδιάς της.
Γεμάτο εκπλήξεις και συναισθηματισμό, το Τα λέμε τον Αύγουστο είναι ένας βαθύς στοχασμός πάνω στην ελευθερία, τη λύπη, την προσωπική μεταμόρφωση και τα μυστήρια της αγάπης· ένα απροσδόκητο δώρο από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.
To βιβλίο Τα λέμε τον Αύγουστο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
