Θυμάμαι τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν. Φτάνει πια για μένα το παιδί με τα υπερτραφή νοσταλγικά μάτια.
Δε θέλω άλλο. Χρόνια σκάβω το ταφάκι της μνήμης με βρώμικα παιδικά νύχια. Δεν ωφελεί.
Θέλω να είμαι ο άντρας. Ο άντρας εκείνος μέσα στα χέρια σου. Να στολίσουμε μαζί. Να μη στολίσουμε αν δεν θες. Εγώ θα θέλω.
Να τσακωθούμε για το αν θα στολίσουμε. Να πέσεις πάνω μου στον καναπέ μέχρι να σκάσω. Να ‘ναι το βάρος σου πολλαπλάσιο του βάρους του χιονιού που είναι βαρύ κι ας μην του φαίνεται. Του χιονιού που εκατομμύρια λαμπυρίζουσες καρδιές θα εύχονται να πέσει ανήμερα.
Θυμάμαι τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν. Που θα πάμε μαζί στο σούπερμάρκετ και θα μου εξηγείς γιατί δεν πρέπει να παίρνω έτοιμο ντρέσινγκ για σαλάτα.
Κι άλλες τέτοιες βλακείες που θα παρατηρώ πώς συμπεριφέρεσαι σε αγνώστους προσπαθώντας να καταλάβω αν τελικά είσαι καλός ή κακός. Αν θα χωρίσουμε σε 5-6 μήνες που ένα κομμάτι μου θα το εύχεται για να σε ξεπεράσω γρήγορα.
Θυμάμαι τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν που δεν θα πάμε πρώτη φορά στους δικούς μας. Που θα ενώσουμε εσύ τους δικούς σου και εγώ τους δικούς μου με μάλλον καταστροφικά αποτελέσματα. Μπορεί και όχι.
Αλλά που όταν φύγουν θα σε κοιτάζω να πλένεις τα πιάτα στον νεροχύτη. Να η γιορτή με μια ελαφριά καμπούρα. Ίσως απ’ τα χρόνια ίσως και λόγω κατασκευής σου.
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να σε δω ακόμα καθαρά. Γιατί ακόμα είσαι τυλιγμένος σαν δώρο μέσα σε κάποια Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν. Τ’ αγαπημένα μου.
**
Ο Κυριάκος Χαρίτος έχει γράψει τα βιβλία: To όλο και το λίγο από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, Για φαντάσου από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και Η μικρή εγκυκλοπαίδεια του θανάτου από τις εκδόσεις Στερέωμα.
