«Σιωπηλός Δρόμος»: Ο σκηνοθέτης Βαρδής Μαρινάκης μιλάει στο ελc για τη νέα δραματική σειρά μυστηρίου του ΜEGA βγαλμένη από παραμύθι

«Εμπνευστήκαμε από το True Detective, το Nordic Noir ακόμα και το Big Little Lies, ειδικά σε σχέση με την ανθρώπινη πλευρά του δράματος και των εμπειριών»

Φωτογραφίες: © PAPADAKIS PRESS / ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Σκοτεινή αισθητική, πιθανώς ανατριχίλα, ομαδική απαγωγή, ένα σχολικό λεωφορείο με εννιά μαθητές το οποίο ξαφνικά χάνεται. Οι λάτρεις του αστυνομικού είδους, ειδικά στη χώρα μας, αναζητούν συνεχώς καλές αφορμές για να ενδώσουν στην απόλαυση μιας καλής αστυνομικής σειράς, πράγμα που δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Μετά την επιτυχία της σειράς «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια φαίνεται ότι και τα μη καλωδιακά κανάλια αντιλήφθηκαν αυτήν την ανάγκη του κόσμου για καλές σειρές αυτού του είδους και έτσι κάπως προκύπτει και ο «Σιωπηλός Δρόμος».

«Είναι ένας δρόμος που μένει Σιωπηλός γιατί σιωπούν τα παιδιά»

Η νέα σειρά του Mega TV αποτελείται από 13 επεισόδια – σαν τις limited series του Netflix – και καταφέρνει να χωρέσει τόσο την κινηματογραφική αισθητική του σκηνοθέτη της, Βαρδή Μαρινάκη, όσο και ένα cast ηθοποιών πρώτης γραμμής. Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε τους: Δημήτρη Λάλο, Πηνελόπη Τσιλίκα, Αντώνη Καφετζόπουλο, Χρήστο Λούλη, Ανθή Ευστρατιάδου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Νικόλα Παπαγιάννη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννο Περλέγκα, Μυρτώ Αλικάκη και Χριστίνα Φαμέλη. Η μουσική είναι πόνημα του Θοδωρή Ρέγκλη που χάρισε τη μουσική του και στο τρέιλερ για τα υπέροχα «Παράσιτα» ενώ το σενάριο ανήκει στο συγγραφικό δίδυμο των «Άγριων Μελισσών», Πέτρο Καλκόβαλη και Μελίνα Τσαμπάνη.

Σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα || ανατριχίλα & αγωνία

Όπως επισημαίνω στον σκηνοθέτη της σειράς, Βαρδή Μαρινάκη, το τρέιλερ μου φέρνει στο μυαλό τα καλά σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα, αυτά που προκαλούν ανατριχίλα αλλά ταυτόχρονα εγείρουν αγωνία. Απαντά ότι κάπως έτσι έχουν κατά νου αυτό που δημιουργούν.

«Αυτή είναι και η δική μας επιδίωξη. Προς τα εκεί πάμε. Η ιστορία βέβαια είναι ελληνική. Εμείς δεν πάμε σε goth καταστάσεις, ωστόσο έχει στοιχεία σκοτεινά. Η ανατριχίλα έχει τη θέση της. Υπάρχει και το κοινωνικό δράμα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που εξελίσσονται μεταξύ των χαρακτήρων εντός της οικογένειας».

Του επισημαίνω την επιτυχία που είχε το «Έτερος Εγώ» του Τσαφούλια και τον ρωτώ αν θεωρεί ότι δημιουργείται μια τάση και στις ελληνικές παραγωγές, μια ροπή προς το αστυνομικό θρίλερ.

«Σίγουρα, είναι ένα πράγμα που το έχουμε πάρει από το εξωτερικό. Βλέπουμε ότι λειτουργεί και προσπαθούμε να το κάνουμε και εμείς. Το Netflix έχει φέρει τη διαφορά, έχουν καταλάβει τα κανάλια ότι ο κόσμος ψάχνει για κάτι ποιοτικό, ο κινηματογράφος παρουσιάζει δυσκολίες λόγω της πανδημίας. Μίνι σειρά δεν έχει ξαναγίνει από κανάλι που δεν είναι καλωδιακό. Είναι ένα ρίσκο που πολλοί περιμένουν να δουν πως θα πάει. Είναι μια καινούρια εξέλιξη στον χώρο.

Φυσικά υπάρχουν σκηνοθέτες και της γενιάς μου που κάνουν σειρές και είναι πάρα πολύ καλοί όπως ο Θοδωρής Παπαδουλάκης. Τώρα νομίζω ότι μπορεί να γίνει ένα άνοιγμα. Ειδικά λόγω του Netflix. Όλοι βλέπουμε Netflix, θέλουμε να κάνουμε Netflix. Ο κόσμος έχει στραφεί στην τηλεόραση».

Σιωπηλός Δρόμος, Prisoners & Big Little Lies || οι αναφορές

Ρωτώ για τις αναφορές του, για τα πράγματα που τον ενέπνευσαν για να πλάσει τον Σιωπηλό του Δρόμο και η συζήτηση πηγαίνει στο Mulholland Drive και το Prisoners αλλά και στο δικό του Μαύρο Λιβάδι.

«Το είδα το Prisoners στην έρευνα που κάναμε. Μιλάμε για μια παραγωγή τριάντα εκατομμυρίων ευρώ! Εμπνευστήκαμε από το True Detective, το Nordic Noir ακόμα και το Big Little Lies, ειδικά σε σχέση με την ανθρώπινη πλευρά του δράματος και των εμπειριών. Είναι ένας συνδυασμός ενός σκοτεινού αστυνομικού θρίλερ με ένα κοινωνικό δράμα, όπως άλλωστε το Big Little Lies. Δεν είμαστε όμως στην αισθητική του Big Little Lies, είμαστε σε μια αισθητική πιο σκοτεινή και στιβαρή.

Το Μαύρο Λιβάδι είχε μια αισθητική λίγο πιο σκοτεινή αλλά δεν νομίζω ότι κάποια από τις προηγούμενες δουλειές ήταν σε αυτό το κλίμα. Το ότι μπορούσα να κάνω ατμόσφαιρες σίγουρα έπαιξε κάποιο ρόλο για να αναλάβω τον Σιωπηλό Δρόμο. Καμιά φορά τα κανάλια λειτουργούν με μια πολύ έντονα ορθολογιστική νοοτροπία. Αν έχεις κάνει αστυνομικό δράμα με επιτυχία θα σε πάρουν να το ξανακάνεις. Στην Ελλάδα είναι πιο ανοιχτό το πεδίο για να δοκιμάζονται άνθρωποι σε άλλα πράγματα. Στην Αγγλία δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει αυτό».

Κοινωνικό σχόλιο || μυστικά, οικογένεια & διαφθορά

«Η απαγωγή αυτών των παιδιών και τα μυστικά των οικογενειών που έρχονται στη φόρα ενέχουν μέσα κοινωνικά σχόλια. Πρόκειται για πλούσιες οικογένειες με στοιχεία διαφθοράς. Γίνεται ένα ντόμινο εξελίξεων. Η σειρά έχει ένα έντονο στίγμα κοινωνικής και πολιτικής χροιάς. Ωστόσο, νομίζω ότι δεν είναι γραμμένο από αυτή τη σκοπιά ακριβώς. Σε πρώτο επίπεδο εγώ βλέπω το θέμα οικογένεια – χαρακτήρες, κυρίως υπαρξιακά. Σε δεύτερο επίπεδο υπάρχει η κοινωνική κριτική. Όμως όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο κάποιων πλούσιων οικογενειών που έχουν συμβιβαστεί και διαφθαρεί. Δεν μένουμε μόνο σε αυτό. Εξετάζουμε τις σχέσεις των ανθρώπων και τι έχει συμβεί μεταξύ τους».

Αναρωτιέμαι πως προέκυψε ένας σκηνοθέτης, κυρίως φεστιβαλικού σινεμά, να αποφασίσει να κάνει μια στροφή στην τηλεόραση. Ίσως η ανάγκη για εξωστρέφεια; Και πώς χωράει η κινηματογραφική ματιά στη μικρή οθόνη;

«Έχω κάνει μια πορεία με ταινίες που στοχεύουν σε φεστιβάλ και ήθελα να κάνω μια στροφή, ήθελα να κάνω κάτι πιο εξωστρεφές που θα έχει μεγαλύτερη απήχηση. Ταυτόχρονα όμως αυτό να είναι ποιοτικό. Συνήθως είναι αυτά που βλέπω και εγώ. Διαβάζοντας το σενάριο είδα μια δυνατή ιστορία με ατμόσφαιρα και δυνατούς χαρακτήρες. Φαντάζομαι ότι και άλλοι σκηνοθέτες μεταπηδούσαν από τον κινηματογράφο στην τηλεόραση. Ο Μανουσάκης πριν από σαράντα χρόνια;

Είναι δύσκολο να κυνηγάς κινηματογραφική αισθητική σε μια σειρά γιατί αυτό έχει να κάνει με τον χρόνο που σου δίνουν στο γύρισμα για να το κάνεις. Αν πας στον πιο κοντινό χώρο, αν δεν σου δώσουν χρόνο για να κεντήσεις με τους ηθοποιούς, τότε δεν γίνεται. Όλα είναι θέμα χρόνου και διάθεσης».

Παραμύθι δράκων χωρίς νεράιδες || μαγεμένος αυλός

Ζητώ από τον Βαρδή Μαρινάκη να μου εξηγήσει πώς προκύπτει η «Σιωπή» σε αυτόν τον «Δρόμο» και εκείνος αναφέρεται στο παραμύθι των αδερφών Γκριμ. Παρατηρώ ότι αναφέρεται πολύ συχνά στην έννοια του παραμυθιού και μου ανταπαντά συνδέοντας τα παραμύθια με τον Μπαχ.

«Το Σιωπηλός Δρόμος είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι του αυλητή του Χάμελιν, από τη γνωστή ιστορία με τον μαγεμένο αυλό, όπου παρασύρει κάποια παιδιά και τα απαγάγει. Είναι ένα παλιό παραμύθι των αδερφών Γκριμ. Έχει να κάνει με ένα μέρος της δικής μας ιστορίας, κυρίως όσον αφορά την απαγωγή. Είναι ένας δρόμος που μένει Σιωπηλός γιατί σιωπούν τα παιδιά.

Το παραμύθι εμένα με ελκύει πάρα πολύ. Ξεκινάει σαν παραμύθι ούτως ή άλλως η ιστορία μας. Οι ιστορίες που έχουν απαιτητικούς χαρακτήρες και γεγονότα είναι πάντα πολύ αγαπημένες. Δημιουργείται ένα πλαίσιο για ένταση και ατμόσφαιρα. Για πράγματα που δεν μένουν στην επιφάνεια της ζωής μας. Είναι σαν να λέμε ότι υπάρχει και ο Μότσαρτ, υπάρχει και ο Μπαχ. Νομίζω ότι τα παραμύθια είναι πιο κοντά στον Μπαχ από τον Μότσαρτ».

Ο «Σιωπηλός Δρόμος» κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 4 Απριλίου στις 21.00 στο MEGA TV

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.