Ο πόνος ήταν σταθερά σε όλη τη ζωή της Φρίντα Κάλο, ο πιο πιστός σύντροφός της, ο πιο μεγάλος δαίμονάς της. Δέκα χρόνια πριν τον θάνατό της σε ηλικία 47 ετών, η Φρίντα ζωγραφίζει το έργο The Broken Column για να εκφράσει την αγωνία και την ταλαιπωρία με έναν απλό και τρομακτικό τρόπο. Το σώμα της είναι νεανικό αλλά παντού την τρυπούν καρφιά. Τα μάτια της είναι γεμάτα λευκά δάκρυα που μουσκεύουν το πρόσωπό της.
Το σώμα της είναι ανοιγμένο στα δύο σαν χαράδρα και μια σπασμένη κολώνα είναι η σπονδυλική της στήλη, έτοιμη να καταρρεύσει σε ερείπια. Το σώμα της κάτω από τη μέση τυλίγεται με ένα ύφασμα σαν σεντόνι νοσοκομείου. Η Φρίντα ζωγραφίζει το έργο ενώ είναι μόνο 34 ετών. Φαίνεται όμορφη και δυνατή. Αν και το σώμα της είναι σχεδόν, «σπασμένο στα δυο» μεταφέρει ένα μήνυμα προσωπικού θριάμβου κοιτάζοντας κατάματα το είδωλό της, τη ζωγράφο που τη ζωγραφίζει.
Η υγεία της Φρίντα Κάλο χειροτέρευε ολοένα τα τελευταία χρόνια της ζωής της, περνώντας τα μέσα και έξω από το νοσοκομείο. Δούλευε κυρίως στο σπίτι της το La Casa Azul και χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι και πατερίτσες για να μετακινηθεί.
Το 1950, η φωτογράφος Gisèle Freund έφτασε για μια επίσκεψη δύο εβδομάδων στο Μεξικό. Η επίσκεψη κράτησε τελικά δυο χρόνια που τα πέρασε στο σπίτι των Ντιέγκο Ριβέρα και Φρίντα Κάλο τραβώντας εκατοντάδες φωτογραφίες του ζευγαριού την ώρα που δούλευαν αλλά καις τις ιδιωτικές στους στιγμές.
Τα οικεία, ζωντανά πορτραίτα της Κάλο ήταν και από τα τελευταία της ζωής της. Τον Απρίλιο του 1953 ήταν η τελευταία της δημόσια εμφάνιση, στα εγκαίνια της πρώτης ατομικής της έκθεσης στη Galería Arte Contemporaneo στο Μεξικό. Η Φρίντα σηκώθηκε από το κρεβάτι, αψήφησε τις οδηγίες του γιατρού της και έφτασε με ασθενοφόρο στην γκαλερί. Μετέφεραν το φορείο στην έκθεση για να απολαύσει για λίγο τα έργα της. Λίγους μήνες αργότερα, το δεξί της πόδι ακρωτηριάστηκε εξαιτίας της γάγγραινας και από τότε δε συνήλθε ποτέ.
Πέθανε σε λιγότερο από ένα χρόνο από τα εγκαίνια της έκθεσής της, το 1954.
