podcast: Μια συνάντηση με τον Ακύλλα Καραζήση

«Το θεατρικό μου όνειρο; Οι μεγάλες επιθυμίες που συναντιούνται με τις επιθυμίες των αλλονών —κυρίως στην πρόβα γίνεται αυτό— και κάνουν τη ζωή μιούζικαλ. Η τέχνη υπάρχει για να διαχυθεί κάποτε χειραφετημένη μέσα στη ζωή με έναν τρόπο επαναστατικό, όπως το ‘θέλαν τα μανιφέστα του σουρρεαλισμού. Να γίνει η ζωή τέχνη, αυτό θέλω, τίποτε λιγότερο. Το θέατρο να καταργηθεί σαν θέατρο και να υπάρξει σαν ζωή». Ακύλλας Καραζήσης

Σε αυτό το podcast, η Σοφία Ευτυχιάδου συνομιλεί με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για όσα έχουν καθορίσει τον ίδιο ως άνθρωπο και καλλιτέχνη. Από τη Θεσσαλονίκη του 1960, όπου μεγάλωσε, έως τη Γερμανία του 1970 και την Αθήνα του 1990, τόποι στον χρόνο λειτουργούν ως άξονες για να ξεδιπλωθεί η ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία αυτού του αιρετικού αυτοδίδακτου δημιουργού: η καθοριστική μορφή του ζωγράφου πατέρα του, ο …δυϊσμός στην οικογένειά του, η Χαϊδελβέργη του 1970, τα ψυχότροπα, οι συναντήσεις του με καλλιτέχνες όπως ο Σταύρος Ντουφεξής, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ο Γιάννης Χουβαρδάς και πάνω από όλα η μεγάλη του αγάπη-ανάγκη για τη λογοτεχνία. Και βεβαίως δεν θα μπορούσε να λείπει η οπτική του για τι θεωρεί προς εξερεύνηση στο θέατρο σήμερα. Μια εξομολογητική συζήτηση που αποκαλύπτει εν τέλει και την τρίτη ιδιότητα του Ακύλλα Καραζήση που δεν είναι άλλη από αυτήν του ποιητή-διανοούμενου.