Η Ιζαμπέλ Ιπέρ μεταμορφώνεται σε θεά, βασίλισσα, ιερή πόρνη, ερωτευμένη αυτόχειρα, ασυμβίβαστη σύγχρονη γυναίκα και ζωντανό είδωλο του αυτοκαταστροφικού πάθους και γίνεται ξανά η μούσα του Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Μια σταρ, με περισσότερες από εκατό ταινίες και ρόλους – φετίχ στο ενεργητικό της, βραβευμένη στις Κάννες και στη Βενετία, καταφθάνει στη Στέγη για ένα ρεσιτάλ μεταμορφώσεων από τις 20 έως τις 22 Δεκεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή.
Οι Phaedra(s) είναι ένας παιγνιώδης σκηνικός στοχασμός για τον έρωτα ανά τους αιώνες, με αφορμή τον Ευριπίδη, τον Σενέκα και τρεις σύγχρονούς μας λογοτέχνες, σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Πολωνού εικονοκλάστη Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Εγκιβωτίζοντας τον οχταμελή θίασό του σε ένα αρχιτεκτονικής υφής σκηνικό, ο Βαρλικόφσκι ξετυλίγει μια ιδιοσυγκρασιακή ελεγεία για τον έρωτα, βάζοντας σεκάνς από την Ψυχώ του Alfred Hitchcock και από το Θεώρημα του Pier Paolo Pasolini να διασταυρώνονται με τα ριφ της ηλεκτρικής κιθάρας και τις ερμηνείες ενός θιάσου, με επικεφαλής την Ιπέρ.
Η εικονοκλαστική παράσταση Φαίδρες βασίζεται σε ένα μωσαϊκό κειμένων, με αναφορές εξίσου στους αρχαίους ελληνικούς μύθους όσο και την ποπ κουλτούρα, τη φιλοσοφία και τη σύγχρονη πολιτική. Αποσπάσματα από τις τραγωδίες Ιππόλυτος του Ευριπίδη και Φαίδρα του Σενέκα διασταυρώνονται με τρία σύγχρονα έργα: το Φαίδρας έρως της εμβληματικής Βρετανίδας αυτόχειρας δραματουργού των ‘90ς, Σάρα Κέην, το μυθιστόρημα Ελίζαμπεθ Κοστέλο του Νοτιοαφρικανού νομπελίστα Τζ. Μ. Κουτσί και τα κείμενα του Καναδο-Λιβανέζου Ουασντί Μουαουάντ.
Μία Απάντηση
Είναι μεγάλη μου λατρεία.