Ο καθένας για τον καθένα

Συνεχίζουμε από ‘κει που μείναμε πέρυσι. Από τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη και κατορθώνουν να κάνουν τη διαφορά, γιατί βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν πράξη μια ωραία ιδέα. Από τις ωραίες ιδέες που γεννάνε ήχο και απόηχο με ουσία, γιατί, όσο ψηλά και να στρέφουν στο βλέμμα, προς τα άστρα, δεν ξεχνάνε πρώτα να κοιτάξουν πολύ καλά γύρω τους, στον βούρκο. Που γεννιούνται από ανθρώπους που νιώθουν τι συμβαίνει στον κόσμο όταν δεν είναι Χριστούγεννα, όταν δεν είναι μέρα, όταν δεν έχει φώτα, έξω από την πόρτα, έξω από την κουβέρτα, εκτός ιντερνετικής σύνδεσης.

Ο Χρήστος Εξαρχόπουλος, εκπατρισμένος Θεσσαλονικιός, επέστρεψε στην πόλη από το Βερολίνο για τις γιορτές και, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της -πολικού κλίματος το τελευταίο διάστημα- πόλης μας είδε την πραγματικότητα που εμείς έχουμε συνηθίσει να μη βλέπουμε γύρω μας: τους ανθρώπους στα σκαλοπάτια, στα παγκάκια και στα χαρτόκουτα και πολλούς να τους προσπερνούν αδιάφορα. Ένιωσε όσα νιώθουμε κι εμείς, όταν τολμάμε να ρίξουμε το βλέμμα και να μην αποτραβηχτούμε γρήγορα τρομαγμένοι: φρίκη, θυμό, θλίψη, αλλά και την ανάγκη να κάνει κάτι γι’αυτό.

Ψάχνοντας το θέμα, ανακάλυψε μια σειρά από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που ασχολούνται με τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, με περιορισμένη ή προβληματική όμως δυναμική, είτε λόγω των μικρών οικονομικών τους δυνατοτήτων είτε λόγω των κριτηρίων χρώματος και εθνικότητας που θέτουν για την παροχή βοήθειας. Κυρίως όμως, ανακάλυψε αυτό που ήδη ξέρουμε στο βάθος: ότι το να μην έχεις να φας ή ένα μέρος να κοιμηθείς δεν είναι μια ιστορία που αφορά κάποιους μακρινούς τύπους, από αυτούς που συνηθίζουμε να κατατάσσουμε στα περιθώρια των κοινωνικών πλαισίων, αλλά εν δυνάμει τον καθένα μας.

Το κάλεσμα που κοινοποίησε μέσω facebook (αυτού του μαγικού εργαλείου που δεν είναι μόνο του πασατέμπου ή των κακών δυνάμεων, αλλά και των καλών) είχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση, εντός και εκτός Θεσσαλονίκης, και πολύ γρήγορα σακούλες αλληλεγγύης, κουβέρτες και sleeping bags βρέθηκαν να σωρεύονται στα μπαρ της πόλης (dj γαρ ο ίδιος) και να μοιράζονται άμεσα στις δομές που στηρίζουν τους άστεγους, αλλά και χέρι με χέρι, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης συνεχίζεται στο Coo και στο Coctail Bar, ενώ η προσπάθεια κορυφώνεται τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου με τη διοργάνωση παράλληλων δράσεων σε 8 μπαρ της πόλης με την αφιλοκερδή συμμετοχή 50 περίπου γνωστών dj και μουσικών. Τα έσοδα θα διατεθούν για την αγορά τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε συνεργασία με το Υπνωτήριο Αστέγων, το Κέντρο Ημερήσιας Υποδοχής Αστέγων και τη ΜΚΟ Άρσις.

«Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα» μου αναφέρει ο Χρήστος, «αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε να βοηθάμε με τον τρόπο που μπορούμε, και να κρατήσουμε ενεργούς όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν. Και κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η συντηρητική κοινωνία, να μην τραβάνε οι μανάδες τα παιδιά κοντά τους όταν βλέπουν έναν άστεγο. Να νιώσουμε όλοι πώς είναι να ζεις σ’αυτές τις συνθήκες.»

Η ομάδα που έχει στηθεί γύρω από την πρωτοβουλία «Είμαστε όλοι άστεγοι» σχεδιάζει ήδη μια σειρά ανάλογων δράσεων μελλοντικά, ενώ προγραμματίζει και μια έκθεση φωτογραφίας με στεγασμένους Θεσσαλονικείς που ποζάρουν κρατώντας το χαρτονένιο μήνυμα «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ».

Κι επειδή, όπως λέει και μια αγαπημένη μου φίλη, εκτός από άστεγοι, είμαστε και καχύποπτοι όλοι, πριν αναλωθούμε στις γκρίνιες και στα ερωτηματικά, ας θυμηθούμε πως καλό είναι τέτοιες συζητήσεις για τα τι και τα πώς να γίνονται επί ίσοις όροις, όχι οι μισοί κάτω από την κουβέρτα και οι άλλοι μισοί στο παγκάκι. Ας ξεκινήσουμε πρώτα να βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε ο καθένας για τον καθέναν και ανακαλύπτουμε την ιδανική αλληλεγγύη στην πορεία. Μέχρι τότε, όπως λέει και ο Χρήστος, ένα share ή ένα invite μπορεί να ταΐσει και να κοιμίσει έναν άνθρωπο.

—

Περισσότερες πληροφορίες για την πρωτοβουλία και για το event της Δευτέρας

Φωτογραφίες Νίκος Καρδαράς ©