Αρχετυπικό φιλμ τρόμου, ο εφιαλτικός «Νοσφεράτου» του Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου εξακολουθεί έναν αιώνα μετά τη «γέννησή» του να στοιχειώνει τους θεατές. Η ταινία-ορόσημο του γερμανικού εξπρεσιονισμού βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ «Δράκουλας» που δημοσιεύτηκε το 1897.
Μην έχοντας εξασφαλίσει τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου ο Γερμανός σκηνοθέτης προέβη σε ορισμένες αναπροσαρμογές διατηρώντας ωστόσο τη βασική πλοκή. Άλλαξε την τοποθεσία και τον χρόνο της ιστορίας και τα ονόματα των ηρώων, έδωσε ένα διαφορετικό φινάλε, παρέλειψε πολλούς από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του Στόκερ. Ο κόμης Δράκουλας λοιπόν μετονομάστηκε σε κόμη Ορλόκ και η δράση μεταφέρθηκε από το Λονδίνο της δεκαετίας του 1890 στη Γερμανία του 1838.
Ο κτηματομεσίτης Κνοκ αναθέτει στον νεαρό του υπάλληλο Χούτερ να ταξιδέψει στα Καρπάθια όρη. Αποστολή του να παραδώσει κάποια συμβόλαια στον μυστηριώδη κόμη Ορλόκ που θέλει ν’ αποκτήσει ένα σπίτι στο Βίσμποργκ. Η αγορά αυτή θα φέρει τον Νοσφεράτου και την πανούκλα στη γερμανική πόλη.
Μέσα από το μοντάζ, τις γωνίες λήψης και το παιχνίδι φωτός και σκιάς ο Μούρναου δημιούργησε μία ατμόσφαιρα τρόμου, φρίκης και απειλής, ενώ κόντρα στις αρχές του γερμανικού εξπρεσιονισμού τα εξωτερικά γυρίσματα έδωσαν μία νότα ρεαλισμού στην ιστορία.
Αλλιώτικος από τους μεταγενέστερους κινηματογραφικούς Δράκουλες, τους ακαταμάχητα γοητευτικούς και ελκυστικούς στο άλλο φύλο, ο Νοσφεράτου συμβολίζει τον θάνατο και την αρρώστια. Η απόκοσμη φιγούρα μάλιστα που έχτισε ο πρωταγωνιστής Μαξ Σρεκ γέννησε μία σειρά από θρύλους με πιο δημοφιλή εκείνον που ήθελε τον ίδιο τον ηθοποιό να είναι βρικόλακας.
Μετά την πρεμιέρα της ταινίας «Νοσφεράτου, Μια Συμφωνία Τρόμου», όπως είναι ο πλήρης τίτλος της, που έλαβε χώρα στις 4 Μαρτίου του 1922 στο Βερολίνο η χήρα του Ιρλανδού συγγραφέα κινήθηκε νομικά εναντίον της εταιρείας παραγωγής. Παρά τις αλλαγές ήταν ολοφάνερο ότι ο Μούρναου είχε δανειστεί την υπόθεση από το μυθιστόρημα του Στόκερ. Το δικαστήριο τη δικαίωσε με απόφαση που διέταζε να καταστραφούν όλες οι κόπιες της ταινίας. Μερικές όμως από αυτές διασώθηκαν.
Έτσι, ο «Νοσφεράτου» κατάφερε να «επιζήσει» και άνοιξε τον δρόμο για τις μετέπειτα κινηματογραφικές αναβιώσεις του μύθου του αιμοδιψούς κόμη των Καρπαθίων.
