«Γιατί η ομορφιά άλλο δεν είναι από την αρχή του τρομερού, που μόλις μπορούμε ν’ αντέξουμε, νιώθουμε τέτοιο δέος επειδή έτσι γαλήνια περιφρονεί να μας συντρίψει. Κάθε άγγελος είναι τρομερός.» Rainer Maria Rilke – Η πρώτη Ελεγεία
Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε ξεκίνησε να γράφει τις «Ελεγείες» τον Ιανουάριο του 1912 για να ολοκληρώσει τη συγγραφή τους δέκα χρόνια αργότερα. Πρόκειται για ένα σπάνιο λογοτεχνικό έργο που σημάδεψε ποιητικά τον 20ο αιώνα. Δέκα ποιήματα μεγάλης έκτασης, που γράφτηκαν σε μια από τις πιο ανασφαλείς χρονικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας. Σημαδεμένα από έναν μεγάλο πόλεμο και ποτισμένα από τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου, αντιτάσσουν στα κοινωνικά αδιέξοδα την πίστη στο ιδιωτικό πεδίο των αισθημάτων και την εμπειρία της συνείδησης.
Δέκα ποιητικοί μονόλογοι ενός πεδίου ψυχικού βάθους, όπου μόνον ο μυστικός λόγος και η ποίηση έχουν πρόσβαση. Στο κέντρο τους βρίσκεται η ζωή και θάνατος, η επικοινωνία των διαστάσεων, το ίδιο το νόημα της ύπαρξης που διαρκώς ανανεώνεται, η προφητεία, και κυρίως το άπειρο βλέμμα προς κάθε κατεύθυνση. Με τις «Ελεγείες του Ντουίνο» ο μεγάλος ποιητής ενώνει δύο ιδιότητες, γράφοντας με λόγο αποκαλυπτικό τουτέστιν απόλυτα ποιητικό.
Μετά την πρώτη εκδοχή της θεατρικής ανάγνωσης των ποιημάτων που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 με τον τίτλο «Παρίσι-Ντουίνο-Αθήνα», όπου η Όλια Λαζαρίδου, η Αμαλία Μουτούση και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου διάβασαν μέρος από τις Ελεγείες του Ντουίνο καθώς και το Requiem για μια Φίλη σε σκηνοθετική επιμέλεια και μετάφραση του Βίκου Ναχμία, η μικρή τους ομάδα επανέρχεται στον Προσωρινό χώρο με το «Ντουίνο-Αθήνα».
Πρόκειται για την θεατροποιημένη ανάγνωση και των δέκα Ελεγειών. Ένα μικρό ακρόαμα που επιχειρεί να ανασύρει ένα ξεχασμένο είδος ψυχαγωγίας που βασίζεται στην χαρά της προφορικότητας.
