Μπορεί το πιο γνωστό κομμάτι της ζωής του να ήταν ο γάμος του με τη Φρίντα Κάλο, «ο γάμος ενός ελέφαντα με μια περιστέρα», όπως έλεγε η οικογένειά της, όμως η κληρονομιά που άφησε είναι μέχρι σήμερα ανεκτίμητη. Στις τοιχογραφίες και τα έργα του πάνω στις οποίες σκύβουν μέχρι σήμερα οι ιστορικοί της τέχνης και το κοινό είναι ζωντανή η ιστορία της χώρας του και οι προβληματισμοί της εποχής του.
Ο Ντιέγκο Ριβέρα, ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής, ξεχώρισε γρήγορα ανάμεσα στους ομότεχνούς του για τη δύναμη των έργων του, ενώ από τα δέκα του χρόνια ανακάλυψε το πάθος του για τη ζωγραφική. Σπούδασε στην ακαδημία τεχνών του Σαν Κάρλος και ξεκίνησε την καριέρα του με έργα που γοήτευαν το κοινό. Ταξίδεψε στην Ισπανία και ήρθε σε επαφή με τα μεγάλα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κινήματα. Όταν εγκαταστάθηκε στο Παρίσι έζησε με τη Ρωσίδα ζωγράφο, την Αντζελίνα Μπέλοφ για δώδεκα χρόνια, συνδέθηκε με τον Μοντριάν και τον Χουάν Γκρις και επηρεάστηκε από τον κυβισμό, κάτι που αποτύπωσε σε περισσότερα από 200 έργα. Το 1921 επέστρεψε στο Μεξικό αφήνοντας πίσω του στο Παρίσι σύζυγο, ερωμένη και μια κόρη που δεν είδε ποτέ ξανά.
Η ζωή στο Μεξικό μετά την επανάσταση με ηγέτες τον Πάντσο Βίγια στον Βορρά και τον Εμιλιάνο Ζαπάτα στον Νότο, φάνταζε στα μάτια του Ριβέρα σαν κάτι συγκλονιστικό. Αυτή την τρομερή και σπουδαία στιγμή του μεξικανικού λαού, ο Ριβέρα την απεικόνισε μοναδικά στο έργο του.
Δούλευε ακατάπαυστα και όπως έλεγε ζωγράφιζε τόσο φυσικά όπως ανέπνεε, μιλούσε ή ίδρωνε. Παρόλο που κανένας δεν μπορούσε να τον θεωρήσει όμορφο, ο Ριβέρα είχε ακαταμάχητη γοητεία, αχαλίνωτη σεξουαλικότητα και η ορμή του καθήλωνε τις γυναίκες. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές -τις δυο με τη Φρίντα Κάλο- και απέκτησε δυο εξώγαμα παιδιά.
Για τη Φρίντα χώρισε από τη γυναίκα του, Λούπε Μαρίν, άφησε πίσω του άλλες δύο κόρες και την παντρεύτηκε στις 21 Αυγούστου 1928. Παρά τη μεγάλη διαφορά της ηλικίας τους -ο Ριβέρα ήταν 43 ετών, ενώ η Φρίντα μόλις 22- δεν δίστασε να την απατήσει πολλές φορές. Η αδυναμία που είχε στις γυναίκες ήταν τόσο μεγάλη που δε δίστασε να κάνει σχέση και με την αδερφή της την Κριστίνα, βυθίζοντας τη Φρίντα σε κατάθλιψη. Όπως αποκαλύπτεται ο γάμος τους δεν ήταν ένας «ανοιχτός γάμος» αλλά και οι δυο είχαν πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις. Όμως ο θάνατος της Φρίντα κυριολεκτικά τον συνέτριψε. «Η ημέρα που πέθανε η Φρίντα, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Το 1955 έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο. Αλλά έκανε ακόμα ένα γάμο με την εκδότρια Έμα Ουρτάδο. Στις 24 Νοεμβρίου 1957 πέθανε από έμφραγμα στο εργαστήριό του.
Ο κόσμος μετά την εποχή τους, τους σκέφτεται πάντα μαζί. Ντιέγκο και Φρίντα. Και τους ενώνει μέσα από πολυάριθμες προσωπικές ιστορίες και εκθέσεις με τα έργα τους πάντα δίπλα, πάντα μαζί.
