Οι λαοί των Άλπεων προσπάθησαν να εναντιωθούν με κάθε τρόπο στην πολιτισμική ομογενοποίηση και στον αφανισμό των παραδόσεών τους. Σε αυτόν τον μακροχρόνιο αγώνα ενάντια στην απαλλοτρίωση κοινών γαιών, που επέφερε το προς διαμόρφωση μοντέρνο κράτος, οι γυναίκες αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή ως πολεμίστριες αλλά και ως διανοήτριες. Κατά κύριο λόγο όμως ως αυτές που διαφύλαξαν τη μνήμη. Τις κυνήγησαν και με τις κατηγορίες της μαγείας και της αίρεσης, που εκείνη την εποχή έγιναν ταυτόσημες τις οδήγησαν στην πυρά.
Το κυνήγι των μαγισσών υπήρξε ένα πανίσχυρο όπλο ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ανυπακοής. Υπάρχουν κάθε άλλο παρά περίεργες συμπτώσεις μεταξύ της επανεμφάνισης των διώξεων κατά των γυναικών, του κυνηγιού των αιρετικών και της έκρηξης των μεγάλων εξεγέρσεων, τόσο των αστικών όσο και των αγροτικών, που έβαλαν φωτιά στην Ευρώπη για σχεδόν τρεις αιώνες.
Το κείμενο της Ιταλίδας ανθρωπολόγου και φεμινίστριας Michela Zucca «Αιρετικές επαναστάτριες γένους θηλυκού: Γυναίκες των δασών και των βουνών» [L’eresia delle femmine ribelli: Donne delle foreste e delle montagne] γράφτηκε στα ιταλικά και αρχικά δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Derive Approdi της Ρώμης, το 2004, στο συλλογικό έργο “Eretici dimenticati. Dal Medioevo alla modernità” [Λησμονημένοι αιρετικοί. Από τον Μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή] το οποίο επιμελήθηκαν οι Corrado Mornese και Gustavo Buratti.
Λίγα χρόνια μετά, τον Σεπτέμβριο του 2007, συμπεριλήφθηκε, επίσης, σε μια μπροσούρα, η οποία κυκλοφόρησε στο Βαλ ντι Σούσα του Πιεμόντε της Ιταλίας, στο πλαίσιο τριήμερης εκδήλωσης με θέμα “L’ eresia e la rivolta” [Αίρεση και εξέγερση] του κινήματος «No Tav στο Ve-naus» (Τορίνο), κίνημα που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατασκευή υπερσιδηρόδρομου στην εκεί κοιλάδα, εξαιτίας των καταστρεπτικών συνεπειών, σε οικολογικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, για τις κοινότητες της περιοχής. Από τον Ιούνιο του 2010, η μπροσούρα αυτή, διατίθεται τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή από το κέντρο πληροφόρησης και εκδόσεων Porfido του Τορίνο.
Στην παρούσα έκδοση, η οποία είναι και η πρώτη στην ελληνική γλώσσα, η μετάφραση ακολουθεί την έκδοση του Porfido του 2010, η οποία και συμπεριλαμβάνεται, λαμβάνοντας όμως υπόψη της και την αρχική του 2004. Οι σημειώσεις τέλους ανήκουν στη μεταφράστρια, όπως και οι σημειώσεις εντός αγκυλών σε όλη την έκδοση. Η εικονογράφηση είναι πρωτότυπη και έγινε αποκλειστικά για την ελληνική έκδοση.
