Να βρεις τον εαυτό σου. Να βρεις επιτέλους τον εαυτό σου. Όλοι το λένε, αυτός είναι ο δρόμος, ο πολυπόθητος στόχος ζωής, το ιερό δισκοπότηρο της ανεύρεσης του ποιος πραγματικά είσαι. Είμαστε όμως σίγουροι ότι είναι τόσο καλή ιδέα; Είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για κάτι που όντως θέλουμε; Ποιο σκεπτικό υπάρχει πίσω από την πεποίθηση ότι αυτό που θα βρεις κρυμμένο θα σε λυτρώσει, θα σε κάνει να αισθάνεσαι εφεξής καλύτερα, θα σε σταματήσει απ’ το να βασανίζεσαι με ιδέες ασύμβατες με τα αληθινά σου θέλω;
Μήπως είναι καλύτερο να σε συγκροτούν τα ζωτικά σου ψεύδη και οι ψευδαισθήσεις σου, απ’ το να σε γκρεμοτσακίσει η αλήθεια που κρυβόταν πίσω τους; Γιατί άραγε να είναι προτιμότερο να καταλάβεις κάποτε ότι δεν είσαι αυτός που νόμιζες; Ποιος ωφελείται; Οι άλλοι; Εσύ; Τι πείραζε να νομίζεις κάτι άλλο; Τι πείραζε αυτή η εικόνα εαυτού που είχες και θαύμαζες; Αφού την πίστευες τόσο πολύ, η πίστη σου δεν είχε γίνει με τη σειρά της μέρος της πραγματικότητας;
Μην ψάχνετε να βρείτε ποιοι είστε. Μείνετε σε αυτό που πιστεύετε. Στρογγυλοκαθίστε πάνω του. Σφιχταγκαλιάστε το. Μα δεν θα σας πάει πουθενά αυτό και θα σας κρατήσει καθηλωμένους; Εννοείται. Αλλά και τι ακριβώς σας κάνει να πιστεύετε ότι η αυτογνωσία θα σας κινητοποιήσει; Τουλάχιστον εδώ που είστε έχετε κάτι με το οποίο νιώθετε καλά. Πιθανότατα όχι σκέτα καλά, αλλά σίγουρα και όχι σκέτα άσχημα. Εισπράττετε κάτι πολύτιμο από την προβολή της ψευδούς αυτοεικόνας σας. Κάποιοι είστε. Κάτι κάνετε. Έχετε ένα στίγμα. Μια αξία. Παραγνωρισμένη πιθανώς, αλλά πάντως αναμφισβήτητη. Το νιώθετε, το ξέρετε, ισχύει. Όλο αυτό σας κρατάει ψυχικά όρθιο. Λίγο είναι; Από πότε; Με ποιο κριτήριο;
Με το κριτήριο της αλήθειας; Με το αφού δεν είναι αλήθεια, τι να λέμε τώρα; Ναι, αλλά αν δεν το μάθετε ποτέ, για σας θα είναι πάντα η αλήθεια, η αλήθεια σας, η πολύτιμη σας αλήθεια, η αλήθεια που σας κάνει να είστε αυτό που είστε. Σύμφωνοι, στα μάτια σας μόνο, αλλά τι θα ήταν περισσότερο σημαντικό; Τα μάτια των άλλων; Ας πάρουμε το αντίστροφο παράδειγμα. Αντικειμενικά κάνετε κάτι αξιοζήλευτο στη ζωή σας. Οι άλλοι σας κοιτούν με θαυμασμό και σεβασμό. Το βλέμμα σας όμως στον εαυτό σας, η φωνή που έχετε μέσα σας, σας υπενθυμίζουν διαρκώς ότι οι άλλοι δεν έχουν καταλάβει καλά, ότι δεν αξίζετε και τόσο τον κόπο, ότι στην πραγματικότητα είστε βαθύτατα ασήμαντοι. Περνάτε καλύτερα νομίζετε από εκείνον που φτιάχνεται με την, ζωτικά, ψευδή προβολή του;
Σταματήστε να αναζητάτε την αλήθεια για τον εαυτό σας. Είναι δρόμος γεμάτος νάρκες. Το πολύ έως συντριπτικά πιθανότερο είναι ότι δεν θα ανακαλύψετε πως έχετε μέσα σας κρυμμένους θησαυρούς και δυνατότητες που κάτι σας εμπόδιζε να δείτε, με αποτέλεσμα να μένουν ως τώρα αναξιοποίητες, το πολύ έως συντριπτικά πιθανότερο είναι να σταματήσει η ιδιωτική προβολή, να γυρίσετε το βλέμμα σας προς τον μηχανικό προβολής και να δείτε κάποιον που σας προκαλεί αμηχανία, αν όχι και ντροπή. Τι να τον κάνετε τώρα αυτόν τον θλιβερό τύπο που σας κορόιδευε τόσον καιρό; Αυτός ο μικροκαμωμένος, καμπουριαστός, σκιερός, μίζερος άνθρωπος θα σας δώσει το έναυσμα; Από που κι ως που; Αυτός ο μικρού μεγέθους και χαμηλής έντασης φωτός άνθρωπος το μόνο σοφό πράγμα που είχε κάνει ήταν να προβάλλει το ταινιάκι του και να σας δείχνει μια τόσο μυστηριωδώς γοητευτική και προικισμένη φιγούρα. Έτσι έσωζε την παρτίδα του. Μην του στερήσετε τη σωτηρία της. Είναι η μόνη σωτηρία που του αναλογεί, στη μόνη παρτίδα που του αναλογεί. Του αξίζει να τη ζήσει ως κάποιος. Μην του αφαιρείτε το θεμελιώδες δικαίωμα του να ζήσει νομίζοντας ότι είναι κάτι που ποτέ δεν ήταν.
Μην βρείτε ποτέ τον αληθινό σας εαυτό. Ήξερε καλά τι έκανε όταν επέλεξε να σας κρυφτεί.
Μία Απάντηση
Η αυτογνωσία δεν υπόσχεται την τελειότητα ή την ευτυχία, -μονάχα ένα ψήγμα της μεταθανατιας ελευθερίας. -Το παράδοξο του να είσαι συγχρόνως ζωντανός και νεκρός.
Η αυτογνωσία προστάζει τον θάνατο Σου -αλαμπρατσετο με «τα πέντε στάδια του πένθους» του αφανισμού Σου.
Worth it? Yes! Δεν θα ήθελες να βγάλεις γλώσσα στην άβυσσο?