Μιλήσαμε με τους 10 συγγραφείς που βρέθηκαν στη short list των Public Books Awards στην κατηγορία Ελληνικό Διήγημα

Oι 10 φιναλίστ στην κατηγορία ελληνικό διήγημα μας συστήνουν το βιβλίο τους

Επιμέλεια: Πέπη Νικολοπούλου

 

191.424 ψήφοι ανέδειξαν τα 10 δημοφιλέστερα βιβλία στις 8 κατηγορίες των Βραβείων Βιβλίου Public 2022. Tο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ανέδειξε το 10 πιο αγαπημένα του βιβλία σε 8 διαφορετικές κατηγορίες. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 14 Ιουνίου και η ανακοίνωση των μεγάλων νικητών θα γίνει μία εβδομάδα αργότερα, στις 21 Ιουνίου, διαδικτυακά. Μέχρι τότε όμως, ας γνωρίσουμε καλύτερα τα βιβλία που διεκδικούν Βραβείο Βιβλίου Public για το 2022. 

Εμείς μιλήσαμε με τους 10 φιναλίστ στην κατηγορία ελληνικό διήγημα  και ανυπομονούμε να μάθουμε ποιος τελικά από αυτούς τους 10 υπέροχους συγγραφείς, θα είναι ο μεγάλος νικητής:

«Αεροδρόμιο», Ελίζα Παναγιωτάτου | Εκδόσεις Αντίποδες

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Το Αεροδρόμιο είναι μια συλλογή διηγημάτων, στην οποία ο χώρος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι χαρακτήρες βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα τράνζιτ και η αφήγηση τροφοδοτείται από την αναμονή. Αυτό το κενό που δημιουργείται, όταν φαινομενικά δεν συμβαίνουν πολλά πράγματα, καθίσταται αφορμή για παρατήρηση, ενδοσκόπηση και εξομολογήσεις. Οι χαρακτήρες συνδέουν το εδώ και τώρα της αφήγησης με τις βιογραφίες τους, και το αεροδρόμιο, ως μη-τόπος, παίζει καταλυτικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Εμβόλιμα παρεμβάλλονται σύντομα κείμενα που διακόπτουν την αφήγηση, σχόλια σε όσα προηγήθηκαν και όσα ακολουθούν.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Αφορμή υπήρξε η προσωπική εμπειρία, τα ταξίδια και οι αναμονές σε αεροδρόμια. Κατά τη διάρκεια αυτών των κενών χρόνων παρατηρούσα τις δυνατότητες που δίνουν οι χώροι τράνζιτ στην σκέψη να κινηθεί χωρίς τους περιορισμούς που θέτουν τα συνήθη ερεθίσματα, κι έτσι κατέληξα πως ο τόπος αυτός είναι κατάλληλος για τις ιστορίες μου. Επίσης, η απουσία εναλλαγών στα ερεθίσματα, κατεξοχήν χαρακτηριστικό των μη-τόπων, δίνει στην υλικότητα των σωμάτων μια παρουσία που μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και με την οποία θέλησα να ασχοληθώ αφηγηματικά.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Ο κόσμος είναι ένα πλέγμα από δυνατότητες και το κάθε άτομο μια ψηφίδα. Οι ψηφίδες συνδέονται και συνθέτουν μια περίπλοκη εικόνα. Αυτό συμβαίνει τόσο στο Αεροδρόμιο όσο και στην πραγματική ζωή. Οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες θα ήθελα να νιώσουν οικεία με αυτό που διαβάζουν. Επίσης θα ήθελα να αντιμετωπίσουν τους χαρακτήρες των ιστοριών μου με επιείκεια, τρυφερότητα και συμπάθεια. Και τέλος θα ήθελα να περάσουν τον χρόνο τους ευχάριστα.

«Αυτό φταίει», Βίβιαν Αβραμίδου-Πλουμπή | Εκδόσεις Μελάνι

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

«Αυτό φταίει»· μια συλλογή μικρών διηγημάτων που κυκλοφορεί κάτω από τη φιλόξενη σκέπη των εκδόσεων Μελάνι, εμπνευσμένα μέσα από αντίστοιχες φωτογραφίες. Μια καινούργια αρχή, είναι για μένα αυτό το βιβλίο, το γύρισμά μου στη μικρή φόρμα. Ένα παιγνίδι με εικόνες, που, εγκλωβισμένες στον χρόνο μέσα από τον φωτογραφικό φακό, με περίμεναν σαν γρίφοι, με καλούσαν επίμονα να τις αποκρυπτογραφήσω· να φτιάξω τις δικές μου σκηνές, να τις βάψω με χρώματα, να τους δώσω άρωμα. Τις έντυσα με λέξεις κι έγιναν καινούργιες ιστορίες. Εβδομήντα εννιά μικρές περιπέτειες της ζωής, που όπως έλεγε ο Κηλαηδόνης, «όλο κάτι μας θυμίζουν, μα δεν ξέρουμε τι». Αν και ιδιαίτερα απαιτητική, αυτή η μικρή φόρμα μπήκε για τα καλά στη ζωή μου και την έχω λατρέψει. Οι ιστορίες μου αναφέρονται σε χαρακτήρες, σε στιγμιότυπα, σε συμπεριφορές· σαν μικρές ψηφίδες της ίδιας της ζωής. Ελπίζω πως το αποτέλεσμα έχει κάτι να πει και σε σας.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Πρώτο ήρθε το ανήσυχο βλέμμα του Μαξ, σαν έβγαινα από μια μπυραρία του Μπρίστολ. Στεκόταν πίσω από το τζάμι ενός διαμερίσματος του πρώτου ορόφου και μέτραγε τους περαστικούς. Σήκωσα το κινητό μου τηλέφωνο και εγκλώβισα την στιγμή σε μια φωτογραφία. Αρκετές μέρες αργότερα, κοιτώντας την ξανά, ξεπήδησε, εντελώς αβίαστα, η πρώτη μου βινιέτα· η πρώτη μου μικρή ιστορία. Την ανάρτησα στο Facebook για τους φίλους μου μαζί με τη φωτογραφία του σκύλου που βάφτισα Μαξ, κι εκείνοι τη δέχτηκαν με αγάπη. Οι εικόνες μου μιλάνε· λένε ιστορίες τέτοιες κι αλλιώτικες. Εξηγούν συγκινήσεις και χαρές. Ξεθάβουν συναισθήματα, προδίδουν πάθη· δικά μου, δικά σου, του ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Κι έτσι, με αφορμή τις φωτογραφίες, ανώνυμων κι επώνυμων, όπως εκείνες της αγαπημένης φίλης φωτογράφου Χλόης Ακριθάκη, μοιράζομαι πια αυτό το άλλοτε μοναχικό παιγνίδι, με τον κάθε αναγνώστη που επιθυμεί να πετάξει μαζί μου, σιωπηλά και αθόρυβα, πάνω από τον κόσμο μας.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Σκηνές της καθημερινής μας ζωής. Της δικιάς μας, των συνανθρώπων μας. Τις ιστορίες της συλλογής μου, τις έχουμε γράψει όλοι μαζί. Αυτό θέλω να δώσω μέσα από αυτές. Την πεποίθηση πως τον κόσμο μας τον πλάθουμε εμείς. Κι αν κάτι πάει λάθος, γι’ αυτό, φταίμε όλοι μαζί

«Αφαίας και Τελαμώνος», Κώστας Β. Κατσουλάρης | Εκδόσεις Μεταίχμιο

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Τι κάνει ένα οπισθόφυλλο όταν το βιβλίο λείπει; Μήπως το ποδόσφαιρο θα ήταν δικαιότερο αν η μπάλα δεν ήταν στρογγυλή; Τι είδους άνθρωπος κλείνει ερωτικό ραντεβού σε μια πλατεία που δεν υπάρχει και τι γυρεύει μια μαύρη γάτα Αφαίας & Τελαμώνος μεσάνυχτα νταν; Ένας ήρωας αυτής της συλλογής αναζητά το Τέρας κάτω από την Εθνική Άμυνα, ενώ άλλος σώζει έναν άγγελο από τον συρμό στον Άγιο Αντώνιο. Κάποιοι οργανώνουν σιωπηρές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα αναλαμβάνοντας την ευθύνη για λάθη που δεν έχουν διαπράξει, μια γυναίκα παρασύρεται από τον δυνατό άνεμο στα ανοιχτά της Τήνου, ενώ στα νερά μιας ξέρας στην άγονη γραμμή ο αφηγητής έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με ένα σοφό ψάρι. Είκοσι τέσσερις εκτενείς, ευσύνοπτες ή και αστραπιαίες ιστορίες, στις οποίες η ζωή βγάζει γλώσσα.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Γωνία Αφαίας και Τελαμώνος, πίσω από το λιμάνι της Αίγινας, ο χρόνος σταματάει, οι μάσκες κατεβαίνουν και δυο κορίτσια δίνουν ένα φιλί, ενώ μια μαύρη γάτα –την έχουμε βαφτίσει «Πίσσα»– σουλατσάρει ανέμελη ανάμεσά τους. Βεγγαλικά φωτίζουν τον ουρανό, Πρωτοχρονιά ή Ανάσταση, δεν είναι βέβαιο, ο κόσμος όμως είναι έτοιμος να υποδεχτεί το θαύμα.

Πολλά χιλιόμετρα μακριά, ένα άλλο κορίτσι, έχει πάρει στα χέρια του το μοβ σπρέι, στέκεται μπροστά από το άγαλμα του Κωστή Παλαμά, έξω από το Πνευματικό Κέντρο στην Ακαδημίας, και γράφει με κεφαλαία γράμματα «ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ». Βγάζω το κινητό μου και απαθανατίζω αυτήν τη φευγαλέα ειρωνική στιγμή της ζωής στη μεγαλούπολη.

Στον Άγιο Αντώνιο, στο μετρό, γίνομαι μάρτυρας μιας αποτρόπαιας σκηνής, καθώς κάποιος σπρώχνει έναν άστεγο μέσα στον συρμό και φεύγει τρέχοντας τραβολογώντας μαζί του μια νεαρή κοπέλα που η μπλούζα της είναι μέσα στα αίματα. Τι έχει συμβεί; Τι πραγματικά έχει συμβεί; Αυτό μονάχα η λογοτεχνία μπορεί να το γνωρίζει ή έστω να το υποθέσει, σκέφτομαι. Λίγες μέρες αργότερα γράφω ένα διήγημα με τον τίτλο «Πειρασμός στον Άγιο Αντώνιο».

Εν κατακλείδι: Οι ιστορίες πάνε κι έρχονται, κυκλοφορούν «εκεί έξω» ελεύθερες, δεν χρειάζεται παρά να απλώσεις το χέρι σου και να τις κρατήσεις για λίγο στη χούφτα σου. Άλλες γίνονται σκόνη κι εξαφανίζονται, κι άλλες αφήνουν στην παλάμη σου ένα μικρό μαργαριτάρι.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Πρώτα απ’ όλα, την αίσθηση της πλήρους ελευθερίας. Να νιώσει ότι δεν διαβάζει ένα λογοτεχνικό έργο, αλλά ότι κυκλοφορεί σε ένα ιδιόρρυθμο θεματικό πάρκο, που είναι φτιαγμένο από λέξεις (συν μια δυο φωτογραφίες). Σε κάποια σημεία ίσως σοκαριστεί, σε κάποια άλλα ίσως συντονιστεί με την ευαισθησία του αφηγητή, σε κάποια άλλα ίσως γελάσει. Αλλά αν δώσει χρόνο και ενέργεια, θα προκύψουν αναπάντεχοι συνδυασμοί σκέψεων και αισθήσεων, κι ίσως τότε διακρίνει μέσα στους παράδοξους καθρέφτες αυτών των κειμένων τα πολλαπλά πρόσωπα της εποχής μας.

«Θεσσαλονίκη-Κωνσταντινούπολη-Ανατολή», Θωμάς Κοροβίνης | Εκδόσεις Άγρα

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Διαβάστε αυτό το βιβλίο για να ταξιδέψετε σε ζωντανούς παραδείσους μιας πρόσφατης πλούσιας και σπαρταριστής ζωής σε τόπους, όπου ο ελληνισμός άνθισε και έδρεψε δάφνες δίπλα σε άλλους λαούς διδάσκοντας έτσι την παγκόσμια αξία της διαπολιτισμικής όσμωσης.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;
Το βιβλίο προέκυψε ως αποτέλεσμα της συγκέντρωσης πεζογραφημάτων μου που όλα μαζί σχηματίζουν ένα μωσαϊκό, ένα συναξάρι της ανθρωπογεωγραφικής θεώρησής μου και της προσωπικής μυθολογίας μου σχετικά με τις δύο πόλεις που ορίζουν τη σύνολη προσωπικότητά μου.
Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Διαβάζοντας το βιβλίο μου η αίσθηση που επιθυμώ και πιστεύω ότι θα αποκομίσει ο αναγνώστης είναι είναι το γεγονός ότι θα έχει πλουτίσει ένα μέρος της πατριδογνωσίας και της πολιτιστικής ταυτότητάς του μέσω της γνωριμίας του και της περιδιάβασής του σε ιστορικούς τόπους, όπως η Πόλη και η Θεσσαλονίκη, που έδωσαν εμβληματικό τόνο στη διαμόρφωση της πρόσφατης κουλτούρας της χώρας μας όσον αφορά το ανατολικό της πρόσωπο.

«Ιστορίες ανθρώπων της σχεδόν διπλανής πόρτας», Βελισσάριος Πετίνης | Εκδόσεις Γκοβόστη

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Πρόκειται για είκοσι τρεις ιστορίες ανθρώπων της καθημερινότητας, κοινωνικά, οικογενειακά και επαγγελματικά καταξιωμένων, που ο χαρακτήρας του διαμορφώνεται εν πολλοίς από τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές και πολιτικές συνθήκες της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου (χρόνια του μεσοπολέμου, εμφυλιακά, μετεμφυλιακά, χρόνια της μεταπολίτευσης, μέχρι και σήμερα). Εμφανίζονται σαν σε αγωνιώδεις κινηματογραφικές σκηνές μπροστά στον αναγνώστη, όταν εξ αιτίας ή εξ αφορμής κάποιων προσωπικών και κοινωνικών γεγονότων, μετουσιώνονται σε αγίους ή απεχθείς, επιλογές που μεταβάλλουν όχι μόνο τη ζωή τους, αλλά που στο τέλος συστρέφουν τον ίδιο τον περιβάλλοντα χώρο σε μια δίνη αυτοκαταδίκης και αυτοτιμωρίας.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Το βιβλίο προέκυψε, από προσωπικά βιώματα, διηγήσεις τρίτων, εμπειρίες. Στο βιβλίο αποτυπώνονται οι απόψεις μου για Εθνικά θέματα, τη Δικαιοσύνη, την τιμωρία των ηθικών εγκλημάτων, τον Έρωτα, την ανθρωπιά, χωρίς να λείπει κάποιες στιγμές ένα στοιχείο μεταφυσικό, μαγικό, φανταστικό. Οι ήρωες μου, μου επέβαλαν, κυριολεκτικά, την προβολή τους, πιστεύοντας ότι δεν θα περάσουν απαρατήρητοι, ότι δεν θα κριθούν χωρίς απολογία από τον αναγνώστη.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Η αίσθηση που θέλω ν’ αποκομίσει ο αναγνώστης είναι η συγκίνηση, η συμμετοχή του, η μετάβαση του στον κόσμο που κινούνται οι ήρωες, ώστε να κατανοήσει τα κίνητρα της συμπεριφοράς τους, τη μετάλλαξη τους από ανθρώπους «της διπλανής πόρτας» σε α γ ν ώ σ τ ο υ ς. Θέλω και ο νεότερος αναγνώστης να γνωρίσει τους ελληνικούς κώδικες συμπεριφοράς, όπως φιλία, ξενοφοβία, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, διασκέδαση, και για παράδειγμα, η ελληνική μουσική και το τραγούδι γενικότερα, ως τραγωδία, ως μέθεξη και ως κάθαρση, όπως αποκαθίστανται στην πανάρχαια λειτουργία τους.

«Νερό να πάρεις – Ιστορίες καθημερινής χαρμολύπης», Κλειώ Βλαχάκη | Εκδόσεις Γράφημα

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;
Το βιβλίο μου αποτελείται από ιστορίες καθημερινής χαρμολύπης. Αυτό που κρύβει η ζωή κάθε μέρα. Έμπνευση αποτελούν οι άνθρωποι του δρόμου, της γειτονιάς, οι φίλοι, οι περαστικοί από τη ζωή μας.
Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;
Το βιβλίο προέκυψε ένα βράδυ που πήρα την απόφαση να μαζέψω όλα τα κείμενα. Ήθελα να εντάξω σε μια μεγάλη ομάδα όλους αυτούς που παρατηρούσα τόσα χρόνια και έκλεβα τις στιγμές τους.
Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Η χαρά εναλλάσσεται με τη λύπη, ο αυτοσαρκασμός με το γέλιο, ο πόνος με τη λύτρωση, ο θάνατος με τον έρωτα, η απογοήτευση με την ελπίδα, το φευγιό με την προσμονή. Ένα παζλ συναισθημάτων. Όλα αυτά που μπορούμε ακόμα να νιώσουμε.

«Οι δαίμονες του Αρέτσο», Αλέκα Πλακονούρη | Εκδόσεις Κέδρος

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Οι Δαίμονες του Αρέτσο είναι μια συλλογή που αποτελείται από δεκαπέντε διηγήματα. Σε πρωτοπρόσωπη ή σε τριτοπρόσωπη αφήγηση είναι ιστορίες απλών ανθρώπων, που οι ζωές τους κυλούν στην υποσκιά της Ιστορίας. Κάτω από την επιφάνεια αυτού του ιστορικού παλίμψηστου, οι ήρωές μου ζουν τη δική τους καθημερινότητα, ορίζοντας έτσι το μεγάλο θέατρο του κόσμου ‒μέσα από πράξεις ή και μέσα από παραλείψεις‒ και συγχρόνως ορίζονται από αυτό.

Τα διηγήματα χωρίζονται σε τρεις ενότητες, με τίτλους δανεισμένους από τον χώρο των εικαστικών, Νωπογραφίες, Κολλάζ και Graffiti, που νοηματοδοτούν και κατατάσσουν χρονικά ιστορίες οι οποίες εκτείνονται από τις αρχές του 20ού αιώνα και την ελληνική επαρχία ως τις μέρες μας και την Αθήνα της κρίσης. Οι τόποι και τα τοπία που υπάρχουν στα διηγήματα αυτά δεν είναι μόνο γεωγραφικά και εν γένει ρεαλιστικά, θέλω να πιστεύω, αλλά και ψυχικά και αισθητικά. Ο έρωτας και ο θάνατος, η μοναξιά και η συλλογικότητα, το παλιό και το νέο, ο πραγματισμός και το όνειρο, η θέση της γυναίκας και το ανήσυχο βλέμμα των παιδιών, η μοναχικότητα και η συλλογικότητα είναι μερικά από τα θέματα που με απασχολούν.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Τα διηγήματα αυτά έχουν γραφτεί σε ένα μεγάλο εύρος χρόνου. Κάποιες ιστορίες ήταν προσωπικά μου βιώματα, άλλες με κάποιο τρόπο έφτασαν σ’ εμένα και άλλες τις έπλασα. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως αυτοί οι άνθρωποι, στους οποίους και αφιερώνω το βιβλίο, ήρθαν και με βρήκαν εν αγνοία τους, και μερικές φορές και παρά τη θέλησή μου, και άρθρωσαν λόγο μέσα από τα διηγήματά μου. Με σεβασμό, αγάπη, φροντίδα, υπομονή ‒και ασφαλώς με το μεράκι του τεχνίτη που νυχθημερόν παλεύει με τις λέξεις, εφόσον το επάγγελμά μου είναι επιμελήτρια εκδόσεων‒, άκουσα ό,τι είχαν να μου πουν και έχτισα τις ιστορίες τους λέξη τη λέξη, φράση τη φράση, εικόνα την εικόνα. Από την άλλη εύχομαι να έχω προσεγγίσει έστω και στο ελάχιστο τη ρήση του Αριστοτέλη ‒από την Ποιητική του‒ που λέει ότι ο ποιητής είναι μιμητής, όπως ο ζωγράφος ή κάθε άλλος εικονοποιός, και πρέπει να παριστάνει τα πράγματα είτε όπως ήταν ή είναι, είτε όπως τα λέγουν και τα πιστεύουν, είτε έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Όποιες και να είναι οι δικές μου προθέσεις και προσδοκίες, ξέρω πως κάθε αναγνώστης θα έχει την εντελώς δική του πρόσληψη των διηγημάτων μου. Δηλαδή συμφωνώ με τη θεωρία που λέει πως δεν υπάρχει μόνο ένα έργο τέχνης, αλλά τόσα όσα και οι πιθανοί ή οι εν δυνάμει αποδέκτες του. Απλώς εύχομαι αυτός ο αναγνώστης να έχει μια ιδιαιτέρως ανήσυχη ματιά, ακόμη και αν είναι να αποδομήσει ό,τι διαβάζει· και εκεί θα συναντηθούμε. Ακριβώς όπως συμβουλεύει ο Γιάννης Σκαρίμπας μια έφηβη αναγνώστρια στο διήγημά μου με τίτλο «Τρελά νερά»: «Και να κρίνεις ό,τι διαβάζεις. Μην τα κατεβάζεις αμάσητα».

«Οι υπέροχοι νεκροί», Αντριάνα Μίνου | Εκδόσεις Στιγμός

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Οι Υπέροχοι Νεκροί είναι μια συλλογή μικροδιηγημάτων που θα μπορούσαν να ανήκουν στο φανταστικό είδος της αν-ιστορικής λογοτεχνίας, ένα είδος γραφής που ασχολείται με την αποδόμηση της Ιστορίας και την ανασύνθεσή της σε ποιητικές εικόνες που μοιάζουν συχνά με σουρρεαλιστικές παραβολές. Στους Υπέροχους Νεκρούς, διάσημοι (και συνήθως υπέροχοι) νεκροί χαρακτήρες βρίσκονται σε ονειρικά τοπία ή επηρεάζουν με απροσδόκητους τρόπους τους ζωντανούς. Ο Μπραμς έχει προβλήματα με το τηλέφωνό του και είναι εξαρτημένος από το λάχανο τουρσί, η Μάρλεν Ντίτριχ ζει μέσα σ’ έναν καταψύκτη με παγωτά, ο Κλωντ Φρανσουά γίνεται η αφορμή για μια παράξενη επανάσταση, ο Βιτγκενστάιν βράζει μέσα σε μια μαρμίτα με σούπα, ο Σκοτ της Ανταρκτικής θέλει να μάθει πιάνο, η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Βαυαρίας αποφασίζει να δουλέψει σε κρουαζιερόπλοιο ως πιανίστα, ο Ιούλιος Καίσαρας ταπεινώνεται από ένα μπολ με εντόσθια ψαριών κι ένα μυστηριώδη γλάρο, η Βιρτζίνια Γουλφ, η Σάρα Κέιν και η Σύλβια Πλαθ πίνουν bloody mary στο σαλόνι ενώ ο αστροναύτης Γκας Γκρίσομ τα ’χει κρυφά με τη Βεατρίκη του Δάντη.

Το βιβλίο είναι γεμάτο αναφορές στο έργο και τη ζωή γνωστών καλλιτεχνών, φιλοσόφων, συγγραφέων και άλλων προσωπικοτήτων, σουρρεαλιστικές νύξεις, κωμικά υπονοούμενα και παιγνιώδεις οπτικές γωνίες. Ιστορικές φιγούρες χρησιμοποιούνται ως αρχετυπικές εικόνες, συχνά απογυμνωμένες από τις ιστορικές τους διαστάσεις ώστε να αποκαλυφθεί ένας πυρήνας απλώς ανθρώπινος. Ιστορικά σημαντικοί χαρακτήρες κατεβαίνουν από τα βάθρα τους για να μας θυμίσουν πως η αναζήτηση της ταυτότητας και του προσωπικού νοήματος είναι ένας αγώνας μοναχικός, κοινός για όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικού στάτους. Το αποτέλεσμα είναι ένα περίπλοκο μωσαϊκό σκέψεων που αναζητούν τις ιστορίες τους, πολλές φορές σχεδόν εισβάλλοντας σε αυτές. Σκέψεις πάνω στην ταυτότητα, τη μοναδικότητα, την ιδιοσυγκρασία, τα πολλαπλά νοήματα της ύπαρξης, ζωές που απολαμβάνονται ή χαραμίζονται. Οι Υπέροχοι Νεκροί είναι, ίσως πάνω απ’ όλα, ένας χορός μεταμφιεσμένων που συμβαίνει ακριβώς στο σημείο που συναντιούνται το κωμικό και το τραγικό, η σαχλαμάρα και η αυστηρότητα, ο μυστικισμός και η κοινοτοπία, το αιώνιο και το εφήμερο.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Το βιβλίο κυκλοφόρησε αρχικά το 2020 στα αγγλικά (The Fabulous Dead) από τον εκδοτικό Kernpunkt Press στη Νέα Υόρκη, παρόλο που η αρχική του μορφή είναι αυτή που κυκλοφορεί τώρα στα ελληνικά. Είναι το έκτο μου βιβλίο και η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τις εκδόσεις Στιγμός – όλα τα προηγούμενα βιβλία μου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες. Η ελαστικότητα των ορίων της ανθρώπινης ταυτότητας, μία από τις κεντρικές ιδέες του βιβλίου, είναι ένα θέμα που με απασχολεί γενικά και ως συγγραφέα αλλά και σε όλα τα καλλιτεχνικά μου πρότζεκτ, μουσικά ή performance, καθώς είμαι και μουσικός. Το έναυσμα ήταν μάλλον κάποια αποφθέγματα διάσημων προσωπικοτήτων πάνω στα οποία έπεσα κάποια στιγμή, και τα οποία φανέρωναν πτυχές τους που υπονόμευαν την εικόνα που έχει το ευρύ κοινό γι’ αυτές.

Έτσι προέκυψε η ιδέα μιας ανθολογίας με πρωταγωνιστές ιστορικά πρόσωπα σε “παταφυσικές” καταστάσεις. Το αποτέλεσμα μοιάζει μάλλον με περιήγηση σε ένα ονειρικό μοτέλ όπου κάθε δωμάτιο περιέχει μια ιστορία που ανακατεύει το ιστορικό με το φαντασιακό με τρόπους που τους προσδίδουν ένα νέο νόημα, το οποίο – ελπίζω – συνομιλεί με το αναγνωστικό κοινό του σήμερα. Αφού δοκίμασα να συνεργαστώ με διάφορους εκδοτικούς στην Ελλάδα, είχα την τύχη να συναντήσω τις εκδόσεις Στιγμός και την εκδότρια, Μαρία Γυπαράκη, η οποία αγάπησε αυτό το βιβλίο από την πρώτη στιγμή. Έτσι, χάρη σ’ αυτήν, και με τη βοήθεια της Αγγελικής Κορρέ στην επιμέλεια του κειμένου, προέκυψε αυτή η πανέμορφη έκδοση. Το ότι είναι στη βραχεία λίστα των βραβείων Public είναι ανέλπιστη χαρά για μένα και είμαι απερίγραπτα ευγνώμων στους αναγνώστες που το αγάπησαν τόσο και το ψήφισαν.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Διασκέδασα τρομερά γράφοντας αυτό το βιβλίο, κάθε λέξη του περιέχει την εκστατική απόλαυση που ένιωθα γράφοντάς το, και θέλω πολύ ένα κομμάτι από αυτή την αίσθηση να το πάρουν και οι αναγνώστες. Παρόλο που ο τίτλος ίσως ακούγεται λιγουλάκι μακάβριος, νομίζω πως Οι Υπέροχοι Νεκροί είναι ένα βιβλίο που αφήνει εν τέλει μια αίσθηση παράδοξης ελαφράδας και ανακούφισης. Αυτή άλλωστε είναι και η πρόθεσή μου, η οποία, αν κρίνω από τις μέχρι τώρα αντιδράσεις αναγνωστών και κριτικών, φαίνεται πως πέτυχε! Η πρόθεσή μου ήταν επίσης να γράψω ένα βιβλίο που μιλά για αρκετά σοβαρά πράγματα – τα οποία σκεφτόμαστε νομίζω όλοι λίγο πολύ – με απροσδόκητους τρόπους που ξεφεύγουν από την κάπως θλιβερή μπαναλιτέ που μας περικυκλώνει στην καθημερινότητά μας. Και παρόλο που όλοι οι πρωταγωνιστές είναι (εντελώς) νεκροί, είναι ένα βιβλίο για τη ζωή και τους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους ίσως θα μπορούσαμε να τη ζήσουμε.

«Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων», Γιώργος Σκαμπαρδώνης | Εκδόσεις Πατάκη

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Είναι μια συλλογή είκοσι πέντε αυτόνομων διηγημάτων που έγραψα τα τελευταία χρόνια. Η θεματογραφία τους ποικίλει θίγοντας ζητήματα σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση: πτώση και έξαρση, ζωοφιλία, παράδοση και μνήμη, παράδοξο και αλήθεια, υπέρβαση, φθορά και αναγέννηση, υπολογισμός και τύχη, νεότητα και κάμψη. Το ύφος είναι λυρικό, ειρωνικό, ή παιγνιώδες, ποικίλει σε τόνους χαρμολύπης, ενώ παίζει σημαντικό ρόλο η χρήση της γλώσσας.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Μια συλλογή διηγημάτων είναι επιλογή κειμένων που γράφτηκαν σε διαφορετικό χρόνο. Κάθε διήγημα είναι και μια καινούργια έμπνευση. Το βιβλίο στεγάζει εκείνα τα κείμενα που, αν και έχουν διαφορετικό θέμα, συνδέονται με μια βαθύτερη ενότητα που στηρίζεται στο ύφος, στη χρήση της γλώσσας, στην ξεχωριστή οπτική των πραγμάτων και στην προσωπική αίσθηση.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Καταρχάς απόλαυση. Μια ευχαρίστηση που να στηρίζεται σε ποικιλία συναισθημάτων, από τη συγκίνηση ως το χαμόγελο, από την έκσταση ως τη φαιδρότητα. Όλα εκείνα τα αντιφατικά που συνθέτουν την καθημερινή ζωή και τα απρόσμενά της θαύματα.

«Χαρτί & Καλαμάρι», Ηλίας Φουντούλης | Εκδόσεις Χρονικό

Θέλετε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες μας;

Το Χαρτί και Καλαμάρι είναι μια συλλογή από 12 Χριστουγεννιάτικες ιστορίες τρόμου. Μου αρέσει γενικά η λογοτεχνία τρόμου, είμαι εκ φύσεως απαισιόδοξος, οπότε προσθέστε σε αυτές τις δύο πληροφορίες την ψυχολογία των δύο χρόνων covid και μια αίσθηση ματαιότητας για τα πάντα και έτσι καταλήγουμε σε 12 ιστορίες που αποδομούν τη χαρά των Χριστουγέννων με άσχημα πράγματα που συμβαίνουν σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Είναι ένα μικρό όμορφο βιβλιαράκι με σκληρό εξώφυλλο και αντίστοιχη των ιστοριών – σκοτεινή εικονογράφηση από την Κατερίνα Παππού.

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;

Τα Χριστούγεννα του 20, είχα γράψει την τελευταία ιστορία του βιβλίου που είναι η προσωπικά αγαπημένη μου, όπως και του περισσότερου κόσμου που διάβασε το Χαρτί και Καλαμάρι, και θεώρησα ότι δεν της αξίζει να μπει σε μια τυχαία συλλογή διηγημάτων, αλλά θα της άξιζε να πρωταγωνιστεί σε μια συλλογή με άλλες αντίστοιχες ιστορίες. Έτσι μάζεψα όλες τις στερεοτυπικές εικόνες των γιορτών – χαλασμένα στολίδια, λάθος κάλαντα, οικογενειακά τραπέζια, παραδόσεις, φουσκωτοί άγιοι βασίληδες κλπ – σκέφτηκα όλα αυτά που μπορούν να πάνε στραβά και έγραψα το Χαρτί και Καλαμάρι.

Τι αίσθηση θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;

Αρχικά είναι ένα βιβλίο με το οποίο θα ταυτιστεί ο κόσμος που μισεί τα Χριστούγεννα – που δεν είναι λίγος – και στη συνέχεια θέλω να δημιουργήσω ένα κλίμα φόβου για αυτή την περίοδο των γιορτών κατά την οποία πολλοί νιώθουν ασφαλείς και χαρούμενοι, αλλά δεν θα έπρεπε γιατί το «κακό» ελλοχεύει παντού γύρω μας, ειδικά αυτές τις μέρες.

Μείνετε συντονισμένοι για τους νικητές των Βραβείων Βιβλίου Public 2022 στις 21 Ιουνίου στο blog.public.gr

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.