Σπάνια βρίσκουμε τις σωστές λέξεις. Αιωρούνται πάνω μας, κρύβονται μέσα μας, υπάρχουν σιωπηλά και περιμένουν. Ένα χέρι, μια μυρωδιά, μια γεύση, ένα σκίρτημα να τις ανασύρει. Δε γιορτάζουμε σήμερα τον έρωτα, τον μοιραζόμαστε, τον ανασύρουμε από σελίδες που κάποτε υπήρξαν λευκές και γενναίοι εραστές τις γέμισαν με ραγίσματα, πάθη, και ευλογίες. Tότε και τώρα. Λόγια ερωτικά. Γιατί αγαπηθήκαμε…
Μυρωδιά | Έφη Χρυσού
Πέφτω με το πρόσωπο
στο μαξιλάρι που
χθες κοιμόσουν πάνω του.
Σε ρουφάω ως τα βάθη μου.
Δε σε εκπνέω.
Σε κρατάω μέσα μου
με τη μυρωδιά σου.
Αυτήν που αφήνεις
φεύγοντας
για να λυπάμαι λιγότερο
Μέχρι να ξανάρθεις.
Γυμνό σώμα | Γιαννης Ρίτσος
Οι νύχτες με στενεύουν
στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Η γλώσσα μου στο στόμα σου,
η γλώσσα σου στο στόμα μου –
σκοτεινό δάσος….
οι ξυλοκόποι χάθηκαν
και τα πουλιά.
Όπου βρίσκεσαι
υπάρχω.
Τα χείλη μου
περιτρέχουν τ’ αυτί σου.
Τόσο μικρό και τρυφερό
πώς χωράει
όλη τη μουσική;
Ηδονή –
πέρα απ’ τη γέννηση,
πέρα απ΄το θάνατο…
τελικό κ’ αιώνιο
παρόν.
Αγγίζω τα δάχτυλα
των ποδιών σου.
Τι αναρίθμητος ο κόσμος.
Το γέλιο σου | Πάμπλο Νερούδα
Πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις,
πάρε μου τον αέρα, όμως
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.
Μη μου παίρνεις το ρόδο,
την αιχμή της λόγχης σου,
το νερό που αίφνης
στη χαρά σου αναβλύζει,
το ξαφνικό το κύμα
τ’ αργυρό που σε γεννά.
Ο αγώνας μου σκληρός και επιστρέφω
κάποιες φορές με μάτια
κουρασμένα απ’ το να βλέπω
τη γη που δεν αλλάζει,
αλλά σαν μπω το γέλιο σου
ανεβαίνει ως τα ουράνια να με βρει
και μου ανοίγει όλες
τις πόρτες της ζωής.
Αγάπη μου, την πιο σκοτεινή
την ώρα δείξε την αιχμή
του γέλιου σου, κι αν αίφνης
δεις το αίμα μου να βάφει
τις πέτρες του δρόμου,
γέλα, γιατί το γέλιο σου
θα είναι για τα χέρια μου
σαν δροσερό σπαθί.
Δίπλα στη θάλασσα του φθινοπώρου,
πρέπει το γέλιο σου να υψώσει
τον αφρισμένο καταρράχτη του,
και με την άνοιξη, αγάπη,
το γέλιο σου το θέλω σαν
το λουλούδι που περίμενα,
τον κυανό ανθό, το ρόδο
της εύηχης πατρίδας μου.
Γέλα με τη νύχτα,
με τη μέρα ή με το φεγγάρι,
γέλα με τους στριφογυριστούς
δρόμους του νησιού,
γέλα μ’ αυτό το αδέξιο
αγόρι που σε αγαπάει,
όμως όταν εγώ ανοίγω
τα μάτια και τα κλείνω,
όταν τα βήματά μου φεύγουν
κι όταν γυρνούν,
να μου αρνηθείς ψωμί, αέρα,
φως και άνοιξη,
αλλά το γέλιο σου ποτέ
γιατί θα πέθαινα.
Υπενθυμίσεις του έρωτα | Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
Αν σ’ έχει ξεχάσει ο έρωτας
εσύ θα τον ξαναθυμηθείς
μόλις η ματιά σου αγγίξει τη φύση
τις πλαγιές, τα κύματα
τα φυλλοβόλα δέντρα
που δεν αμφισβητούν ποτέ τις εποχές
τα ζώα που βγαίνοντας
απ’ την κοιλιά της μάνας τους
ξέρουν κιόλας πώς να ζήσουν
πώς ν’ αντισταθούν στους εχθρούς
που τους έχει ορίσει η φύση.
Πρόσεξε μόνο μην η ζωντανεμένη ανάμνηση
πέσει πάνω στο σωρό
απ’ τις προδομένες προσδοκίες σου
τ’ αναπάντητα όνειρά σου.
Ο Πληθυντικός αριθμός | Κική Δημουλά
Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.
Το σώμα σου κι εγώ | Γιάννης Βαρβέρης
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού ποτέ σου δε φαντάστηκες.
Δεν έχεις θέση τώρα
τί ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου.
Πάσα ανάσα | Γιώργος Δομιανός
Όταν έχεις
αυτόν που θες
περπατάς στην Πανεπιστημίου –
κλείνεις το μάτι στους τυφλούς
και αυτοί το βλέπουν.
–
Μετά από κάθε οργασμό
θα έπρεπε
να μας κάνουν
και μια μικρή νεκροψία.
Γιατί μ’ αγάπησες | Μαρία Πολυδούρη
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.
