Ο Γερμανός αρχιτέκτονας Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε μαζί με τον Λε Κορμπιζιέ και τον Φρανκ Λόιντ Ράιτ θεωρείται από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα. Δημιουργός μιας νέας αρχιτεκτονικής γλώσσας και ενός νέου ύφους που αντιπροσώπευε την νέα εποχή τεχνολογικών επιτευγμάτων, ο Μις φαν ντερ Ρόε κατάφερε με τα έργα του να είναι σε αρμονία με την εποχή του και το περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιούργησε μερικά από τα πιο διάσημα κτίρια του κόσμου. Επηρεασμένος από τη φιλοσοφία πρέσβευε την καθαρότητα και τη σαφήνεια της γεωμετρικής δομής με απλότητα και αυστηρότητα. Ο Ρόε πίστευε στο μότο του «το λιγότερο είναι περισσότερο» και στο «ο Θεός είναι στις λεπτομέρειες».
Αυτό ονειρευόταν από πολύ νεαρή ηλικία όταν στα 14 του χρόνια άρχισε να δουλεύει στην οικοδομική επιχείρηση του πατέρα του. Το 1905 άφησε τη γενέτειρά του, το Άαχεν και πήγε στο Βερολίνο. Εκεί δούλεψε ως σχεδιαστής επίπλων και από το 1908 άρχισε την αρχιτεκτονική του σταδιοδρομία ως μαθητευόμενος στο τεχνικό γραφείο του Πέτερ Μπέρενς, όπου γνωρίστηκε με τον Βάλτερ Γκρόπιους και τον Λε Κορμπιζιέ, ως το 1912 όπου ήρθε σε επαφή με τις θεωρίες σχεδίου και τον προοδευτικό γερμανικό πολιτισμό. Το 1912 ίδρυσε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο.
Στα χρόνια 1925-26 σχεδιάζει με εντολή του κομουνιστικού κόμματος Γερμανίας τις επιτάφιες πλάκες των δολοφονηθέντων ηγετών Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζαs Λούξεμπουργκ που τοποθετούνται στο προάστιο Friedrichsfelde του Βερολίνου. Στα χρόνια 1928-29 κατασκευάζεται από τον Μις φαν ντερ Ρόε το περίπτερο της Γερμανίας στην παγκόσμια έκθεση της Βαρκελώνης. Σε αυτή την έκθεση σχεδίασε ειδικά για το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας τη σειρά Barcelona.
Για τρία χρόνια διηύθυνε τη σχολή Bauhaus από το 1930 έως το 1933, την οποία είχε σκοπό να απελευθερώσει από κάθε πολιτική επιρροή. Στα χρόνια της διεύθυνσης της σχολής εισήγαγε τη διδασκαλία του σχεδιασμού εσωτερικών και εκθεσιακών χώρων και την ανάπτυξη των εργαστηρίων τυπογραφίας, διαφήμισης και φωτογραφίας. Με την άνοδο του Χίτλερ και τους ναζί να ελέγχουν όλο και περισσότερο τον δημόσιο βίο, ο Ρόε αρχίζει να δυσκολεύεται να δουλέψει. Ο ίδιος ο Χίτλερ απέρριψε την πρότασή του για το γερμανικό περίπτερο στις Βρυξέλλες και το 1938 μεταναστεύει στην Αμερική όπου γίνεται διευθυντής του Illinois Institute of Technology στο Σικάγο. Για 20 και πλέον χρόνια κατασκευάζει εντυπωσιακά οικοδομήματα στην Αμερική. Επιστρέφει στη Γερμανία το 1965 και κατασκευάζει την Εθνική Πινακοθήκη στο Βερολίνο (Nationagalerie Berlin).
Στα κτίρια του έκανε εκτεταμένη χρήση των σύγχρονων υλικών όπως ο βιομηχανικός χάλυβας και το γυαλί για να καθορίσουν τον αυστηρό αλλά κομψό χώρο.
Η αρχιτεκτονική λιτότητα, η ελευθερία προς τον ανοιχτό χώρο, τα ελάχιστα πλαίσια χαρακτηρίζουν ένα ύφος που μελέτησαν και μελετούν μέχρι σήμερα οι αρχιτέκτονες σε όλο τον κόσμο. Για τον Ρόε είχε μεγάλη σημασία η σχέση των έργων του ανθρώπου με τη φύση. Οι αναλογίες, η αρμονία, η διαφάνεια των έργων του και η χρήση της τεχνολογίας σε κάθε λεπτομέρεια κάνουν το έργο του μοναδικό και ανεπανάληπτο.
