Έχει συμπράξει ως σολίστ με ορχήστρες σε Ελλάδα, Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία και Αυστραλία. Έχει δώσει ρεσιτάλ σε αίθουσες, όπως το Royal Albert Hall στο Λονδίνο. Έχει αναδειχθεί νικητής σε διεθνείς διαγωνισμούς πιάνου. Ο Κωνσταντίνος Δεστούνης έχει χαράξει μία πορεία που τον κατατάσσει μεταξύ των πιο επιφανών νέων Ελλήνων μουσικών.
Στις 4 Σεπτεμβρίου πρόκειται να δώσει ένα ρεσιτάλ πιάνου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου που φέτος συμπληρώνει είκοσι χρόνια ζωής. Με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή του ο αναγνωρισμένος πιανίστας μιλά στο ελc για τη μουσική του διαδρομή, για τη σημασία που έχουν για εκείνον οι διακρίσεις που έχει λάβει, για τα όσα έχει διδαχθεί μέσα από την επαφή του με τη μουσική.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το πιάνο;
Είμαι ο μοναδικός μουσικός στην οικογένεια και η ενασχόλησή μου με το πιάνο ξεκίνησε τελείως τυχαία. Όταν ήμουν 6 χρονών, χωρίς να το ζητήσω, οι γονείς μου με πήγαν στο ωδείο της γειτονιάς για να γίνω μέλος της χορωδίας και να κοινωνικοποιηθώ. Φτάνοντας, όμως, ο διευθυντής είπε ότι το ωδείο είναι μικρό και δεν έχει χορωδία. Τότε, ο πατέρας μου πρότεινε να μάθω κιθάρα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αντίδραση του διευθυντή: «Η κιθάρα είναι μεγαλύτερη από το μπόι του, ας ξεκινήσει πιάνο». Πάντα θα ευγνωμονώ τους γονείς μου για αυτή τους την πρωτοβουλία και πάντα θα αισθάνομαι τυχερός που ως παιδί ήμουν μικροκαμωμένος. Παρόλου που, αν είχα ξεκινήσει κιθάρα, μάλλον σήμερα θα ήμουν κιθαρίστας.
Πώς η ενασχόλησή σας με τη μουσική κατέληξε να γίνει επάγγελμα;
Τελειώνοντας το σχολείο, όταν έπρεπε να επιλέξω σε ποια σχολή θέλω να σπουδάσω, είχα ήδη λάβει αρκετές διακρίσεις στο πιάνο, που μου έδιναν κίνητρο για τη συνέχεια. Η μουσική ήταν ήδη μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Έτσι, αποφάσισα να αφιερωθώ ολοκληρωτικά σε αυτή, παρά να διασπώ την προσοχή μου και το χρόνο μου σε διαφορετικά αντικείμενα. Με επηρέασαν και οι αμέτρητες ιστορίες φίλων που είχαν σπουδάσει κάτι άλλο, και τελικά το παράτησαν όντας ερωτευμένοι με τη μουσική.
Τι έχετε διδαχθεί μέσα από την επαφή σας με τη μουσική;
Η μουσική με έχει διδάξει πράγματα που τίποτε άλλο στη ζωή μου δεν θα μπορούσε να με διδάξει: αυτοπειθαρχεία, μεθοδικότητα, να στοχεύω το ακατόρθωτο, να εκτίθεμαι στο κοινό, να δίνω έμφαση στη λεπτομέρεια και πολλά άλλα. Μου έχει προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες, δυνατές συγκινήσεις, ταξίδια σε μέρη που αλλιώς δεν θα είχα επισκεφτεί. Τους περισσότερους φίλους μου τους έχω γνωρίσει χάρη στη μουσική. Βεβαίως, να τονίσω ότι η ζωή του σολίστα, που θέλει να ανελιχθεί επαγγελματικά, δεν είναι καθόλου ρόδινη, όπως ίσως φαίνεται παραπάνω. Ο ανταγωνισμός είναι απίστευτα σκληρός και απαιτεί ατέλειωτες ώρες εξάσκησης και ακλόνητη ψυχολογία. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι σε έναν διεθνή διαγωνισμό συμμετέχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι υποψήφιοι, που έχουν προετοιμαστεί για να αγγίξουν την τελειότητα και μετά από πολλές φάσεις αξιολόγησης, συνήθως βραβεύονται μόνο τρεις.
Τι σημαίνουν για εσάς οι διακρίσεις που έχετε λάβει στην Ελλάδα και το εξωτερικό;
Καθώς ο οικογενειακός μου κύκλος δεν έχει καμία σχέση με μουσική, ούτε δυνατότητα να μου δώσει ώθηση στον επαγγελματικό χώρο, για μένα ήταν μονόδρομος η συμμετοχή σε διαγωνισμούς πιάνου. Τα βραβεία προσέφεραν τη δυνατότητα πραγματοποίησης συναυλιών/ρεσιτάλ. Μέσα από τις συναυλίες αυτές με γνώριζαν όλο και περισσότεροι διοργανωτές συναυλιών, οι οποίοι, με τη σειρά τους, με καλούσαν να παίξω σε μουσικά φεστιβάλ. Έτσι, σιγά-σιγά, άρχισα να αποκτώ αυτό που πάντα ονειρευόμουν: τη δυνατότητα να ανεβαίνω συχνά στη σκηνή, καθώς και συνεχή επαφή με το μουσικόφιλο κοινό.
Ξεχωρίζετε κάποια στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Αν επέλεγα μία στιγμή, θα ξεχώριζα την κατάκτηση του 1ου βραβείου στον διεθνή διαγωνισμό πιάνου ”Southern Highlands” το 2013 στην Καμπέρα της Αυστραλίας, ανάμεσα σε περισσότερους από 80 υποψηφίους. Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι για μένα, τόσο κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά, το οποίο με άλλαξε πολύ και μου έδωσε μεγάλη ώθηση.
Διδάσκετε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Τι είναι αυτό που σας έκανε να στραφείτε στη διδασκαλία;
Θαύμαζα τους καλούς δασκάλους μου και τους είχα ως πρότυπο. Η διδασκαλία θεωρώ πως είναι φυσική συνέχεια της μαθητείας. Επίσης, νομίζω ότι η διδασκαλία μου ταιριάζει πολύ. Το να διεισδύσω στην προσωπικότητα του κάθε μαθητή ή φοιτητή και να βρω τον πιο αποδοτικό τρόπο να μεταδώσω τις γνώσεις και δεξιότητες πάνω στην τέχνη του πιάνου είναι για μένα πρόκληση.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο 20ό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου; Τι θα παρουσιάσετε εκεί;
Η συμμετοχή μου προέκυψε από ένα ευχάριστο, αναπάντεχο τηλεφώνημα από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ. Θα παρουσιάσω ένα ρεσιτάλ πιάνου με αριστουργήματα των: Μπετόβεν, Σοπέν, Λιστ, Ραβέλ και Γιάννη Κωνσταντινίδη (σε μνήμη της μικρασιατικής καταστροφής του 1922, καθώς ο συνθέτης γεννήθηκε στη Σμύρνη). Πριν από κάθε κομμάτι θα υπάρχει σύντομη εισαγωγική ομιλία για το κοινό. Ανυπομονώ να βρεθώ στο Ιερό Σπήλαιο της Αποκάλυψης, παρέα με ένα πιάνο και με το κοινό που θα έρθει για να αφεθεί στη μαγική επίδραση του ήχου του.
