Τελείωσε αισίως(;) λοιπόν και ο Φεβρουάριος. Ρε παιδιά τι δίμηνο ήταν αυτό; Πόσες ιώσεις; Πόση ανημποριά ψυχική; Πόση ακρίβεια; Νόμιζα ότι βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ θα αντίκριζα τουλάχιστον τους χρυσοποίκιλτους ουρανοξύστες του Ντουμπάι, αντ’ αυτού τσακίστηκα σε μια μαύρη τρύπα, μιμούμενη όμως τον Μίλτο Τεντόγλου σε ένα αστικό άλμα εις μήκος, κατάφερα να σταθώ στο ύψος μου και να αναφωνήσω κατάχλομη «Να ζήσει το έθνος της συγκάλυψης, ωρέ αντριωμένοι», ψάχνοντας απεγνωσμένα τα 0,30 λεπτά που είχα για ρέστα! Ευτυχώς εκείνη την ώρα το σύμπαν με λυπήθηκε και η νομοτέλεια που θέλει τον ωραίο γείτονα να σε βλέπει στην πιο γελοία σου στιγμή, έπαψε να είναι νομοτέλεια, αφού ο άνθρωπος έστριψε πριν την ολυμπιακή μου νίκη!
Άλλη μια φορά λοιπόν που η μουσική ήταν η σανίδα σωτηρίας μου για να ξεπεράσω τις κρίσεις μου χωρίς χημεία που λέει και ο ΛΕΞ. Έχω μεγάλη χαρά πάντα όταν ετοιμάζω τις λίστες μου. Μεγάλη ψυχοθεραπεία αυτή η ώρα της ημέρας που απομονώνομαι εγώ και τα ακουστικά μου και το μόνο που σκέφτομαι είναι η μουσική. Μεγάλη χαρά έχω επίσης όταν το μαγικό κουτί των ερτζιανών φέρνει κοντά μου νέα μουσική. Προφανώς συνέβη και αυτόν το μήνα και θα συμβαίνει αιώνια. Η μουσική άλλωστε είναι για να μοιράζεται και η μαγεία της να λειαίνει κάθε οξεία που έχουμε μέσα μας. Για πάμε όμως να δούμε τις ξένες κυκλοφορίες αυτού του μήνα αλλά και τα αυτόφωτα λοκάλια μου, που διέπρεψαν ξανά.
Ξεκινάω με IDLES! Δεν το περιμένατε ε; Μα το περίμενα εγώ νομίζετε ότι θα ακούω το “TΑΝGK” μετά από 12ωρο και λαϊκιστή θα γουστάρω; Η απάντηση είναι όχι! Δεν ξέρω αν έκανα εγώ ένα βήμα περισσότερο να τους φτάσω ή αν αυτοί μαλάκωσαν, γυάλισαν και φινίρισαν λίγο τον ήχο τους. Πάντως βρήκα μεγάλο ενδιαφέρον στο τελευταίο τους άλμπουμ με το “Roy” να γίνεται το αγαπημένο μου από την πρώτη αναπαραγωγή! “POP POP POP” και “Jungle” τα αμέσως επόμενα! Δεν λέω ότι τα προηγούμενα ήταν άσχημα, γιατί έχουμε και μυημένους πια στην Ελλάδα, απλά θεωρώ πως έφυγαν από το ερασιτεχνικό πλαίσιο μιας φασαρίας που εν τέλει δεν είχε πολύ νόημα. Μυημένοι μην ξεχνάτε, σας αγαπώ!
Συνεχίζω με Little Simz και το νέο ΕP της “Drop 7”. Πφφφφ! Να σκάσω είμαι γιατί δεν έκανα το κονέξιο που περίμενα. Και δε το έκανα γιατί μου θύμισε Sofia Kourtesis. Καταλαβαίνω ότι ο κάθε καλλιτέχνης θέλει και έχει το δικαίωμα να δοκιμάζει νέα πράγματα. Βασικά το οφείλει στην τέχνη του χωρίς να νοιάζεται για το κοινό και χωρίς αυτό να είναι εγωιστικό. Δεν θεωρώ πως το “Drop 7” έχει κάτι νέο να μας πει…. Για εμένα την κατάσταση έσωσε το “Far Away” το τελευταίο κομμάτι που είναι ένα διαμαντάκι και σχεδόν είναι σα να έχει γραφτεί σε μια εντελώς διαφορετική δημιουργική στιγμή της Little Simz!
Επόμενος δίσκος που άκουσα τον Φεβρουάριο και εκτίμησα πολύ είναι το “Phasor” του Helado Negro. Mε έκανε να νιώσω καλά αυτός ο δίσκος. Έχει μια ζεστασιά μέσα του αυτός, η οποία προέρχεται από τη μηχανή SAL MAR του Salvatore Matirano, στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Ένα πολύπλοκο συνθεσάιζερ που δημιουργεί μουσική γενετικά με έναν vintage σούπερ υπολογιστή και αναλογικούς ταλαντωτές, μπορεί να δημιουργήσει άπειρες δυνατότητες σε ακολουθίες ήχου. Η εμπειρία αυτή αποτέλεσε το θεμέλιο για το “PHASOR” και δίδαξε στον Roberto Carlos Lange περισσότερα για τον εαυτό του όσο ο ίδιος επικεντρώνονταν στη δημιουργική του διαδικασία. Αγαπημένα “Best For You And Me”, “I Just Want To Wake Up With You” και το “Wish You Could Be Here”.
Πολύ πολύ τίμιος και ο νέος δίσκος του Usher. Ακούγεται πολύ ευχάριστα έχοντας έναν πολύ συγκεκριμένο RnB πυρήνα, ακολουθώντας όμως παραγωγικά το σήμερα. Αλλά…. «ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ» τι περιμένατε; Nα σας πω ότι δεν μου άρεσε ο Usher που βγήκε στο Superball μαζί με Ludacris και Lil Jon και “yeah yeah yeah//Up in the club with my homies//Tryna get a little V-I, keep it down on the low-key//’Cause you know how it is”! Αγαπημένα τα “GoodGood”,“ColdBlooded”,“Keep On Dancin”, ”Bop” και το διπλό όπως μου αρέσει να το λέω “I Love U/Please U”. Θέλει μελέτη ο δίσκος αυτός, με 22 κομμάτια μου θύμισε ορθόδοξες σκληροπυρηνικές εποχές.
Άλλο ένα άλμπουμ που αγάπησα ήταν της Shae Universe με τίτλο “Love’s Letter”. Τι ωραία ξεχωριστή φωνή! Με κράτησε από το πρώτο play και στην αρχή νόμιζα ότι είχα πέσει σε κάποια ξεχασμένη παραγωγή των 90’s. Αυτός ο δίσκος είναι η αγνή RnB καψούρα! Πατάς play και αυτός ο γλυκός ήχος σε συνεπαίρνει. Μου άρεσε όλο, πολύ!
Και τώρα η inception playlist μέσα στην playlist με τα singles που άκουσα περισσότερο:
- Prince Fatty ft Hollie Cook – You Know I’m No Good
- Irene ft. Vaskκo – Movie Love
- AEMBA – Love Affair
- Shae Universe – LOML
- Matt Maltese – Kiss Me
- Royel Otis – Murder On The Dancefloor
- Vassilina – Crooked
- Pan Pan x Years Of Youth – Ροζ Φώτα
- Lusaint – Sweet Tooth
- Jalen Ngonda – Illusions *ΦΕΡΤΕ ΤΟΟΝ*
Ήρθε η σειρά για τα λατρεμένα αυτόφωτα λοκάλια μου! Για Pan Pan x Years of Youth και Vassilina τα είπαμε! Συνεχίζω στο RnB κλίμα της αγνής καψούρας. Μα έχουμε τέτοια πράγματα στην Ελλάδα θα αναρωτηθείτε και δικαίως. Και εγώ δικαίως και με στόμφο θα σας πω «Βεβαίως και έχουμε»! Το όνομα της είναι Irene και έχει βαλθεί να μας αποδείξει πως στέκεται επάξια δίπλα σε παραγωγές εκατομμυρίων. Το είχα πει και για το ντεμπούτο άλμπουμ της “TIME2LOVE” δύο χρόνια πριν, τώρα με το “Movie Love” είμαι σίγουρη πως η Irene δεν έχει κανένα ανταγωνισμό σε εγχώριο επίπεδο και το εξωτερικό είναι πια μονόδρομος. Σκέφτομαι έχοντας ακούσει μικρά δείγματα από διασκευές που έχει κάνει σε παλιά κομμάτια, πως θα ήθελα πάρα πολύ να την ακούσω να διασκευάζει παλιές soul επιτυχίες και να με κάνει να κλαίω χωρίς αύριο κρατώντας μια παλόμα στο χέρι. Φυσικά αναμένω νέα πράγματα μέχρι τότε “Parapapapam… You made it feel like a movie love”!
Aγάπησα το single του Στράτου Φυγετάκη “True Love Waits” και τη φωνή του και τον στίχο του και την αέναη προσμονή του ανθρώπου για την πραγματική αγάπη. Δεν πιστεύω στο «για πάντα», ίσα ίσα που το θεωρώ βάναυσο. Αλλά πιστεύω ακράδαντα σε αυτή τη μια αληθινή αγάπη που έρχεται στη ζωή σου για να σε κάνει να νιώσεις αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα.
Ο ήχος των ΑΕΜΒΑ και το “Love Affair”…..!!! Ω αυτή η μουσική που κάνει κάθε κύτταρο μου να χορεύει! Πόσο feelgood ήχος, πόσο ωραία ροή ρε παιδί μου! Κυλάει μέσα μου ο ήχος τους! Neo soul, disco, funk, πολύ ωραίες κιθάρες και εγώ με κάθε play βρισκόμουν πάνω σε ένα πολύχρωμο dancefloor! Ανυπομονώ για αυτόν τον δίσκο!
Εξαιρετικά φρέσκο και ευχάριστο το EP του Bhukhurah! Το ακούς μονορούφι!
Ξεκίνησα την ανάλυση με IDLES κλείνω με ΜAZOHA προφανώς. Δεν ξέρω τι γίνεται με αυτόν τον άνθρωπο, κάθε φορά έχει τον τρόπο του. Το τελευταίο του single «Ως το τέρμα» το λάτρεψα! Μάλλον ξέρω τι γίνεται, λατρεύω το ασυμβίβαστο, το ελεύθερο, το άφιλτρο. Όλα όσα αβίαστα φαίνεται να βγαίνουν από μέσα του. Σημείωση: Πρέπει οπωσδήποτε να τον δω live!
