Όταν οργάνωνα αρχικά στο μυαλό μου αυτή τη λίστα, ήξερα ότι το εναρκτήριο κομμάτι της θα ήταν το “My Cosmos Is Mine” των Depech Mode, και θα συνέχιζε με το “Recovering” των δικών μας MOb και την αστική προσευχή τους, δια στόματος φυλάρχου Mc Yinka για να τελειώσει με το “Shelter In You” του Ạoris, του οποίου οι μελωδίες βρίσκουν τον τρόπο να μου δημιουργούν μια νηνεμία σκέψης. Έτσι, αυτή η κασέτα έχει μέσα της, ηχητικές στιγμές που με βοήθησαν να αποδράσω από την καθημερινότητα, άλλοτε έχοντας τον ήλιο συμπολεμιστή και άλλοτε ανακαλύπτοντας και ξεπερνώντας τα πιο σκοτεινά χρώματα των σκέψεών μου. Οι ηχητικές διέξοδοι του Απριλίου έφτασαν τις 46 και η κάθε μια από αυτές σε βγάζει κάπου άλλου. Κοινός τους στόχος όμως είναι η έξοδος στο φως, όσα πήραμε μαζί μας, αλλά και όσα αφήσαμε πίσω σε αυτό το μικρό ταξίδι των τριάντα ημερών, γύρω από τον ήλιο. Άλλος ένας μήνας λοιπόν που η μουσική σώζει την ψυχή μου και άλλος ένας μήνας που τα αυτόφωτα λοκάλια μου, έκαναν τη βόλτα να αξίζει!
Ξεκινάω με τις εκτός συνόρων κυκλοφορίες για να σας πω μερικά λόγια ακόμα για το “Memento Mori” των Depech Mode. Σύγχρονο, ευφυές μουσικά και συναισθηματικά επιβεβαιώνει το μέγεθος της μπάντας στη νέα εποχή! Εκτός από το “My Cosmos Is Mine” το οποίο θεωρώ πως είναι μόνο του μια μουσική οντότητα, ξεχώρισα επίσης και το “Μy Favorite Stranger”. Νέα κυκλοφορία μας έδωσε και η λατρεμένη Florence με τίτλο “Mermaids” η οποία κινείται σε dark instrumental ρυθμούς, με τα κλασσικά αιθέρια φωνητικά της Flo να πραγματεύονται στίχους για τον μουντό καιρό της Αγγλίας και την κρυφά σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας. Ταιριάζει πολύ στο ύφος του “Dance Fever”, το οποίο κυκλοφόρησε το 2022. Εκεί νομίζω έγινε η αρχή της εξωτερίκευσης και οπτικοποίησης αυτής της πιο σκοτεινής πλευράς της, η οποία δημιουργεί την απόλυτη αντίθεση με αυτή την χαρακτηριστικά αγγελική μορφή.
Νέα και εξαιρετική κυκλοφορία είναι επίσης αυτή του project των “Dinner Party”! Το συγκρότημα αποτελείται από τρεις υψηλού επιπέδου μουσικούς της σύγχρονης jazz εποχής, τον σαξοφωνίστα Kamasi Washington, τον πιανίστα Robert Glasper ,τον πολυοργανίστα Terrace Martin καθώς και τον παραγωγό 9th Wonder. Κορυφαίοι ο καθένας από αυτούς ενώθηκαν το 2019 και το 2020 τους γνωρίσαμε μέσα από το εξαιρετικό ομώνυμο EP “Dinner Party” με καθάριους rnb, hip hop, jazz και oldschool ρυθμούς. Λίγες ημέρες πριν επέστρεψαν με το “Enigmatic Society”, το οποίο κρατάει στον πυρήνα του την φιλοσοφία της μαύρης μουσικής, την οποία διανθίζει με 80’s synths, χαλαρωτικά beats και αγχολυτικά φωνητικά! Αγάπησα το “Breath”, το “Watts Renaissance” και το “Love Love”.
Άλλες δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες έρχονται από τους Little Dragon και τους Magdalena Bay με τα αντίστοιχα EP “Slugs Of Love” και “mini mix vol.3”. H Jorja Smith επέστρεψε με το “Τry Me” με ένα εξαιρετικό κομμάτι θυμίζοντάς μας την μοναδικότητα της φωνής και του ήχου της. Φυσικά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στο ολοκληρωμένο πλέον ” First Two Pages Of Frankestein” των National. Ήχος βαθύς, φωνή οικεία και καταπραϋντική. Το κυριότερο όλων όμως για εμένα είναι αυτή η αυθεντική αποτύπωση του συναισθήματος πάνω στη μελωδία. Σκοτεινή, λίγο ταραχώδης και σε σύγχυση, μα με μια εστιασμένη πορεία προς το φως. Εκτός από τα singles που ήδη έχουμε ξεχωρίσει αγάπησα τα “Τhis Isn’t Helping”, “Ice Machine” και “Your Mind Is Not Your Friend”.
Στον αντίποδα του ύφους των National έρχεται και το ολοκληρωμένο άλμπουμ της Jessie Ware “That! Feels Good!”. To ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο είναι ένα κράμα disco funk με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της Jessie να δημιουργούν μια φανταστική διάθεση για χορό. Έπονται τα “Free Yourself” και “Pearls” κρατώντας αναλλοίωτη την uptempo απελευθερωτική διάθεση για τον ακροατή. Τα “Hello Love” και “Lightning” θυμίζουν την αρχή της πορείας της Jessie και έχουν μέσα τους κάτι από την αύρα της Sade, σα να λέμε η intellectual pop στα καλύτερα της! Και βάζοντας αυτά τα δύο ονόματα στην ίδια πρόταση… κάνω επίκληση στο σύμπαν… και το αφήνω στο χωροχρόνο! Το υπόλοιπο άλμπουμ χαρακτηρίζεται από disco, dance, pop ρυθμούς σε ε-ξαι-ρε-τι-κούς συνδυασμούς και συνεχίζει στο ύφος του προηγούμενου δίσκου της ,”What’s Your Pleasure”, o οποίος κατ’ εμέ είναι ο καλύτερος pop δίσκος της δεκαετίας!
Περνάμε στα αυτόφωτα λοκάλια! Οι ΜΟb έφτιαξαν έναν εκπληκτικό δίσκο με τίτλο “MOb1” μέσα στις επόμενες ημέρες θα πούμε περισσότερα. Το “Unrest” των Lip Forensics με τη συμμετοχή της Sugahspank! σε διατάζει στο όνομα της αγάπης, να σηκωθείς από τον καναπέ και να ξεκινήσεις την μάχη! Ο καθένας από εμάς έχει πολλές να δώσει, ας κάνουμε την αρχή και ίσως στη πορεία βρούμε κάτι που μας ενώνει!
O FL κατα κόσμον Φάνης Λάμπρου επιστρέφει με τον νέο του δίσκο “Ηidden Letters”. O FL χαρακτηρίζεται από τις πολύ καλοδουλεμένες και άρτιες παραγωγές που κάνει. Σε αυτόν τον δίσκο χάρηκα ιδιαίτερα γιατί τον είδα να εξελίσσεται και να πηγαίνει ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά. Αγαπημένα μου τα “Let Me Take My Time”, “Cinderella”, “Please” και «Φοβισμένοι».
Για τον δίσκο των Amnesia Pills “Ripples In A Linear World” και την υπέροχη δουλειά του Γιώργου Μπίλιου έχουμε μιλήσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι επιστρέφω πολύ συχνά για να ακούσω το κομμάτι “Loner” και τα εξαιρετικά gospell φωνητικά της Thaliah στο κομμάτι! Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας για να πω πως, αν θέλουμε να μιλήσουμε για φωνές με «βάθος και παρουσία» στην σκηνή, μια από αυτές ανήκει δικαιωματικά στην Τhaliah. Αυτό είναι σχεδόν αυταπόδεικτο αν κάποιος την ακούσει live να ερμηνεύει το “Bang Bang” του Asaf Avidan ή στις δισκογραφικές της συμμετοχές στη κολεκτίβα των Man Called Shadow ή του Rsn. Μέσα από αυτό το άρθρο εύχομαι σύντομα αυτή η φωνή, να αποκτήσει τον δίσκο και την μπαντάρα που της αναλογεί.
Για τον Ταφ Λάθος και τα «Ακάρεα» θα σας πω απλά να ακούσετε τον δίσκο με την ψυχή σας και αφήστε τον να σας βάλει σε όποιον δρόμο έχετε ανάγκη περισσότερο.
Ένα βήμα πριν το τέλος θα ακούσετε την «Απογοήτευση» του Μυστήριου Τύπου. Άλλο ένα κομμάτι από τον δίσκο «Αποκοπή» που επιστρέφω για να ακούσω. Το άκουσα και live στην επίσημη παρουσίαση του άλμπουμ και έχω να πω πως με τέτοια φλόγα στην καρδιά γι’ αυτό που κάνει, μόνο τα καλύτερα περιμένω από αυτόν!
Για το τέλος της θεραπείας αυτού του μήνα φρόντισε ο Ạoris με το “Shelter In You” να μου θυμίζει πως το καταφύγιο μου στον αστικό πόλεμο θα είμαι πάντα εγώ…
