Το αποκαλούν κόκκινο χρυσάφι. Έχει χρησιμοποιηθεί σαν υλικό για τεχνουργήματα, φυλακτό, φάρμακο και νόμισμα. Κάποτε δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν είναι φυτό ή ορυκτό, αλλά το κόκκινο κοράλλι της Μεσογείου, με το ζωηρό του χρώμα ήταν τόσο πολύτιμο και μαγνητικό που έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή υλικά στην τέχνη. Στις ήρεμες και καθαρές θάλασσες της Μεσογείου, στην Αλγερία, τη Γαλλία, τη Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, το Μαρόκο και την Τυνησία οι άνθρωποι το εκτίμησαν για το ιδιόμορφο σχήμα που μοιάζει με λουλούδι του βυθού, το εξόρυξαν με καταστροφικές συνέπειες ενώ το εμπόριό του άνθιζε στις μεγάλες πόλεις του τότε γνωστού κόσμου από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη Γένοβα.
Το Τράπανι, η Νάπολη και η Γένοβα, ανάμεσα σε άλλες πόλεις, παρήγαν τεράστιες ποσότητες διακοσμητικών αντικειμένων από κοράλλι. Μάλιστα η πόλη Τόρρε ντελ Γκρέκο, στον Κόλπο της Νάπολης, στην Ιταλία, ειδικεύεται στην επεξεργασία του κόκκινου κοραλλιού. Μάλιστα, σε αυτή την πόλη υπολογίζεται ότι υφίσταται επεξεργασία το 90 τοις εκατό των κόκκινων κοραλλιών που συλλέγονται παγκόσμια από τους πιο επιδέξιους τεχνίτες.
Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Φλαμανδός καλλιτέχνης Γιαν Φαμπρ επέλεξε αυτό το υλικό για να δημιουργήσει τα γλυπτά του που κοσμούν μόνιμα πλέον την εκκλησία Pio Monte della Misericordia, στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης.
Η αδελφότητα που την ίδρυσε το 1601, αφού έλαβε ειδικά προνόμια για την προσφορά της από τον Πάπα Παύλο Β’ το 1605, προσάρτησε γειτονικά κτίρια και ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Francesco Antonio Picchiatti, να σχεδιάσει μια νέα εκκλησία. Οι ευγενείς της αδελφότητας στο Pio Monte della Misericordia αναζητούσαν τους ζωγράφους «να δώσουν μόνιμη οπτική έκφραση στην αίσθηση της φιλανθρωπικής τους αποστολής». Στην εκκλησία δεσπόζει το έργο του Καραβάτζο The Seven Works of Mercy, και έργα των Luca Giordano, Carlo Sellitto, Fabrizio Santafede, Battistello Caracciolo και άλλων.
Ο Γιαν Φαμπρ δημιούργησε τέσσερα διακοσμητικά κοραλλιογενή γλυπτά ειδικά σχεδιασμένα που θα εκτίθενται μόνιμα στον ναό. Οι σύνθετες συμβολικές συνθέσεις του σε τέσσερις υπάρχουσες κόγχες σε πλευρικά παρεκκλήσια του ναού αφορούν την ελευθερία της συμπόνιας, την ανάσταση της ζωής, την αγνότητα του ελέους και την απελευθέρωση του πάθους (the liberty of compassion, the resurrection oflife, the purity of mercy, the liberation of passion) και πρόθεση του Φαμπρ είναι η «συνομιλία» με τους πίνακες του 17ου αιώνα που ήδη υπάρχουν μέσα στην εκκλησία.
Το σύνολο των νέων έργων του Φαμπρ είναι μια παραλλαγή του στοιχείου της καρδιάς ως σύμβολο φυσικό, πνευματικό της αγάπης και της συμπόνιας. Κάθε γλυπτό έχει ύψος ένα μέτρο και καλύπτεται από κόκκινα μικρά κοράλλια. Χιλιάδες μικρά τριαντάφυλλα, τα δημοφιλή ναπολιτάνικα κέρατα, που χρησιμοποιούσαν επί αιώνες για φυλαχτά δημιουργούν τα γλυπτά που παραστέκουν το altarpiece της εκκλησίας, το φιλοτεχνημένο γύρω στο 1607 έργο του Καραβάτζο, σε ένα ακόμα σύνολο παρηγορητικών πράξεων που αφορούν τις ανάγκες των άλλων.
Το φυσικό, σπάνιο σήμερα και πολύτιμο κοράλλι που συνδυάζει τη σωματικότητα και την πνευματικότητα, τη σοφία των πράξεων και των συναισθημάτων στα έργα του Φαμπρ μέσα στον αφιερωμένο στην παρθένο Μαρία ναό γίνεται κρίνο, ως αιώνιο μυστικό της προέλευσης του κόσμου, περιστέρι ως σύμβολο του ιερού πνεύματος, κισσός ως δέντρο της ζωής και της ανάστασης και φλόγα για να συμβολίσει την αιώνια ελπίδα και τη φώτιση.
Η διάσημη εκκλησία του 17ου αιώνα, σαν μια σκοτεινή και μυστηριακή όαση μέσα στην πολύβουη Νάπολη είναι ένας τόπος που μπορεί να θαυμάσει ο επισκέπτης την αρμονική ένταξη τεσσάρων σύγχρονων έργων τέχνης σε ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο εναρμονίζεται η αισθητική και εννοιολογική σχέση της τέχνης του παρελθόντος και του παρόντος.
