Ένα μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι

Ελληνικό καλοκαίρι ευλογημένο! Πόσες και πόσες στιγμές το συλλογίστηκες; Βραδάκι προχωρημένο στον πετρόχτιστο σοφά του Σίβου στο Ασπράκι μαζί με φίλους κι αγνώστους, ρακή και ελιές τοσοδούλες, μοιρασιά για κουβέντες και θύμησες μεγάλες ή λίγες… Μήπως αυτό δε μονολογούσες στην τρεχάλα; Ξημερώματα από το λιμάνι στον Πλατύ Γιαλό και πίσω. Κι ενόσω ξημέρωνε, το βουνό να φανερώνει αντάμα Αρκιούς και θάλασσα γαλάζια. Το μεσημέρι τζίτζικες να τραγουδούν την κάψα κι εσύ με τον Ραφαηλίδη υπό μάλης να κινείς για να κρυφτείς σε σκιά βράχου ελάχιστου. Στη ΙΧ του Γιωτόπουλου παραλία να πλατσουρίζεις και αμέσως μετά να μελετάς Ελλάδα. Ω Θεοί, πόσα λίγα χρειάζονται σε αυτόν τον τόπο για να ’ναι ευτυχία!

Κάπως έγινε και πέρασαν οι μέρες και επέστρεψες μες στης πόλης τα τείχη. Κουράγια γέμισες και λες: «Θα το παλέψω, πού θα πάει; Θα το νικήσω!».

Η λυρική καλοκαιρινή διάθεση των διακοπών γρήγορα έδωσε τη θέση της σε μια άλλη πραγματικότητα ‒ συναντήσεις, προτάσεις, παρουσιάσεις, φεστιβάλ, PNL, cash flow, συμβάσεις, προσλήψεις, απολύσεις, αποζημιώσεις, εκκρεμότητες, υπόλοιπα, εισπράξεις, δικηγόροι, δικαιώματα, δικαστήρια, ΔΟΥ, ΙΚΑ, προβλέψεις, συγχωνεύσεις, νέες αγορές, νέα προϊόντα, καινοτομία, παραγωγές, σεμινάρια, επιχειρηματικές αποστολές… και δε συμμαζεύεται! Αυτές είναι μόνο μερικές από τις λέξεις στην πόλη που για λίγες μέρες ήταν σαν να έχασαν τη σημασία τους, το νόημά τους. Σαν να έσβησαν από το σκληρό δίσκο του εγκεφάλου και να άφησαν κενό για να χωρέσουν άλλα ‒ ιστορίες για ανέμους, ψαρέματα, αμπέλια, αποστάγματα, έρωτες, μονοπάτια, ποδήλατα και διαβάσματα μεγάλα. Συμβαίνει όταν αδειάζει η κεφαλή ή ένα βήμα μακριά από τα καθημερινά κρατιέσαι, όταν σαν να ’ναι σινεμά βλέπεις τον εαυτό σου, γίνεται πάλι αγάπη, παιχνίδι και χαμόγελο η ζωή. Γίνεσαι ξανά παιδί και τα μεγάλα, τα καθημερινά είναι της ζωής τα απλά.

Πίσω στης πόλης τα δύσκολα έχουμε πολλά να κάνουμε, να καταφέρουμε. Πρώτα απ’ όλα τη διάθεσή μας να κρατήσουμε ψηλά για να παλέψουμε με αξιοπρέπεια. Εκεί στους μικρούς και ήσυχους τόπους που έτυχε να βρεθείς συνάντησες ανθρώπους εύπορους και άλλους που περνούσαν δύσκολα. Αν παρατήρησες, θα είδες πως όλοι στους ίδιους δρόμους έκαναν σουλάτσο, το ίδιο ουζερί μοιράζονταν κι άκουγαν τις μουσικές του. Την ίδια θάλασσα χαίρονταν, το ίδιο πανηγύρι στην εκκλησιά τιμούσαν, ψωμί από τον ίδιο φούρνο είχανε. Δύσκολα ξεχώριζες φτωχό ή πλούσιο έτσι όπως ήταν ένα. Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, αυτή της απομακρυσμένης περιφέρειας, που εκπέμπει υγεία και ομορφιά. Είναι δίπλα μας και είναι στην καρδιά μας.