Ιππόλυτος του Ευριπίδη

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει για τη θερινή καλλιτεχνική περίοδο 2013-1014 μία από τις σπουδαιότερες τραγωδίες του Ευριπίδη, τον «Ιππόλυτο», σε σκηνοθεσία της Λυδίας Κονιόρδου. Με αυτήν την τραγωδία εγκαινιάστηκαν το 1954 τα πρώτα «ανεπίσημα» Επιδαύρια, τα οποία καθιερώθηκαν ως θεσμός την επόμενη χρονιά.

Ο τραγικός ποιητής, βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης στις πιο απόκρυφες πτυχές της, παρουσιάζει το 428 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια μια τραγωδία με φιλοσοφικές, θρησκευτικές και υπαρξιακές αναζητήσεις, που συμπληρώνονται από τις κοινωνικές και πολιτικές αγωνίες της εποχής. Ο πελοποννησιακός πόλεμος έχει ξεκινήσει τρία χρόνια νωρίτερα, ο λοιμός έχει χτυπήσει την Αθήνα και σπέρνει θύματα, ο Περικλής έχει πεθάνει την προηγούμενη χρονιά.

Με κεντρικά πρόσωπα του μύθου τη Φαίδρα, δεύτερη σύζυγο του Θησέα, απόγονη του Ήλιου, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, που προέρχεται από τόπους μακρινούς όπου κυριαρχεί το πάθος και η μαγεία, και τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα από την Αμαζόνα Ιππολύτη, προσκολλημένο εμμονικά σε μια ιερή αγνότητα, ο Ευριπίδης στήνει μια αριστοτεχνική θεατρική παγίδα κλιμάκωσης του τραγικού, όπου οι θεοί παίζουν καθοριστικό ρόλο, οδηγώντας τους ανθρώπους σε μια καταστροφική συνωμοσία σιωπής, στο αναπόφευκτο σφάλμα, στην τιμωρία αλλά και στη συγχώρεση.

Περίληψη
Πιστός οπαδός της Άρτεμης, ο Ιππόλυτος απαξιώνει τις χαρές του έρωτα και αρνείται να αποδώσει τιμές στη Αφροδίτη. Για να τον τιμωρήσει, η θεά του έρωτα πλέκει το δίκτυ της καταστροφής του εμπνέοντας στη μητριά του, Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον πρόγονό της. Η Φαίδρα εξομολογείται, μέσω της παραμάνας της, το πάθος της στον Ιππόλυτο, αλλά εκείνος την αποκρούει με αγανάκτηση. Η Φαίδρα αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή της, αλλά, προκειμένου να σώσει την τιμή της, αφήνει ένα γράμμα για το Θησέα, με το οποίο κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την πρόσβαλε. Ο Θησέας βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή και διαβάζοντας το γράμμα μαθαίνει πως αιτία του θανάτου της είναι ο Ιππόλυτος, που τάχα τόλμησε να την πειράξει. Ο Ιππόλυτος, δεσμευμένος με όρκο, αποσιωπεί τα κίνητρα της Φαίδρας και αφήνεται στην οργή του Θησέα, ο οποίος ζητά από τον Ποσειδώνα την τιμωρία του γιου του. Όταν η αλήθεια βγαίνει στο φως, είναι πια αργά. Η Άρτεμη αποκαθιστά την τιμή του αδικοχαμένου πιστού της, αλλά ο Ιππόλυτος, θανάσιμα τραυματισμένος, πεθαίνει στα χέρια του απαρηγόρητου Θησέα.