Κείμενο: Κωστής Καλογρούλης
Ο Χιου Λόρι έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από την παγκοσμίως επιτυχημένη αμερικανική τηλεοπτική σειρά House, στην οποία υποδυόταν έναν ιδιοφυή αλλά μισάνθρωπο γιατρό. Για τους Βρετανούς βεβαίως αποτελούσε ήδη κεφάλαιο στην κωμική παράδοση της χώρας, έχοντας συμμετάσχει σε κλασικές τηλεοπτικές παραγωγές, όπως η συνεργασία του με τον φίλο του Στίβεν Φράι στο “A Bit of Fry and Laurie”, η τηλεοπτική μεταφορά των μυθιστορημάτων του Π. Τζ. Γούντχαους, και βεβαίως το θρυλικό αριστούργημα “Blackadder”, στο οποίο υποδυόταν τον αφελή παλιάτσο Τζορτζ. Η αμιγώς δραματική του πλευρά όμως παρέμενε ένα ανεξερεύνητο τοπίο. Αυτό άρχισε να αλλάζει με το “Night Manager” (2016), την εξαιρετική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τζον Λε Καρέ από το BBC στην οποία ενσάρκωσε έναν διεθνή λαθρέμπορο όπλων. Είναι όμως η νέα μίνι σειρά του BBC που προσφέρει στον Χιου Λόρι την πλατφόρμα για μια ερμηνεία καριέρας, το πολιτικό θρίλερ Roadkill (2020).
Στο Roadkill ο Λόρι υποδύεται τον Πίτερ Λόρενς, έναν συντηρητικό λαϊκιστή πολιτικό με καλά κρυμμένα μυστικά. Το πρώτο επεισόδιο ανοίγει έξω από τα δικαστήρια, όπου ο Λόρενς έχει μόλις κερδίσει τη δίκη συκοφαντικής δυσφήμισης από μια εφημερίδα, αν και, όπως αμέσως γίνεται αντιληπτό, το ότι κέρδισε τη δίκη δεν σημαίνει ότι οι κατηγορίες δεν ευσταθούν. Όμως ο Λόρενς δεν είναι το είδος του πολιτικού που τρομάζει. Η ταπεινή του καταγωγή καθώς και η επιχειρηματική του καριέρα του δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός αλλά άνθρωπος του λαού, και πράγματι διαθέτει μία αμεσότητα και μια χαρισματική ενεργητικότητα που τον καθιστούν δημοφιλή σε μια μερίδα του κοινού. Όμως η οικογενειακή του ζωή βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ενώ μυστικά του παρελθόντος και σκάνδαλα που τον στοιχειώνουν απειλούν να εκτροχιάσουν την καριέρα του.
Η σχετικοποίηση αξιών και αρχών στη σύγχρονη κυνική πολιτική πραγματικότητα είναι ένα προφανές σχόλιο από τους δημιουργούς της σειράς, όπως και η επικίνδυνη άνοδος των πάσης φύσεως δημαγωγών. Η εξέλιξη του μυστηρίου της πλοκής λειτουργεί ικανοποιητικά και διατηρεί το σασπένς, αλλά δεν είναι αυτό που καθιστά το Roadkill ξεχωριστό, καθώς έχουμε ξαναδεί πολλές φορές κάτι αντίστοιχο. Είναι οι θεατρικής έντασης διάλογοι που έχει γράψει ο εμπειρότατος (και δις υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου) Ντέιβιντ Χερ που κλέβουν την παράσταση, είτε αφορούν τη διελκυστίνδα εξουσίας ανάμεσα στον Λόρενς και την Πρωθυπουργό (εξαιρετική στον ρόλο η Χέλεν Μακρόρι), είτε τις φορτισμένες λογομαχίες ανάμεσα στον Λόρενς και τις κόρες του. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και η ουσία του δράματος, στη σύγκρουση ανάμεσα στην ωμή φιλοδοξία και τις ενοχές, ανάμεσα στο σύμπλεγμα της πιο ταπεινής καταγωγής και την ελίτ της εξουσίας. Και εκεί είναι που ο Λόρι απογειώνει ολόκληρη τη σειρά, επιδεικνύοντας μια ανεπιτήδευτη ερμηνεία στην οποία δεν ξοδεύει ούτε ένα βλέμμα. Είναι μια ιδιαίτερα εσωτερική ερμηνεία της βρετανικής σχολής, μακριά από υπερβολές αλλά με απόλυτη προσήλωση στις λεπτομέρειες του ρόλου.
Το Roadkill αποτελεί εξαιρετική επιλογή τόσο για τους λάτρεις του πολιτικού θρίλερ όσο και για όσους απολαμβάνουν ένα έντονα φορτισμένο οικογενειακό δράμα και έναν πρωταγωνιστή στην πιο ώριμη περίοδο της καριέρας του.
