Φλαντρώ

«Ούτε μένα ούτε σένα θα διαλέξει, (…)
ούτε δικός μου μα ούτε και δικός σου.»

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τη «Φλαντρώ» του Παντελή Χορν, ένα από τα πιο σημαντικά για την ελληνική δραματουργία έργα των πρώτων χρόνων του 20ού αιώνα, σε σκηνοθεσία της Λυδίας Κονιόρδου.

Κεντρική ηρωίδα είναι η αρχόντισσα Φλαντρώ, χήρα με δύο κόρες από διαφορετικούς γάμους. Παρ’ όλο που το όνομά της σημαίνει «εκείνη που αγαπάει τον άντρα», η Φλαντρώ είναι μια γυναίκα που ζει για χρόνια καταπιεσμένη και στερημένη από έρωτα. Με την εμφάνιση ενός νεαρού άντρα, τα μυστικά και τα απωθημένα της ανέραστης ζωής της σκιάζουν την ψυχή και το σπίτι της. Για να τα ξορκίσει, αποφασίζει να δώσει το νεαρό άντρα στη μεγάλη της κόρη, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τον κρατήσει κοντά της και συγχρόνως θα τον απομακρύνει από τη δεύτερη κόρη της, την οποία ζηλεύει και ανταγωνίζεται. Οι ενέργειές της, όμως, φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Μπροστά στο αδιέξοδο επιλέγει την πιο ακραία και επώδυνη λύση.

Η «Φλαντρώ», που χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα «τραγωδία του πόθου», γράφτηκε στα 1925 και ανέβηκε την ίδια χρονιά από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη σκανδαλίζοντας την κοινή γνώμη της εποχής. Έργο τολμηρό και ρηξικέλευθο, ίσως επηρεασμένο και από τα πρώτα βήματα της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα, εμπνέεται από τις σκοτεινές περιοχές του ερωτικού ενστίκτου, που καθορίζει την ανθρώπινη μοίρα. Ο ανεκπλήρωτος ερωτικός πόθος που ξεσπά αψηφά το μέτρο και τη λογική και δεν αφήνει τίποτε όρθιο στο πέρασμά του.