Δεκαεννέα ηθοποιοί και πέντε μουσικοί επί σκηνής ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα μιας Αθήνας που ζει στη μνήμη, μιας παλιάς Αθήνας εικόνων, προσδοκιών και ελπίδας.
Το συγγραφικό δίδυμο Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου επιστρέφει στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», με ένα νέο έργο ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου, σε δική τους σκηνοθεσία, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός και τους στίχους των τραγουδιών η Αφροδίτη Μάνου.
Πρόκειται για ένα μουσικό έργο για όλα όσα βρίσκονται πέρα από αυτά που μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις και να κατανοήσει το μυαλό. Για τη μυστική πατρίδα όπου αγκαλιάζονται τα αντίθετα και ο πόνος συμπληρώνει τη χαρά και την ολοκληρώνει. Εκεί που το μαρτύριο και η ευτυχία γίνονται ένα στην ουτοπία του έρωτα. Αυτή τη δύσβατη Νεφελοκοκκυγία, που μόνο οι ποιητές μπορούν να την επισκέπτονται χωρίς διόδια.
Το έργο εξελίσσεται στην καρδιά της δεκαετίας του ’60. Αρχίζει την άνοιξη του 1963 κι τελειώνει την άνοιξη του 1964. Μιαν εποχή που όλα έδειχναν προς ένα καλλίτερο αύριο. Μιαν εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν πως έκλεισαν επιτέλους οι οδυνηροί λογαριασμοί της δεκαετίας του ’40 αλλά την ίδια στιγμή στα έγκατα της ελληνικής κοινωνίας δούλευαν οι δυνάμεις του διχασμού. Αυτό το συλλογικό τραύμα έγινε το πλαίσιο και το θεμέλιο των 19 χαρακτήρων του έργου. Αυτό τους έδωσε φωνή και όνομα. Ο Νίκος, ο Αντώνης, ο Ιάσων, ο Ναπολέων, η Ρίτα, ο μπαμπάς, η μαμά, η θεία Τζίνα, ο θείος Στάθης, η θεία Ρενάτα, ο κύριος Ερρίκος, η κυρία Θάλεια, η εξαδέλφη Ειρήνη…. Γυναίκες με κρεπαρισμένα μαλλιά και κόκκινα νύχια. Άντρες σιωπηλοί με σκούρα κοστούμια που μυρίζουν καπνό και αβάσταχτη μελαγχολία. Και έφηβοι. Έφηβοι έκπληκτοι μπροστά στη ζωή που ξετυλίγεται ξαφνικά μπροστά τους. Έκπληκτοι από τη ζωή που εκρήγνυται βίαια μέσα τους. Έφηβοι που ψηλαφούν τις πρώτες τους πληγές.
