[Χαιρετισμός στον ήλιο]
Εισπνοή. Βάζεις γυαλιά (ηλίου), κρέμες αντί-(ηλίου), κρατάς πατζούρια μισόκλειστα μην τρυπώσουν οι αχτίδες και σε καρφώσουν στα μάτια και σε ακινητοποιήσουν και συνειδητοποιήσεις πως ήρθε και πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτε πια για αυτό και πως μάλλον σου είχε λείψει, κι ας ζεις σε ηλιόλουστο τόπο, ακόμα περισσότερο τότε ίσως σου λείπει, όταν ξέρεις πώς είναι η πλήρης εκδοχή του, όταν ξέρεις πως όταν έρχεται τίποτα πια δεν είναι ίδιο κι ας κάνεις τα ίδια κάθε μέρα, θες να βγεις έξω και να κάνεις βόλτες, να βάζεις λουλούδια σε κάθε εσοχή του μπαλκονιού, να γίνεις τουρίστας στην πόλη σου, να χορέψεις νύχτα με πανσέληνο και να δεις άλλους να χορεύουν, να ακούσεις φιλαρμονική σε κήπο, να στριμωχτείς και να απολαύσεις μεγάλες συναυλίες, να διαλέξεις βιβλία για τις μέρες που έρχονται και να περάσεις μια νύχτα με φιλοσόφους, και να κάνεις όλα εκείνα που ήταν ήδη εκεί, μα αλλιώς φωτίζονται τώρα κι ακόμα και τίποτα από αυτά, μια βόλτα στον ήλιο αρκεί. Κι όλα τα άλλα θα ‘ρθουν. Εκπνοή.
—
Φωτογραφία άρθρου: Αφιέρωμα στην Ιβηροαμερικανική λογοτεχνία: «Μακρινές Φωνές» | 12η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης | 7 – 10 Μαΐου 2015
**
Για να λαμβάνετε κι εσείς το editorial μαζί με τις προτάσεις της εβδομάδας, δεν έχετε παρά να εγγραφείτε στο ελcmag
