H εναλλακτική μεγάλη οθόνη της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ

Τις πρώτες εβδομάδες που θέλησα να πάω σινεμά στη Ν.Υ. κατέληξα σε αφιλόξενα, μεγάλα movie theaters με ακραίο A/C και χολιγουντιανά blockbusters, όπως το Great Gatsby. Ψάχνοντας και ρωτώντας, ανακάλυψα μια άλλη σινεφίλ πόλη, που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς.

Οι Νεοϋορκέζοι αναζητούν τις ανεξάρτητες ταινίες είτε σε φεστιβάλ όπως το καθιερωμένο μετά την 9/11 Tribeca Film Festival ή σε μέρη όπως το BAM ή το IFC Center. Το Tribeca Film Festival ιδρύθηκε το 2002 από τον Robert De Niro, την Jane Rosenthal και τον Craig Hatcoff ως απάντηση στα γεγονότα της 9/11, με στόχο να ανακτήσει η περιοχή του Lower Manhattan την αυτοπεποίθησή της μέσα από έναν ανοιχτό και διεθνή κινηματογραφικό διάλογο. Ντοκιμαντέρ και ιδιαίτερες ταινίες, για παράδειγμα οι «The acrobat», «Adult world», «Alias ruby blade», ταινίες για οικογένειες, βραβεία και παρουσιάσεις από διάσημους συντελεστές του κινηματογράφου απαρτίζουν το TFF.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και το IFC. Σε αυτό το εναλλακτικό σινεμά της 6ης Λεωφόρου ο χρόνος έχει σταματήσει μάλλον στη δεκαετία του ’80. Κόκκινες καρέκλες που πέφτουν πίσω και βουλιάζουν μέσα τους εσύ και άλλοι δέκα, που δεν τρώνε εκκωφαντικά ποπ κορν στα αυτιά σου και, αν σταθείς τυχερός, μπορεί να πετύχεις στα 5 μέτρα τον Ken Loach, την Abramovic, τους αδελφούς Κοέν, την Κατρίν Ντενέβ να μιλάνε για τη δουλειά τους. Εκεί είδα την ταινία του καλοκαιριού, το «Frances Ha» του Noah Baumbach, μια καλαίσθητη, φρέσκια και χιουμοριστική προσέγγιση της ζωής μιας νέας γυναίκας που παλεύει να ισορροπήσει στο Μεγάλο Μήλο.

Οι Αμερικάνοι είναι γνωστοί για το ακτιβιστικό πάθος τους. Λατρεύουν ότι έχει να κάνει με ανθρώπινα δικαιώματα, πολεμικούς ανταποκριτές, μάχιμους οικολόγους και πολέμιους των φυλετικών διακρίσεων. Ανάμεσα στα πιο προβεβλημένα φεστιβάλ ντοκιμαντερ είναι το Human Rights Watch. Σε ταινίες όπως οι «The occupy wall street», «Anite», «Pussy riot a punk prayer», «The undocumented» σχηματίζονται ουρές.

Το BAMcinématek παράρτημα του καθιερωμένου Brooklyn Academy of Arts (BAM) οργανώνει πρεμιέρες, προβολές κλασικών ταινιών και ρετροσπεκτίβες, όπως τα φετινά αφιερώματα σε Χίτσκοκ, Κασσαβέτη και στο ρώσικο σινεμά, ενώ για τους εραστές του animation τον Ιούλιο υπάρχει το Animation Week.

Για πιο οικονομικές καταστάσεις, υπάρχουν τα open air screenings σε πλατείες και πάρκα, όπως το Bryant Park. Υπάρχει πάντα το νεοϋορκέζικο Time Out που σε πληροφορεί καθημερινά για τις ανοιχτές προβολές, απλώς πρέπει να πας με το στρωματάκι σου από νωρίς για να πιάσεις θέση, γιατί -όπως είναι φυσικό- είναι πολύ δημοφιλείς. Πρόσφατα βρέθηκα στο Tropfest, το διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που ξεκίνησε στην Αυστραλία, επεκτείνεται στον κόσμο και φέτος είχε την τιμητική του το Μπρούκλιν. Στο πολύ ανερχόμενο Prospert Park- ανταγωνιστικό του Central Park- είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε πικ νικ παρακολουθώντας ταινίες μικρού μήκους και live συγκροτήματα όπως οι Chairlift, από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, σε μια άψογη διοργάνωση και χωρίς εισιτήριο!

Dania Bdeir, τελειόφοιτος στο τμήμα σκηνοθεσίας κινηματογράφου του TISCH του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης

Ζητάω τη γνώμη κάποιου που έχει ιδιαίτερο κίνητρο να βλέπει πολλές ταινίες και να παρακολουθεί τα σινε-δρώμενα. Συναντάω τη Λιβανέζα Dania Bdeir, τελειόφοιτο στο τμήμα σκηνοθεσίας κινηματογράφου του TISCH του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Η Dania ζει στο Williamsburg, στην περιοχή Lorimer, την οποία μου χαρακτηρίζει «still hip and edgy». «Αγαπάω τη κινηματογραφική σκηνή στη Ν.Υ. Υπάρχουν τόσα πολλά μέρη για να δεις ανεξάρτητο και ξένο σινεμά και έχεις επιλογές όλη μέρα, κάθε μέρα. Λατρεύω τα φεστιβάλ και τις προβολές ξένων ταινιών ή μικρού μήκους σε ανοιχτούς χώρους και ταράτσες. Είναι μια πόλη που πραγματικά εκτιμάει το σινεμά». Θα ξεχώριζα το New York Film Festival, το New Directors New Films at MoMa και το Tribeca Film Festival. Υπάρχουν σκηνές για όλα τα γούστα και τις καταστάσεις. Αν κάποιος θέλει να πιει το ποτό του βλέποντας μια ταινία, θα μπορούσε να πάει στο Nitehawk. Αν θέλει πιο ζεστή ατμόσφαιρα, μπορεί να επισκεφτεί το Indiescreen, για καλύτερη εικόνα και ήχο το Lincoln Center. Η Dania μου εξηγεί ότι και από τη δημιουργική πλευρά γίνονται πράγματα εναλλακτικά και low budget. Προγράμματα σπουδών όπως του ΝΥU κα του Columbia διδάσκουν στους φοιτητές τους πώς να κάνουν ταινίες με την καλύτερη δυνατή ποιότητα και το χαμηλότερο κόστος, ενώ ενθαρρύνουν τις συνεργασίες ανάμεσα στις ειδικότητες.

Η μεγαλύτερη βέβαια μαγεία του να βλέπεις κινηματογράφο ζώντας εδώ είναι ότι η καθημερινότητά σου μάλλον είναι γεμάτη από locations και εικόνες των ταινιών που βλέπεις. Έτσι, κατά πάσα πιθανότητα, γίνεσαι εσύ μια άλλη Frances Ha αυτής της πόλης.